Σελίδες

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Μέσε Έλληνα, μήπως είσαι λίγο σκατόψυχος;

γράφει ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος* 

Αυτή είναι η αλήθεια και δεν λυπάμαι καθόλου που σου μιλάω έτσι. Και είναι καιρός να την ακούσεις από έναν straight, που θα μπορούσες να πεις ότι δεν τον νοιάζει το σύμφωνο συμβίωσης.

Αλλά τον νοιάζει. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια άλλωστε, για να εξηγήσεις το αυτονόητο. Αρκεί να δεις ποιοι είναι αντίθετοι στο σύμφωνο συμβίωσης. Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ, σχεδόν όλοι οι ΑΝΕΛ, μεγάλο μέρος της Νέας Δημοκρατίας, αναγνώστες του μακελειού και της Ελεύθερης Ώρας και άνθρωποι της εκκλησίας της Ελλάδος.

Δηλαδή για να το ξεκαθαρίσουμε λίγο στο μυαλό μας. Σε τι είναι αντίθετοι;

Θα δώσουμε επιδόματα στους gay; Θα μπορούν να υιοθετούν παιδάκια; Θα τους κάνουμε δώρο πχ ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη με όλα τα έξοδα πληρωμένα σε βάρος των φορολογούμενων;

Όχι! 

Είναι αντίθετοι σε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα! Στο να αναγνωρίζεται σε ομόφυλα ζευγάρια να έχουν ίδια δικαιώματα αναφορικά με τα κληρονομικά ή τα φορολογικά θέματα με όλους τους υπόλοιπους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας.

Όλους; Όχι και όλους. Γιατί είναι κάποιοι οι οποίοι δεν πληρώνουν αυτά που τους αναλογούν σε φόρους όπως πληρώνουμε όλοι μας.


Φοβούνται τι; Φοβούνται να μην πάρει το σπίτι ο Κώστας από τον Γιάννη, όταν ο Γιάννης πεθάνει; Φοβούνται να μην έχουν κοινό λογαριασμό η Νίκη με την Μαρία; Φοβούνται τι θα πει η γειτονιά;

Όχι! 

Φοβούνται την ευτυχία! Αυτό είναι που φοβούνται. Την ευτυχία. Τους ευτυχισμένους ανθρώπους που μέσα στην άθλια καθημερινότητα που ζούμε, θα έχουν λύσει έστω ένα από τα ζητήματά τους. Γιατί οι ίδιοι έχουν συνηθίσει στην δυστυχία, έχουν συνηθίσει να φταίει κάποιος άλλος για όλα τα κακά που μας συμβαίνουν, έχουν βρει τις δικαιολογίες τους για την νέα τάξη πραγμάτων και τους κακούς που θέλουν να διαλύσουν την Ελλάδα. Έχουν πει 500 φορές την ατάκα “ας κάθονταν σπίτι τους” όταν ακούνε στις ειδήσεις για ανθρώπους να πνίγονται στο Φαρμακονήσι.

Δεν είναι θέμα ομοφοβίας, είναι θέμα ανθρωπισμού. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Η ζωή μας έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Έχει γίνει σκληρή. Και απρόσωπη. Και χρειάζεται να καταθέτεις πολλή ψυχή κάθε μέρα για να μην περάσεις στην σκοτεινή πλευρά του μίσους. Θέλει προσπάθεια κάθε ημέρα να παλεύεις να μη βυθιστείς και εσύ στην άβυσσο της σκατοψυχιάς. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα είχα σπάσει την τηλεόραση, αν δεν την χρώσταγα ακόμα, βλέποντας τον Παναγιώταρο χθες από το βήμα της Βουλής να εξισώνει την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία, να μιλάει για παρτουζιάρηδες, ξεφτυλισμένους, εντολές του Τζόρτζ Σόρος, σε έναν αχταρμά από editorial Ελεύθερης Ώρας και αρχικό στάδιο εγκεφαλικού. Δεν θα την έσπαγα επειδή με νευριάζει ο Παναγιώταρος. Όχι. Από αυτόν τα περιμένω αυτά.

Θα την έσπαγα επειδή εκείνη την ώρα, κάπου στην Ελλάδα, ένας Ελληναράς με την γκόμενα του να είναι τρεις δρόμους πιο πάνω, τα παιδιά του στο δωμάτιο τους και την γυναίκα του στην κουζίνα να μαγειρεύει, ούρλιαζε την τηλεόραση του: "ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΗΛΙΑ! ΠΕΣ ΤΑ!".

