Ήμουν κι εγώ μπροστά από την οθόνη (βλέποντας Eurovision)

Ε  ναι λοιπόν, είδα κι εγώ Eurovision. Σιγά μην κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου ή μην το παίξω τάχαμου δήθεν κουλτουριάρης που θίχτηκε η αισθητική του. Έκατσα, το'δα και το φχαριστήθηκα κιόλας.

Συνειδητοποιημένος ότι θα ήταν η αποθέωση του κιτς. 

Ενθουσιασμένος για τουλάχιστον 2-3 τραγούδια και έχοντας (στο πατρικό μου όπου φιλοξενούμαστε οικογενειακώς) ως μοναδική alternative τον Σουλεϊμάν και τον Καραντακάπως.

Κι ας εκνευρίστηκα που είδα για ακόμη μία φορά τα Σκόπια ως Macedonia (αν και το χάρηκα που ήταν από τους πιο κιτς).
Κι ας ούρλιαζε ο Μάλαμας μέσα μου, στέλνοντάς μου υποσυνείδητα μηνύματα να κλείσω την τηλεόραση και να πάω να πιάσω την κιθάρα ή να συντονιστώ στο Δεύτερο, για να πάρω την καθημερινή δόση κουλτούρας (αν το'κανα βέβαια, πάλι Eurovision θα άκουγα). 

Αν του έδινα σημασία όμως, θα έχανα στιγμιότυπα σαν κι αυτό:

πες το μ'ένα φιλί

Ή τραγούδια σαν κι αυτό:

Και ως κουλτουριάρης (κατά βάθος) άντρας, δε μου επιτρέπεται να μου περνάν απαρατήρητα λεσβιακά φιλιά μεταξύ Σκανδιναβών και όμορφα τραγούδια που μου φτιάχνουν τη διάθεση.

Οπλίστηκα λοιπόν με χιούμορ και αυτογνωσία και τον παρακολούθησα τον ημιτελικό, με ύφος τηλεκριτικού και κουτσομπόλας της γειτονιάς συνάμα. Και να σας πω και κάτι; Πολύ μου άρεσε το τραγούδι μας. Και πολύ τον πάω τον Αγάθωνα. Κι ας ψηφίζει ΚΚΕ. Κανείς δεν είναι τέλειος. :)

Το τραγούδι της νύχτας ή αλλιώς "μη τους κάνετε τη χάρη"

Βαρέθηκα να ακούω πόσες αυτοκτονίες έχουμε κάθε μέρα. Ρε απλά μη τους κάνετε τη χάρη. Πως θα γίνει δηλαδή, θα πεθάνουμε εμείς γι'αυτούς;! Και μη μ'αρχίσετε ότι εγώ δεν έχω προβλήματα κι ότι δεν καταλαβαίνω, γιατί θα αρχίσω να σας απαριθμώ και δε θέλω το κρίμα στο λαιμό μου όταν θα αυτοκτονήσετε. Πάρτε τώρα και το τραγουδάκι που μου φτιάχνει τη διάθεση τον τελευταίο χρόνο:

Το τραγούδι της νύχτας

Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου.....

Stand by me-Playing for change around the world (Το Τραγούδι της Νύχτας)

Ξέρετε ότι δε σας βάζω ό,τι κι ό,τι....Ευχαριστώ το φίλο μου το Μπάμπη που μου το έθεσε υπ'όψη μου....

Απλά απολαύστε το:

Το τραγούδι της νύχτας....

Άκουσα αυτό το τραγούδι απόψε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας......Έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα:

------>

Let it snow !

Xρόνια καλά στους Σπύρους , τις Σπυριδούλες και τις Δανάες !

Σα σήμερα γεννήθηκε ο Frank Sinatra

Ένα επίκαιρο για αρχή :

Και το αγαπημένο μου :

 

Σα σήμερα επίσης , ο Μπετόβεν, σε ηλικία 22 ετών, παίρνει το πρώτο μάθημά του στη μουσική σύνθεση από τον Γιόζεφ Χάιδν.

Το τραγούδι της νύχτας...

Απόψε το μυαλό μου με πήγε αρκετά χρόνια πίσω , γυμνάσιο-λύκειο που είχα φάει κόλλημα με τα Διάφανα Κρίνα...Άκουγα όλο το απόγευμα διάφορα τραγουδάκια τους αλλά αυτό που θα'θελα να μοιραστώ είναι το "Βάλτε να πιούμε" . Ήθελα να γράψω πολλά γι'αυτό το τραγούδι - ποίημα , αλλά γκουγκλάροντας βρήκα μια ανάρτηση σαν αυτή που ήθελα να φτιάξω και καλύτερη , οπότε θα δανειστώ εκείνη !  :)

ΒΑΛΤΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα

πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα.

Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφθαστα θα ζητούμε;

Βάλτε να πιούμε

Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δεν θα μείνει

τροφή των χοίρων έγιναν κι οι πιο λευκοί μας κρίνοι

μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;

Βάλτε να πιούμε

Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει

Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι

στο περιγιάλι το φαιδρό κι ας γλεντοτραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε

Τάχατε κι όποιος δεν μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει

κι όποιος στ' αγκάθια περπατά μια μέρα δεν θ' αφήσει

τ' αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε

Βάλτε να πιούμε

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει

πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει

σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε

Βάλτε να πιούμε

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα

Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα

καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε

Άκουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη

μα σαν είναι ώρα, γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη

μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε

Βάλτε να πιούμε

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΘΑΙΟΣ (ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ)

Υ.Γ. Ένα κολληματάκι με τα "Διάφανα Κρίνα" το έχω πάθει το τελευταίο διάστημα (και για αυτό φταίνε οι ονειρικοί τους στίχοι), το συγκεκριμένο κομμάτι είναι από το c.d. τους "Κάτι σαράβαλες καρδιές". Μου άρεσαν πάρα πολύ οι στίχοι, γιατί μιλούν για τον θάνατο και το "ταξίδι μετά", αλλά με έναν πολύ ανδρίκιο τρόπο... Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν στίχοι του Καρυωτάκη, ψάχνοντας όμως ανακάλυψα ότι πρόκειται για στίχους του Κ. Καρθαίου, τον οποίο και δεν γνώρισα μέχρι τώρα...

Περισσότερα στοιχεία για το Ποιητή: Κ. Καρθαίος (Αθήνα, 1878 - 1955)

Ποιητής και μεταφραστής (πραγματικό όνομα Κλέανδρος Λάκωνας). Το 1900 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων ως αξιωματικός του Πεζικού και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και την ...

περισσότερα στο
 http://a-kakies.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html 

Καλό Νοέμβρη μ'ένα τραγούδι του...Οκτώβρη !

Το θυμήθηκα πριν από λίγο και αναρωτιέμαι γιατί δε το θυμήθηκα προχθές που'ταν και η μέρα του ! Ένα από τα πολύ αγαπημένα συγκροτήματά μου και ένα από τα πιο αγαπ ημένα μου τραγούδια της δεκαετίας του 90 !!

Ladies and Gentlemen .. ΜΑΣΚΕΣ !!  Καλό μήνα !!

 

           Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης

 Μουσική: Μάσκες


Ήτανε βράδυ στο ποτάμι
κι η νύχτα με μαβιά παλάμη
ξέπλεκε κάθε της πλοκάμι
μες στο νερό που πόντιζε τη βαριά μας καρδιά

Ήταν το βράδυ ένα μετάξι
και στην ψυχή είχε βάλει τάξη
η σκέψη που όλα τα 'σωσε προτού να γεννηθούν

Κάποτε ανάβαν παραθύρια
κάποτε γέρναν τα γιοφύρια
και τα μουντά κι άναρθρα κτίρια
μας έδειχναν πως οι καρδιές χαλνούν ότι ποθούν

Μείναμε μόνοι δίχως γνώμη
ίσως μας πείραξε το ρόμι
που η νύχτα μητριά μας ποτίζει πυκνό
και μες στους δρόμους τα φανάρια
χορεύανε τρελά, σαν ζάρια

Πότε γοργά και πότε ανάρια
που κάποιο χέρι πέταγε λευκά απ' τον ουρανό

Το τραγούδι της...νύχτας...

Ξέρετε εσείς...Από αυτά που τα ακούς κάπου , σε ανύποπτο χρόνο ή χώρο και κολλάνε στο μυαλό σου... Τα σκέφετσαι , τα σκέφτεσαι , τα σκέφτεσαι , τα σιγοτραγουδάς... Σε μένα οι μπαλάντες λειτουργούν λίγο περίεργα...Δε με θλίβουν , δε με στενοχωρούν , μόνο όταν τελειώνουν είμαι απίστευτα γαλήνιος και με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη...

Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ μου λοιπόν :

To τραγούδι της ημέρας (ή μάλλον της νύχτας..)

Σε όλους θα τυχαίνει κάθε μέρα να ακούνε ένα τραγούδι κάποια στιγμή , ακόμη και φευγαλέα , από το διπλανό αυτοκίνητο στο φανάρι π.χ. και να σας κολλήσει μετά η μελωδία του ή ακόμη και οι στίχοι του...

Εγώ απόψε το'παθα με το  

which side are you on boys , 

Songwriters: Bragg, Billy (Arr); Reece, Florence

διάβασα και τους στίχους , που δεν τους ήξερα , πέραν του ρεφρέν και είναι ιδιαίτερα επαναστατικοί...  ;)

Πρώτα από τη Natalie Merchant :