Το πρόβλημα των Αστυνομικών, δεν είναι (μόνο) το ασφαλιστικό

Σε λίγο θα ξεκινήσω για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας – πορεία των ένστολων στο κέντρο της Αθήνας.
Εκτός υπηρεσίας φυσικά και χωρίς να επιβαρύνω τα καθήκοντά μου.
Χωρίς να εκπροσωπώ κάποια συνδικαλιστική οργάνωση, παρά μόνο τον εαυτό μου.

Όχι για να διεκδικήσω πρόωρη συνταξιοδότηση και πλασματικά χρόνια υπηρεσίας, αλλά αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και εξάλειψη των αυθαιρεσιών.

Όχι για να διεκδικήσω παχηλά εφάπαξ, αλλά επαρκή υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Όχι για να διεκδικήσω προικοδοτήσεις ή αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αλλά αξιοκρατία, αποπολιτικοποίηση, ακριβοδίκαια και διαρκή αξιολόγηση, συνεχή και υποχρεωτική επιμόρφωση και επανεκπαίδευση.

Όχι για να διεκδικήσω τη διατήρηση των κεκτημένων, αλλά τον εξορθολογισμό στις απαιτήσεις, την αυτοκριτική, τον αυτοσαρκασμό, την προσέγγιση του πολίτη, τη φαντασία στην εξουσία.

Θα μου πεις, είσαι σίγουρος πως θα διεκδικείς τα ίδια πράγματα με τους υπόλοιπους;
Θα σου απαντήσω, όχι απαραίτητα, αλλά αυτό είναι το μόνο μέσο που μου απομένει, καθώς οι Αστυνομικοί στερούμενοι του «δικαιώματος» να προβούμε σε «δυναμικές» κινητοποιήσεις με παράνομα πολλές φορές μέσα (αποκλεισμούς δρόμων, βανδαλισμούς, τραμπουκισμούς), το μόνο που μας μένει είναι να ενώσουμε τις φωνές μας.

Έστω και αν αυτές είναι πολύ διαφορετικές.

Ο στόχος, άλλωστε, είναι κοινός και τελικά ένας και μόνο: η ασφάλεια του πολίτη

(ο τίτλος προβοκατόρικος και με σαφή αναφορά στο προ δύο ετών άρθρο μου στο eyedoll.gr: To πρόβλημα των Αστυνομικών, δεν είναι ο μισθός)