Γιατί είμαστε τόσο ξεφτυλισμένη χώρα, που ακόμα και στην Βουλή, δεν μπορούμε να κάνουμε μια γαμημένη φορά έναν ουσιαστικό διάλογο με επιχειρήματα και όχι με κραυγές. Γιατί υπάρχουν συμπολίτες μας εκεί έξω που σήμερα το πρωί λένε και γράφουν “τα λύσαμε όλα, ανεργία, φτώχεια, μεταναστευτικό, λύσαμε και το θέμα με τους πούστηδες”. Και το πιστεύουν. Γιατί έτσι έχουν μάθει. Να τα χώνουν όλα μαζί στο ίδιο καζάνι. Πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Αυτή είναι η επιχειρηματολογία τους. Έτσι τους έμαθαν.

Σήμερα ξημέρωσε μια νέα μέρα, μια ημέρα γεμάτη με ελπίδα για ένα μεγάλο κομμάτι συναθρώπων μας. Σήμερα λοιπόν είναι μια καλή ημέρα.

Υ.Γ. Έγραψε χθες το Slo-Gun : “Μην έχετε αυταπάτες. Βορειοαφρικανική χώρα είμαστε, απλά με πιο γρήγορο Ίντερνετ”. Το πιστεύω απόλυτα. Αν και ίσως αδικούμε τις βορειοαφρικανικές χώρες. Μπορεί να έχουν πιο γρήγορο ίντερνετ από εμάς…

*Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος είναι αναγνώστης της gazzetta.gr

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Δεν είναι ανδρεία να καμαρώνεις δίπλα σε πτώματα, αλλά παρανομία.

Η δημόσια έκθεση και μεταφορά θηράματος απαγορεύεται

Αν και ο Δασικός Κώδικας στις γενικές διατάξεις του περί θήρας ξεκάθαρα απαγορεύει τη δημόσια έκθεση των θηραμάτων, τη μεταφορά τους σε κοινή θέα, και τον βασανισμό των ζώων εντούτοις καθημερινά διαπιστώνουμε κυρίως μέσω facebook ότι οι κυνηγοί παρανομούν συστηματικά χωρίς ποτέ ή σχεδόν ποτέ να διώκονται.

Είναι χιλιάδες οι φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι πολλοί κυνηγοί στην Ελλάδα, όχι μόνο σκοτώνουν ό,τι περπατάει και ό,τι κολυμπάει, είτε επιτρέπεται το κυνήγι τους είτε όχι, αλλά και συνηθίζουν να φωτογραφίζονται μαζί με τα θύματα τους πουλώντας μαγκιά και αντρειοσύνη…

Πολλοί είναι εκείνοι που όχι μόνο φωτογραφίζονται οι ίδιοι αλλά βάζουν και τα παιδιά τους δίπλα στα σκοτωμένα ζώα για να απαθανατίσουν τη στιγμή και καμαρώνουν μάλιστα γι’ αυτό.


Οι κυνηγοί δημοσιοποιούν συστηματικά στο διαδίκτυο τις φωτογραφίες, που βγάζουν μαζί με τα θύματα τους, ενώ το αίμα των ανυπεράσπιστων ζώων στάζει ακόμα ζεστό… Το κάνουν για να έχουν ενθύμια των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν.


Συχνά δημοσιεύουν ακόμα και βίντεο, τα οποία αποδεικνύουν ότι εξόφθαλμα παρανομούν, αφού σε αυτά φαίνονται να πρωταγωνιστούν και να βασανίζουν σαδιστικά τα θηράματα τους (είτε για πλάκα, είτε για να εκπαιδεύσουν τα κυνηγόσκυλα) πριν τα αποτελειώσουν σκοτώνοντας τα.


Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε φέρει στη δημοσιότητα στο zoosos.gr και έχουν σχηματιστεί δικογραφίες εις βάρος των πρωταγωνιστών, οι οποίοι εκ των υστέρων δηλώνουν ότι λάθεψαν, δεν γνώριζαν πως απαγορεύεται ή ότι αυτά τα έκαναν στο μακρινό παρελθόν…

Δεν απαιτούμε οι κυνηγοί να καταλάβουν στις μέρες μας ότι η ανδρεία τον 21ο αιώνα μετριέται αλλιώς. Θα θέλαμε όμως πραγματικά κάποια στιγμή κάποιος από όλους αυτούς, που παριστάνουν τους μάγκες περιφέροντας στα χωριά πάνω στα αγροτικά και τζιπ τους τα αγριογούρουνα και τα άλλα είδη ζώων, που σκοτώνουν, να λογοδοτήσουν.
 

Πως γίνεται ενώ παντού στην Ελλάδα οι κυνηγοί περιφέρουν τα θύματα τους, για να δείξουν τι κατάφεραν με τα όπλα, ποτέ κανείς να μην έχει συλληφθεί για τη δημόσια έκθεση θηράματος;

Η δημόσια έκθεση θηράματος απαγορεύεται από το 1969. Στον Δασικό Κώδικα (Νομοθετικό Διάταγμα 86/1969 - Φ.Ε.Κ. 7/Α/69 - άρθρο 258 παράγραφος 2) αναφέρεται ξεκάθαρα ότι

απαγορεύεται «ε) Η μεταφορά, η έκθεσις εις κοινήν θέαν και ο καθ' οίονδήποτε τρόπον βασανισμός συλληφθέντων θηραμάτων».

