Τσατίστηκα πολύ προχθές όταν μία μόλις ώρα μετά το τρομοκρατικό χτύπημα ο
Antonios Vandoulakis II με ύβρεις και ντεμέκ κουλτουροψαγμένες λέξεις , μου'λεγε λίγο πολύ πως τους ΜΠΑΤΣΟΓΛΑΝΟΥΣ , τους αξίζει ό,τι πάθουν , γιατί "μάχεται για ένα αυριο χωρίς τα ανομήματα των μπάτσων" !
Κατέληγε λέγοντας :
"ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕΙΣΙΔΗΣ!!
ΟΥΣΤ ΑΝΘΥΠΑΝΘΡΩΠΕ"
Εγώ δε θα σχολιάσω περαιτέρω , γιατί πιστεύω πως η αξία μιας ανθρώπινης ζωής , είτε ενός μπάτσου είτε αυτού του terrorist sympathiser έχουν καλώς ή κακώς την ίδια αξία ...
Το παρακάτω όμως το ανάρτησε ένας πιτσιρικάς 22 ετών στο τρωκτικό το βράδυ του τρομοκρατικού χτυπήματος..
Αφιερωμένο στους απανταχού κάφρους , μπλε , μαύρους , κόκκινους , λιλά , πουά και ριγέ , οι οποίοι διψούν για αίμα :
<< Πέθανε ένας άνθρωπος, ποιός άραγε μπορεί να καταλάβει τον πόνο των ανθρώπων που άφησε πίσω του ώστε πραγματικά να τον συν-λυπηθεί;
Αύριο, θα σπαταλήσουν μελάνι για ακόμη μια φορά για να γράψουν τα ίδια και τα ίδια. Αυτά που γράφουν πόσα χρόνια τώρα;
Βαρέθηκα...
Και όλα αυτά μέχρι ......