"Εμπόριο οργάνων με κρατική βούλα! " (?)

 Οι Έλληνες είμαστε περίεργος λαός. Αν μας βάλουν να κάνουμε κάτι με το ζόρι , θα αντιδράσουμε σε αυτό , πριν σκεφτούμε εάν υπάρχει έστω μία στο εκατομύριο πιθανότητες να επωφεληθούμε τελικά από αυτό ή αν όχι εμείς , έστω ένα μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, στο οποίο δε θα περιλαμβανόμαστε απαραίτητα κι εμείς.....

Κοινώς , βαρβαριστί: "we don't see the bigger picture" .

Με το που θα μας πουν "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ" , ωωωπ , πρέπει "να επαναστατήσουμε απέναντι στη χούντα του ΔουΝουΤου" , ενάντια στη "Νέα Τάξη των πραγμάτων" , των Νεφελίμ και των Ελοχίμ.......

 Και μη μου πείτε όχι.... Έχω τοοόσα παραδείγματα να σας πω , από καθημερινά , απλά μικροπράγματα , μέχρι και νόμους που μείνανε ανεφάρμοστοι , παρά το αυταπόδεικτο "δίκιο" τους (βλ. "Η Απαγόρευση του Καπνίσματος είναι Φασισμός σε μαλακό πακέτο" (?!) ) .

  Διαβάζω τις τελευταίες μέρες διάφορες προδημοσιεύσεις του Νομοσχεδίου που ετοιμάζεται βάση του οποίου θεωρούμαστε όλοι εν δυνάμει δωρητές οργάνων:

 "Και ποιος μου λέει ότι δε θα πάω στα επείγοντα σοβαρά τραυματισμένος και ο γιατρός δε θα'χει μια λίστα από όργανα από πολυεθνικές του Σόρος παραγγελία, με αποτέλεσμα να μην προσπαθήσει να με σώσει?"

ΚΑΝΕΙΣ! Γιατί σου το λέει κανένας τώρα ?

 Μα πως μπορείτε και ζείτε έτσι ? Με τέτοια κακομοιριά , τέτοια μιζέρια,τέτοια καχυποψία ?

"Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ ήταν σε κώμα, και μάλιστα για αρκετό καιρό, ξύπνησαν από αυτό, και διηγήθηκαν την ανατριχιαστική τους εμπειρία"

 Φυσικά και υπάρχουν . Είναι εκατοντάδες οι περιπτώσεις αυτές ? Στις πόσες ? Στις δέκα εκατομύρια ?

 "Εάν κάποιος συγγενής σας ή στενός σας φίλος, βρισκόταν σε κώμα μετά από ατύχημα, θα θέλατε να του αφαιρεθεί η υποβοήθηση ζωής, ώστε να μεταμοσχευθούν τα όργανά του, ενώ δεν έχει εκφράσει τέτοια επιθυμία;"
  Ναι!

  Και θα σας πω λοιπόν το εξής:

  Πριν ενάμιση χρόνο , μπροστά στα μάτια μου , αφού τον είχα μόλις αλλάξει στη δουλειά, ένας φίλος και συνάδελφός μου , συγκρούστηκε με τη μηχανή του , με ένα επιβατηγό που οδηγούσε ένας παππούς. Είχε πλήρως τις αισθήσεις του και μας μιλούσε σφαδάζοντας μέσα από το κράνος, ανησυχώντας για τα θρυμματισμένα του πόδια. Στο Νοσοκομείο που μεταφέρθηκε δε δούλευε ο τομογράφος και έτσι δεν καταλάβανε τις δυο πρώτες μέρες ότι θράυσματα από τα πόδια του ανεβήκανε παντού μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και τελικά έπαθε εμβολή και έμεινε εγκεφαλικά νεκρός. Μετά από λίγες μέρες οι γονείς του το πήραν απόφαση και δώρησαν ταόργανά του σε δεκατρείς συνανθρώπους μας.

Ήταν ο Κιμωνάκος μας και δεν ξέρω για τους γονείς του , εμένα πάντως η μόνη παρηγοριά μου που τον έχασα τόσο πρόωρα ήταν και είναι ότι έδωσε ζωή σε δεκατρείς συνανθρώπους μας.