Η σιωπή στα εγκλήματα είναι ξεκάθαρη συνενοχή 

Το κυνήγι είναι περιττό για το ανθρώπινο είδος (σ.s.b. πλην ελαχίστων περιπτώσεων που αποτελούν σπάνια εξαιρεση) και μόνο επιζήμιο για τη φύση στη σημερινή εποχή. Αν και αποτέλεσε αποτελεσματική μέθοδο εξασφάλισης τροφής για την επιβίωση των ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια, το κυνήγι πλέον δεν είναι τώρα τίποτα περισσότερο από μια βίαια μορφή «αναψυχής» την οποία η μεγαλύτερη πλειοψηφία των κυνηγών δεν χρειάζεται, ούτε για την κάλυψη των ζωτικών της αναγκών, ούτε για τη διαβίωσή της.

Φόρεσαν στο σκοτωμένο αγριογούρουνο στρινγκ και το φωτογράφισαν για να καμαρώνουν!


Το να σκοτώνεις άλλα πλάσματα για πλάκα και όχι π.χ. γιατί δεν έχεις να φας είναι έγκλημα και μάλιστα είναι ένα νομιμοποιημένο έγκλημα. Η ελληνική Πολιτεία αντιμετωπίζει τους κυνηγούς ως αμιγές εκλογικό σώμα, γι’ αυτό και δεν περιορίζει ποτέ την φριχτή δράση τους.

Η ανδρεία των ανθρώπων και ειδικότερα των ανδρών στην εποχή μας, αποδεικνύεται αλλιώς, και όχι με όπλα, φυσίγγια και θηράματα. Βοηθήστε ουσιαστικά κάποιον, που έχει την ανάγκη σας, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι ζώο και τότε σίγουρα θα νιώσετε πραγματικά ανδρείος…

Τις φωτογραφίες που βλέπετε τις αντλήσαμε από το διαδίκτυο και από τις προσωπικές σελίδες ελλήνων κυνηγών…


Πηγή: www.zoosos.gr

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Πού και πώς χάθηκε ο έλεγχος στο μεταναστευτικό


Lesvos - Reuters/Yannis Behrakis
γράφει ο Άγγελος Συρίγος*

Τώρα που πέρασε ο κίνδυνος προσωρινής εξόδου μας από τη Συνθήκη Σένγκεν, είναι καιρός να αναφερθεί δημοσίως τι μετέτρεψε κατά το 2015 την Ελλάδα σε σχεδόν αποκλειστική πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ε.Ε. Η κυβέρνηση διατείνεται πως οι τεράστιοι αριθμοί εισερχομένων στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία και των συγκρούσεων σε διάφορα ασιατικά και αφρικανικά κράτη.

Η συγκεκριμένη ρητορική δεν εξηγεί, όμως, γιατί προτιμάται η Ελλάδα. 

Η Βουλγαρία, επίσης γειτονική χώρα με την Τουρκία, θα έπρεπε να δέχεται εξίσου μεγάλες πιέσεις. Αντιθέτως, οι φετινές ροές προς Βουλγαρία είναι αυξημένες μόνον κατά 20% εν συγκρίσει προς το 2014. Στην Ελλάδα έχουμε ήδη ξεπεράσει το 1.000% και αναμένεται ότι θα φθάσουμε στον αριθμό των 850.000 εισόδων εν συγκρίσει προς τους 77.000 εισελθόντες το 2014. Γιατί κάποιος να προτιμά τον επικίνδυνο θαλάσσιο διάπλου στο Αιγαίο από τη μετάβασή του με τα πόδια στη Βουλγαρία;

Η απάντηση έχει να κάνει με τις πρακτικές που υιοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως προς το μεταναστευτικό αμέσως μετά τον Ιανουάριο 2015. Εως τότε, οι πρόσφυγες από τη Συρία παρέμεναν ελεύθεροι στην Ελλάδα με εξάμηνες αναβολές απομακρύνσεως που ανανεώνονταν αυτομάτως. Αντιθέτως, πολλοί οικονομικοί μετανάστες οδηγούνταν σε προαναχωρησιακά κέντρα με σκοπό την επιστροφή τους στη χώρα καταγωγής τους. Οι επιστροφές δεν είχαν μεγάλη επιτυχία αλλά, τελικώς, αποδεικνύεται ότι λειτουργούσαν αποτρεπτικά. Παράλληλα, όλοι οι εισερχόμενοι ταυτοποιούνταν και δακτυλοσκοπούνταν και τα στοιχεία τους καταγράφονταν στην ευρωπαϊκή ηλεκτρονική βάση δεδομένων με δακτυλικά αποτυπώματα, γνωστή ως EURODAC.

Τα λάθη 

Η νέα ελληνική κυβέρνηση πέρασε με ταχύτητα τα λάθος μηνύματα. Μετά τον Φεβρουάριο εξισώθηκαν οι οικονομικοί μετανάστες με τους πρόσφυγες. Όλοι ήσαν πλέον ελεύθεροι να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τότε περίπου κατέρρευσε και το σύστημα δακτυλοσκοπήσεως των εισερχομένων στο EURODAC. Οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται ότι από 455.000 μετανάστες που είχαν εισέλθει από τον Ιανουάριο μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου στην Ε.Ε., μόνον οι 755 ταυτοποιήθηκαν στη χώρα μας με τις προβλεπόμενες προδιαγραφές Σένγκεν.

Η ελληνική κυβέρνηση με δημόσιες κυβερνητικές παραινέσεις ζητούσε να πάψει η χρήση του όρου μετανάστες διότι όλοι σχεδόν οι εισερχόμενοι ήσαν πρόσφυγες. Ανέφερε μάλιστα ότι οι (αποδεδειγμένα πρόσφυγες) Σύροι, οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί ανέρχονταν περίπου στο 89% του συνόλου των εισερχομένων. Αγνοούσε, όμως, ότι, στις πρόχειρες καταγραφές των εισερχομένων, πολλοί οικονομικοί μετανάστες δήλωναν ότι ήσαν Σύροι (ή και Αφγανοί) με τη χρήση πλαστών εγγράφων που είχαν βγάλει στην Τουρκία. Η πραγματικότητα των δεκάδων χιλιάδων πλαστών εγγράφων αποκαλύφθηκε όταν αυτοί οι άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση για άσυλο στη Γερμανία.

Έτσι η Ελλάδα, από χώρα όπου σε γενικές γραμμές τηρούνταν οι κανόνες της συμφωνίας Σένγκεν, μετατράπηκε σε έναν απλό σταθμό στην πορεία προς τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Λόγω του Ιντερνετ και των κινητών τηλεφώνων, έγινε γρήγορα γνωστή στους ενδιαφερομένους η νέα κατάσταση. Από τους 1.700 εισελθόντες τον Ιανουάριο περάσαμε με ταχύτητα στους 31.000 τον Ιούνιο και στους 108.000 τον Αύγουστο.

Επιπλέον, η διαδρομή από την Ελλάδα προς την Κεντρική Ευρώπη κατέστη οικονομικά προσιτή. Οι τιμές των εισιτηρίων από τον Πειραιά στο Μόναχο μέσω Βελιγραδίου είναι πλέον συγκεκριμένες, ενώ έχουν αποβληθεί οι λαθροδιακινητές. Τον ρόλο τους έχουν αναλάβει απλοί μεσάζοντες που έναντι μικρής αμοιβής διευθετούν την έκδοση εισιτηρίων και την προσωρινή στέγαση σε οικίες ή ξενοδοχεία. Ιδεοληψίες δεν είχε, όμως, μόνον η ελληνική πλευρά, αλλά και η Γερμανία.

Eidomeni - Reuters/Yannis Behrakis


Η στραπατσαρισμένη εικόνα της μετά τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα προσωπικά βιώματα της Γερμανίδας καγκελαρίου, η ανάγκη της γερμανικής οικονομίας για εργατικά χέρια ή το υφέρπον στη γερμανική συλλογική συνείδηση άγος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εκδηλώθηκε μέσα από τις ρατσιστικές επιθέσεις, οδήγησαν στην περίφημη δήλωση του Αυγούστου: η Γερμανία  θα δεχόταν 800.000 αιτούντες άσυλο φέτος από αυτούς που προέρχονται από πραγματικά εμπόλεμες περιοχές.

Η δήλωση άλλαξε τα προσφυγικά δεδομένα. Για πρώτη φορά από το 2011 παρατηρήθηκε μείωση του αριθμού των προσφύγων στον Λίβανο και μάλιστα κατά 100.000 άτομα. Αντιθέτως, εκτινάχθηκε ο αριθμός των Σύρων στην Τουρκία κατά 300.000. Ολοι ήθελαν να μεταβούν στη Γερμανία. Ο δρόμος ήταν δοκιμασμένος. Ενα υψηλό αντίτιμο για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα και από εκεί διά της γνωστής οδού σε λίγες ημέρες στη Γερμανία. Ηταν πλέον αδιάφορο ότι η Ελλάδα είχε αρχίσει τις καταγραφές.

Έκτοτε η Γερμανία, χωρίς να αλλάξει τη ρητορική της, κατόρθωσε να θέσει εμπόδια στις εύκολες μετακινήσεις. Παράλληλα θα δεχθεί 1.000.000 πρόσφυγες. Τα επίχειρα της δικής μας πολιτικής θα τα εισπράξουμε τους επόμενους μήνες. Ενας μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών και προσφύγων θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα.

*O κ. Άγγελος Συρίγος είναι επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο

kathimerini.gr

Ο άστεγος γέροντας και ο Ανθυπαστυνόμος - μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Φωτογραφία από το τεύχος της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ της 22/12/2015

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες σε διάφορα blogs, δυστυχώς χωρίς να αναφέρεται το όνομα του συντάκτη ή που πρωτοδημοσιεύθηκε. Επειδή είναι αρκετά συγκινητικό, αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Όποιος γνωρίζει περισσότερα ας επικοινωνήσει μαζί μου παρακαλώ.

Βλέποντας τη φωτογραφία, θυμήθηκα μια αληθινή ιστορία, που εκτυλίχθηκε πριν 19 χρόνια!

«Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν εκκωφαντικό θόρυβο αλλά με έναν λυγμό», γράφει ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές όλων των εποχών, αλλά και στοχαστής Τ. Σ. Έλιοτ..

Εν έτει 1996 Μήνας Δεκέμβριος στην καρδιά του χειμώνα δύο περιπολικά της Αμεσης Δράσης της τρίτης Υποδιεύθυνσης, λαμβάνουν σήμα από το Κέντρο να μεταβούν στην οδό Πατησίων έναντι της Α.Σ.Ο.Ε για συναγερμό. Σε 2-3 λεπτά, τα περιπολικά βρίσκονται στο σημείο, τα πληρώματα κατεβαίνουν και τρείς από τους τέσσερις Αστυνομικούς ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια του κτιρίου για να ελέγξουν το συναγερμό, ενώ ο τέταρτος (Ανθυπαστυνόμος) μένει στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων να φυλάσει τα περιπολικά.

Καθώς διέσχισα το πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων και πριν ανέβω τα σκαλοπάτια μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, διέκρινα στο σκοτάδι, κάτω από μία κολώνα είχε ακουμπήσει την κουρασμένη πλάτη του, τόσο από τα χρόνια όσο και από τα βάρη της ζωής, έναν ρακένδυτο γέροντα! Δεν ξέρω πόσο χρονών ήταν. Και τι σημασία έχει, άλλωστε; Κάτω από τα γυαλιά μυωπίας, διέκρινες εύκολα τον πόνο. Την παράδοση. Την απελπισία. Μπροστά του ένα άδειο κεσεδάκι από γιαούρτι, μ' ελάχιστα κέρματα. Δεν είχε απλωμένο χέρι. Ακόμη και αυτές τις στιγμές, ένα φως υπερηφάνειας τρυπούσε το σκοτάδι της ανέχειάς του...

Ο συναγερμός ελέχθηκε και δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν κατ' ευχήν. Κατέβηκα γρήγορα τα σκαλοπάτια και μόλις έφθασα στην έξοδο του κτιρίου, είδα τον Ανθυπαστυνόμο να σκύβει και χαμηλοφώνως να συνομιλεί με τον γέροντα, ρίχνοντάς του ένα χαρτονόμισμα στο κεσεδάκι από το γιαούρτι. Προς εκπληξή μου, ακούω τον γέροντα να του λέει "από σένα παλληκάρι μου ΟΧΙ δεν μπορώ να τα πάρω, γιατί πρέπει να κάνεις κι εσύ γιορτές με την οικογενειά σου"!

Ο Ανθυπαστυνόμος μόλις με είδε, άρχισε ν' απομακρύνεται από το σημείο, κατευθυνόμενος προς το περιπολικό. Ο γέροντας μου έγνεψε να πάω κοντά του, αμέσως τον πλησίασα, με κοίταξε και μου είπε «ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΥΧΗ”. Το πίστευε. Το ήθελε! Ήθελε να “εξαργυρώσει” το χαρτονόμισμα του Ανθυπαστυνόμου, με μία ευχή. Μια ευχή η οποία είναι ανεκτίμητη. Από έναν άνθρωπο που στη δύση του – όσα λάθη, ενδεχομένως, κι αν έκανε – καταλήγει στο λυκόφως της ζωής του στα “σκουπίδια” της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που σάπισε μαζί με τα σάπια μαρούλια της λαϊκής, που τρώνε για να ζήσουν κάποιοι φτωχοί άνθρωποι.

Κλείστε τα μάτια σας παρακαλώ και σκεφτείτε για λίγα δευτερόλεπτα. Η καρδιά αυτού του ανθρώπου ίσως χτυπά ακόμη. Η ψυχή του να μην έχει φτερουγίσει ακόμη. Και αυτός, όποτε βρει δύναμη περπατάει και συνεχίζει να ζει. Το βράδια κανείς δεν ξέρει πού κοιμάται. Άνθρωπος στα αζήτητα. Σε κάποιο παγκάκι μέσα στην παγωνιά. Σε κάποιο παλιό αυτοκίνητο. Σε κάποιο χαρτόκουτο. Σε κάποια είσοδο νοσοκομείου. Σε κάποια υπόγεια διάβαση. Πόσο να τον βοηθήσει το ένα χαρτονόμισμα που άφησε στο κεσεδάκι ο Ανθυπαστυνόμος και τα λίγα κέρματα που θα μάζευε ως το βράδυ; Πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα του 2015;

Η κοινωνία στην Ελλάδα τέλειωσε μ' έναν λυγμό! Έναν εκκωφαντικό λυγμό, όμως. Αυτό είναι το μόνο που δεν εκτίμησε σωστά ο Τ. Σ. Έλιοτ. Δεν υπάρχουν μόνο οι εκκωφαντικοί θόρυβοι. Αλλά και οι εκκωφαντικοί λυγμοί...

Αποστόλη, αυτό δεν το συζητήσαμε ποτέ απο τότε. 19 χρόνια μετά όμως, ήμουν υποχρεωμένος να το γράψω, γνωρίζοντας την καλοσύνη και ευαισθησία σου σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ.
Να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι “Ανθυπαστυνόμε”...
Κι εσείς, που το διαβάζετε τώρα αυτό, όταν βρίσκεται στον δρόμο σας κάποιος άνθρωπος που έχει ανάγκη, βοηθήστε τον, με όποιον τρόπο μπορείτε...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!


Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Πώς οι Αμερικάνοι Αστυνομικοί κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το ξέσπασμα του εγκλήματος στο παρελθον


Η μηδενική ανοχή και η θεωρία των σπασμένων τζαμιών στην πάταξη της εγκληματικότητας:
Η περίπτωση της Νέας Υόρκης.

1. Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταία για το «άβατο» των Εξαρχείων, τους προπηλακισμούς προσώπων (πολιτικών, αστυνομικών, ελεγκτών κ.λ.π.) και την αντιμετώπιση της μικροεγκληματικότητας (περίπτωση μικροπωλητή καστανά κ.λ.π.). Είδαμε τον μικροπωλητή να μην υπολογίζει τη νομιμότητα και τις δικαστικές αποφάσεις και να δημιουργεί κλίμα ανυπακοής και απείθειας στους νόμους και στις αρχές, το οποίο-δυστυχώς- να ασπάζεται και μέρος της κοινωνίας! Μια κοινωνία που δεν συμπαρίσταται στην Αστυνομία, αλλά που, ότι και να κάνει, την κατακρίνει. Και μια Πολιτεία αναποφάσιστη, που αμφιταλαντεύεται στο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε;».

 2. Πως αντιμετωπίζεται το φαινόμενο; Ας δούμε την περίπτωση της Νέας Υόρκης.

Κάποτε οι δρόμοι της ήταν συνώνυμοι με το έγκλημα, την παρανομία, τη βία και τον κίνδυνο. Τη δεκαετία του ΄90 η αμερικανική μεγαλούπολη είχε μεταβληθεί σε μια από τις ασφαλέστερες πόλεις του κόσμου. Ο ρεπουμπλικάνος δήμαρχος Ρούντολφ Τζουλιάνι στήριξε όλη του την πολιτική παρουσία στην εκστρατεία πάταξης της εγκληματικότητας. Η μεταμόρφωση αυτή συνέβη μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Και ο πρωταγωνιστής αυτού του θαύματος, ο Ουίλιαμ (Μπιλ) Μπράτον, είχε γίνει ο πιο περιζήτητος αστυνομικός. Ταξίδεψε σ' όλο τον πλανήτη για να βοηθήσει στην πάταξη του εγκλήματος διεθνώς, μεταδίδοντας το θαυματουργό του "νόου χάου" από την Ουγγαρία και την Εσθονία μέχρι την Κένια και τη Νότια Αφρική.

Το καλοκαίρι του 1997 τον προσκάλεσαν και στο Βερολίνο, για να αναμορφώσει και τις δυνάμεις ασφάλειας της ενιαίας γερμανικής πρωτεύουσας. Ο Μπράτον διηύθυνε την αστυνομία της Νέας Υόρκης από το 1994 ως το 1996. Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την ευφορία του πολιτικού του προϊσταμένου. Πράγματι, μέσα σε 7 χρόνια (1991-1997) οι επίσημες στατιστικές εμφανίζουν σαφή μείωση της εγκληματικότητας στην πόλη. Από 9.700 εγκλήματα ανά 100.000 κατοίκους που διαπιστώθηκαν το 1990, φτάσαμε στα 5.000 το 1996. Ο αριθμός των δολοφονιών έπεσε στο ίδιο διάστημα από τις 2.264 στις 984. Παρά τις γνωστές αδυναμίες των στατιστικών μεθόδων, κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός: η εγκληματικότητα πέφτει. ΄Αλλωστε ήταν και κοινή αίσθηση του απλού πολίτη ότι η ζωή στο Μανχάταν είχε γίνει πιο ασφαλής.

3. Το ερώτημα είναι πώς επιτεύχθηκε αυτό το θαύμα. Το πρώτο που έκανε ο Μπράτον ήταν να βγάλει πολλούς αστυνομικούς στους δρόμους. Ο προκάτοχος του Τζουλιάνι, ο Ντέιβιντ Ντίκινς, είχε απομακρύνει πολλούς αστυνομικούς από τις περιπολίες, εξαιτίας των αλλεπάλληλων κρουσμάτων διαφθοράς (εδώ απομακρύναμε την ομάδα ΔΕΛΤΑ κ.λ.π.). Αλλά ο σημαντικότερος νεωτερισμός δημάρχου και αστυνομικού διευθυντή ήταν η υιοθέτηση της «μηδενικής ανοχής» (zero tolerance) και της λεγόμενης θεωρίας των «σπασμένων τζαμιών» (broken windows).(βλ:Ελευθεροτυπία,24-1-1999).

"even something as small as a broken window, sends a signal"

4. Η θεωρία των «σπασμένων τζαμιών» διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τους εγκληματολόγους Τζέιμς Ουίλσον και Τζορτζ Κέλινγκ στα 1982 στη σύντομη μελέτη τους με τίτλο "Η αστυνομία και η ασφάλεια της γειτονιάς: Σπασμένα τζάμια". Είχε προηγηθεί, στα 1975, το βιβλίο του Ουίλσον "Σκέψεις για το έγκλημα", το οποίο εκ των υστέρων αναγορεύτηκε σε "Βίβλο" των συντηρητικών εγκληματολόγων. Πιο πρόσφατα, η θεωρία των "σπασμένων τζαμιών" αναπτύχθηκε σε βιβλίο από τον Κέλινγκ και την Κάθριν Κόουλς: "Φτιάχνοντας τα σπασμένα τζάμια: Η αποκατάσταση της τάξης και η μείωση του εγκλήματος στις κοινότητές μας" (1996). "Οι γειτονιές περνούν στην αταξία και το έγκλημα, όταν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους", εξηγεί ο πατριάρχης της θεωρίας Τζ. Ουίλσον.

"Οταν ένα εργοστάσιο ή ένα γραφείο έχει έστω και ένα σπασμένο τζάμι, οι περαστικοί θεωρούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται και ότι κανείς δεν έχει λόγο σ' αυτήν την ιστορία. Σε λίγο καιρό βρίσκονται σπασμένα και τα υπόλοιπα τζάμια, και τότε οι περαστικοί σκέφτονται πως όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και σε ολόκληρο το δρόμο, δεν έχει κανείς τον έλεγχο. Στη συνέχεια, όλο και περισσότερο πολίτες παύουν να περνούν από εκεί και μόνο νεαροί, εγκληματίες και ηλίθιοι κυκλοφορούν στον αφύλακτο δρόμο. Οι μικρές παραβάσεις οδηγούν έτσι σε μεγαλύτερες, ακόμη και στο έγκλημα". 

Αν, λοιπόν, δεν παταχθούν τα πρώτα, ανεπαίσθητα, σημάδια της "αταξίας", τότε σύντομα θα επικρατήσει αναρχία, υποστηρίζουν οι θεωρητικοί των "σπασμένων τζαμιών": στους δρόμους συχνάζουν πια μόνο νεαροί και ζητιάνοι, ενώ σύντομα κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτοι έμποροι ναρκωτικών. Σε λίγο καιρό, οι εγκληματίες παίρνουν το πάνω χέρι στη γειτονιά.

5.«Κλειδί» της επιτυχίας υπήρξε το πρόγραμμα CompStat που το 1996 κέρδισε το βραβείο καινοτομίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και το οποίο επιτρέπει στην αστυνομία να παρακολουθεί στατιστικά την εγκληματικότητα σε κάθε γειτονιά. Με βάση τα στατιστικά στοιχεία οι απλοί αστυνομικοί στον δρόμο και οι διοικητές των τμημάτων επωμίζονται τις ευθύνες για τον βαθμό εγκληματικότητας στον τομέα τους. Τα στοιχεία διασταυρώνονται μηχανογραφικά και ανανεώνονται σε καθημερινή βάση δίνοντας έτσι στην αστυνομία τη δυνατότητα να δρα προληπτικά. Διαπιστώνει τάσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, οι οποίες εάν είχαν αφεθεί να εξελιχθούν θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπισθούν εκ των υστέρων.

