Σκέψεις κάποιου μή Αστυνομικού με αφορμή το θάνατο της συναδέλφου Τροχονόμου ενώ ρύθμιζε την κυκλοφορία στη Λ. Κηφισιας. Πόσο δύσκολο είναι να μην απασχολούνται για ψύλλου πήδημα Αστυνομικοί στις διασταυρώσεις? Πόσο δύσκολο είναι να χρησιμοποιηθεί η διαθέσιμη τεχνολογία ώστε να μην κατασπαταλώνται δυνάμεις και να μην κινδυνεύουν ζωές?
Με το νόμο των πιθανοτήτων είναι σφόδρα πιθανό, ένας οδηγός από τους πολλούς, που κυκλοφορούν καθημερινά, να πάθει έμφραγμα ή αιφνίδια ζάλη, να σπάσουν τα φρένα του αυτοκινήτου του, να παρουσιαστεί κάποιο εμπόδιο και να χρειαστεί να το αποφύγει, να είναι αφηρημένος, άσχετος, να μιλάει στο κινητό κλπ. και να πέσει επάνω στον απροστάτευτο και εντελώς εκτεθειμένο τροχονόμο, που βρίσκεται στη μέση του δρόμου.
Και ερωτάται: τί το έκτακτο συμβαίνει, σχεδόν καθημερινά, πχ στη Λεωφόρο Κηφισίας, και δεν επαρκούν τα φανάρια για να ρυθμιστεί η κυκλοφορία; Κάποιοι επίσημοι προφανώς κατεβαίνουν και χρειάζεται να κινηθούν γρήγορα για λόγους ασφαλείας.
Αξίζει όμως να τίθενται καθημερινά σε κίνδυνο και να θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές γι’ αυτό το λόγο;
Υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις, όπως φανάρια τηλεχειριζόμενα ή αυτορυθμιζόμενα, ανάλογα με τις ανάγκες της κυκλοφορίας, κλπ. Και αν καμιά λύση δεν είναι εφικτή, ας μετακομίσουν οι «επίσημοι» στο κέντρο της πόλης - όπως είχε κάνει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής - για να μη θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές στο βωμό της βολής ή έστω και της ασφάλειάς τους."
Το Βήμα
http://askapoasy.blogspot.gr/