Ένας Ρομά, σ΄ένα δωμά

Πριν μπω στην Αστυνομία, η εντύπωση που είχα για τον κόσμο περιελάμβανε ουράνια τόξα και αγγελάκια που πετούσαν παίζοντας άρπες, φτερωτούς πολύχρωμους μονόκερους και τέλος πάντων, το πιάσατε το νόημα. Καθώς στην οικογένειά μου μέχρι τότε δεν είχαμε διαζύγια, θανάτους στενών συγγενών, έντονους καυγάδες και γενικά δράματα, απ' ό,τι κατάλαβα αργότερα, ζούσα απομονωνένος σε μια γυαλιστερή φούσκα, προστατευμένος από οτιδήποτε πιπεράτο θα "νοστίμιζε" την άνοστη ζωή μου. Η μόνη επαφή μου με κάτι τέτοιο, ήταν τα σενάρια του Φώσκολου και των χολυγουντιανών action movies.

Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κανείς, το σοκ που υπέστη από την πρώτη μου κιόλας πρακτική, στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα. Μιας και είχα καλή σειρά, επίλεξα να την κάνω εκεί και όχι σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί, όπως έκαναν οι περισσότεροι δόκιμοι.

Μέγα λάθος!

Κλέφτες, απατεώνες, επίδοξοι δολοφόνοι, ναρκομανείς, σχιζοφρενείς που κυνηγούσαν με το τσεκούρι τους γονείς τους, αντιδραστικοί φωνακλάδες, μεθυσμένοι, κατ' επάγγελμα ψεύτες, δικομανείς και γενικά άνθρωποι του περιθωρίου, ήταν πλέον η καθημερινή μου συναναστροφή. 

Το σοκ μου δε, γιγαντώνονταν στη σκέψη ότι όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι της πόλης όπου μεγάλωσα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μέλη ενός κόσμου που νόμιζα πως υπάρχει μόνο στα πιο φανταστικά σενάρια της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Την πρώτη μου κιόλας ημέρα, χρειάστηκε να αναζητήσουμε έναν γνωστό ναρκομανή αθίγγανο, ο οποίος επιτέθηκε με μαχαίρι σε έναν ταξιτζή.

Μέχρι και σήμερα, 14 χρόνια μετά, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ο δρόμος μου διασταυρώθηκε με αυτόν πολλών αθιγγάνων. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες όμως, είναι αυτή ενός 16χρονου που τον συλλάβαμε πριν μερικά χρόνια επ' αυτοφώρω, να οδηγεί το 18τονο φορτηγό του θείου του στην Αττική Οδό.

Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά κακά τα ψέμματα, κυρίως επειδή ήταν καλαμπουρτζής, μέχρι την επομένη οπότε και οδηγήθηκε στον αρμόδιο εισαγγελέα, δεν τον τοποθέτησαμε στα κρατητήρια, πάρα μόνο όταν χρειάστηκε. Έχοντάς τον λοιπόν όλη μέρα μέσα στα πόδια μας, εντρυφήσαμε στην κοσμοθεωρία τη δική του και της "φυλής" του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Ήταν ενδεικτικό πως δεν μπορούσε να πιστέψει μια 23χρονη συνάδελφο, ότι δεν έχει κάνει ακόμα παιδιά, καθώς ο ίδιος ήταν ήδη παντρεμένος και είχε ένα γιο. Είχε πάει μόνο στην πρώτη δημοτικού και μετά παράτησε το σχολείο για να βοηθάει τον πατέρα του στη συλλογή παλιοσίδερων, κάτι που θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό και ήθελε να κάνει και ο γιος του στο μέλλον. Δεν είχε ταυτότητα και δεν ήξερε την ημερομηνία γέννησής του, καθώς η μητέρα του από τα έξι συνολικά αδέρφια, είχε δηλώσει τα τέσσερα. Έτσι, τα στοιχεία του ήταν κατά δήλωσή του, μιας και ούτε πιστοποιητικό γέννησης υπήρχε. Μας είπε ακόμη, ότι σε μια καλή εβδομάδα, μπορεί να βγάλουν και 10.000 € από τα παλιά σίδερα, "επειδή είναι μεγάλο το φορτηγό του θείου" και ακολούθως "να πάνε να τα φάνε το ίδιο βράδυ στο Μάκη".

Κατά τα λεγόμενά του, αν και ο ίδιος δεν είχε κάνει ποτέ ναρκωτικά, ούτε είχε πουλήσει,
παραδέχονταν με θλίψη ότι τα ποσοστά ομόφυλών του που έκαναν χρήση, κυρίως ηρωίνης, ήταν πολύ μεγάλα. Επίσης μεγάλα έλεγε πως ήταν τα ποσοστά αυτών που είτε πουλούσαν ναρκωτικά για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, είτε ως αποκλειστική πηγή εισοδήματος, "γιατί ήταν το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν και ήταν εύκολο". Κάτι άλλο που μας έκανε εντύπωση, ήταν πως, κατά τα λεγόμενα του πάντα, υπάρχουν αρκετοί αθίγγανοι, όπως ο θείος του στα Άνω Λιόσια, οι οποίοι έχουν σπίτι, αλλά προτιμούν ενίοτε να μένουν στο τσαντήρι στην πίσω αυλή, "γιατί αισθάνονται πιο άνετα".

Γενικά, σε όλες τις φάσεις της συζήτησης, μας καθιστούσε σαφές πως ο τρόπος σκέψης τους, η νοοτροπία τους και η άποψή τους για τη ζωή, ήταν τελείως διαφορετικά από ό,τι είχαμε οι υπόλοιποι στην ομήγυρη συνηθίσει και αυτό ήταν κάτι που οι ίδιοι επιδίωκαν, χωρίς να έχουν καμία πρόθεση να το αλλάξουν.

Φυσικά, είχα πάψει προ πολλού να σοκάρομαι από αυτά που συναντάω κατά τη διάρκεια της βάρδιάς μου. Είχα μάθει καλά πλέον, πως δουλειά μου δεν είναι να κρίνω αυτόν που έχω απέναντί μου, αλλά να εφαρμόζω το Νόμο, όσο βέβαια αυτό περνούσε από το χέρι μου.
Οι υπόλοιποι απλά έπρεπε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να φροντίσουν να μην τον παραβιάσουν για να μη με βρουν μπροστά τους.

Όποιας..."φυλής" κι αν είναι...


πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr