Παρέλαση 25ης Μαρτίου

Δε θα ξεχάσω το συναίσθημα του να συμμετέχεις σε μία στρατιωτική παρέλαση. Τα συνθήματα που μας κρατούσαν το ρυθμό, η προετοιμασία, η έξαψη....

Θυμάμαι εκείνον τον Οκτώβρη του 2000 στη Θεσσαλονίκη, ενώ εμείς οι δόκιμοι Αστυφύλακες τρέχαμε γύρω γύρω από καντίνα σε καντίνα μέχρι και πέντε λεπτά πριν την έναρξη, οι Ο.Υ.Κ.άδες προετοιμαζόντουσαν με φωνές και διαλογισμό... Και κατά τη διάρκεια της παρέλασης, στα διαλείμματα των συνθημάτων μας (Μακεδονία ξακουστή, 1-2-3-4 Τμήμα Δοκίμων Αστυφυλάκων κ.α.) , ακούγαμε στο πολύ βάθος ένα βόμβο "Ο.Υ.Κ-Ο.Υ.Κ.-Ο.Υ.Κ.-Ο.Υ.Κ.) !!!

Η φωνή μας μετά το πέρας της παρέλασης είχε κλείσει, τα πόδια μας πονούσαν και το αριστερό μας χέρι (που κρατούσε το G-3) είχε πάθει αγκύλωση, αλλά η συγκίνηση ήταν τεράστια....

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τις παρελάσεις. Εγώ απλά ήθελα να καταθέσω αυτές τις αναμνήσεις μου και το "φωτορεπορτάζ" μου από έναν τοίχο σε μικρό εμπορικό κέντρο βορείων προαστίων....

Άλλη μία νυχτερινή βάρδια , έλαβε τέλος ... 24/25-05-2010

Σχετικά βαρετή η αποψινή βάρδια , κάτι που ήταν καλό , γιατί το βαρετό για εμάς σημαίνει ηρεμία-τάξη και ασφάλεια ...
Πήγαμε σε δύο ατυχήματα , το ένα μόνο με ελαφρύ τραυματισμό στο μεγάλο δάχτυλο (?!) του ποδιού ...
Και πάλι βρέθηκαν στο δρόμο μας αρκετοί θρασείς, προκλητικοί , επικίνδυνοι ,
κακομαθημένοι ή καλομαθημένοι -ανάλογα πως θα το πάρει κανείς- αφελείς ή αμελείς οδηγοί και κανένας (?!) μεθυσμένος ή μάλλον ένας , αλλά όχι πάνω από το όριο ...

Αυτό που κρατάω από την αποψινή βάρδια είναι η συζήτηση που είχα με ένα Δόκιμο ...Δόκιμο Αστυφύλακα that is ..
Ένα παιδί με όρεξη για δουλειά , μεράκι και όνειρο ν'αλλάξει τον κόσμο ... 19-20 χρόνων πρέπει να είναι ή και λίγο πιο μεγάλος ...Με ρωτούσε σε ποια Υπηρεσία να πάει το Νοέμβρη που θα βγουν από τη Σχολή (αφού επιστρέψουν από μία πρακτική τύπου stage , κακοπληρωμένοι για περισσότερο από ένα χρόνο να βουλώνουν τρύπες μόνιμων , κάνοντας δουλειές που δεν πρέπει να κάνουν..) .

Πάνω στη συζήτηση κατάλαβα το εξής : οι σειρές των Δόκιμων που μπήκαν στην Αστυνομία τα τελευταία χρόνια και ειδικά πέρισυ και αυτοί που δίνουν πανελλήνιες φέτος για να μπουν , είναι παιδιά που βιώνουν την απαξίωση της Ελληνικής Αστυνομίας από την Ελληνική κοινωνία , την έλλειψη σεβασμού , την ισοπέδωση ... Που σημαίνει ότι εφόσον παρόλαυτα θέλουν να μπουν , θα αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη όρεξη τις όποιες προκλήσεις ..
Αν αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια , γινόντουσαν τη δεκαετία του '90 που μπήκα εγώ , ούτε οι μισοί από αυτούς της σειράς μου δε θα ήθελαν να μπουν ... Εκεί που θα έβαζαν τη Σχολή Αστυφυλάκων 3η - 4η θέση (ή και χειρότερα..) στο μηχανογραφικό , έτσι ,για "επαγγελματική αποκατάσταση" (λες και η Αστυνομία είναι σα να κάνεις τα χαρτιά σου για να πας να δουλέψεις γραμματέας στη Νομαρχία..) , απλά δε θα την έβαζαν καθόλου ...
Ενώ τώρα , γίνεται ένα "ξεσκαρτάρισμα" ... Με τον πόλεμο που δέχεται η Αστυνομία , όσοι τη δηλώνουν τώρα πια στο μηχ/κό τους , πραγματικά θέλουν να γίνουν Αστυνομικοί !
Και οι περισσότεροι από όσους έχω γνωρίσει είναι πολύ πιο φιλότιμοι κατά κανόνα από πιο παλιές σειρές ...

Και αυτό μόνο με ελπίδα μπορεί να με γεμίζει .......