«Προλαμβάναμε την τάση πριν εξελιχθεί σε κύμα», είχε τονίσει ο Τζουλιάνι, ο οποίος ήταν επίσης ένθερμος υποστηρικτής της χρήσης στοιχείων DNA. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να πατάξει την εγκληματικότητα ο Τζουλιάνι κατηγορήθηκε ότι ευνοούσε την αστυνομική βία. Η απάντησή του: «΄Οταν αστυνομικοί δρουν για να προστατεύσουν την κοινωνία από βίαιους εγκληματίες, εμπόρους ναρκωτικών και δολοφόνους, τότε και η κοινωνία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξει τους αστυνομικούς που διακινδυνεύουν τη ζωή τους» (βλ:Αθ.Έλλις,Καθημερινή, 17-12-2015). 

6. Οι ιδρυτές της θεωρίας στηρίχτηκαν στα αποτελέσματα ενός πειράματος που πραγματοποιήθηκε το 1969 από τον καθηγητή Zimbardo. Σε αυτό το πείραμα, ο καθηγητής τοποθέτησε ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες σε δυο διαμετρικά αντίθετες γεωγραφικά και κοινωνικά περιοχές, στο υποβαθμισμένο Μπρόνξ και σε μία εύπορη συνοικία του Πάλο Άλτο. Στο Μπρόνξ χρειάστηκαν δέκα λεπτά για να αρχίσουν οι βανδαλισμοί και εντός 24ώρου να αφαιρεθούν όλα του τα εξαρτήματα. Από την άλλη, στο Πάλο Άλτο, επειδή το αυτοκίνητο παρέμενε ακέραιο, ο καθηγητής έσπασε τα τζάμια του και εντός 24ώρου το αυτοκίνητο υπέστη τις ανάλογες ζημιές.  

Αποφάνθηκαν πως οι βανδαλισμοί μπορούν να συμβούν παντού, από τη στιγμή που η αρχή της αμοιβαιότητας των σχέσεων μεταξύ των κατοίκων και της υποχρέωσης τους στην τάξη υποβαθμίζονται από πράξεις που δείχνουν να σημαίνουν ότι «κανείς δεν νοιάζεται». 


7. Υποστήριξαν επίσης ότι μια περιοχή που παρουσιάζει σημάδια παραμέλησης και παρακμής, οδηγείται σταδιακά σε ολοένα περισσότερες και βαρύτερες εγκληματικές συμπεριφορές, που αν δεν καταπολεμηθούν εν τη γενέσει τους και αφεθούν να συνεχίσουν το έργο τους, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές, εγκληματικές πράξεις, αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού και αύξηση της ανασφάλειας των πολιτών. 

Τον Δεκέμβριο του 2008 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science μια μελέτη των Keizer, Lindenberg και Steg, ενισχύοντας τα επιχειρήματα των Ουίλσον και Κέλινγκ, που κατέληγαν σε παρόμοια συμπεράσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ως άνω πραγματοποίησαν μια σειρά από έξι πειράματα και μελέτησαν την συμπεριφορά των περαστικών σε «στημένες καταστάσεις», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες να παρανομήσει κάποιος σε συνθήκες ελλιπούς τάξης και ανομίας αυξάνονται, όπως αυξάνεται αντιστοίχως και η αταξία. 

8. Ανακεφαλαιώνοντας, τα στοιχεία που κάνουν την θεωρία τόσο επιτυχημένη είναι δύο: 

Αρχικά, αποτελεί μια σχετικά απλή και ευέλικτη έννοια, ενώ έχει σπουδαίο συμβολικό χαρακτήρα, αφού δίνει απάντηση στα προβλήματα της εγκληματικότητας των πολιτών. Η απλότητα της θεωρίας έγκειται στο μήνυμα που μεταφέρει, ότι δηλαδή η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά δεν γίνεται ανεκτή και θα υπάρχουν συνέπειες για όλους όσους παραβαίνουν τον νόμο, ενώ η ευελιξία έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις. Ο συμβολικός χαρακτήρας της έγκειται στο ότι οι αρχές που την εφαρμόζουν δείχνουν να έχουν κατανοήσει την απειλή καθώς και τον φόβο για την εγκληματικότητα, εφαρμόζοντας την θεωρία που στόχος της είναι η μείωση των εγκληματικών φαινομένων. Ταυτόχρονα εμπεδώνεται ένα αίσθημα ασφάλειας, με την διατήρηση ενός περιβάλλοντος καθαρού και οργανωμένου (βλ.και Ιωάννη Κοκκινογέννη,Curia.gr).



Νικόλαος Αθ. Μπλάνης 
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α. 
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών  

policenet.gr


Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Ελληνικής Καταγωγής Αστυνομικός στη Γερμανία σπάει τη σιωπή της

Η ελληνικής καταγωγής αστυνομικός Τάνια Καμπούρη, έγραψε ένα βιβλίο για τη βία που υφίστανται οι αστυνομικοί στη Γερμανία, κυρίως από μετανάστες, το οποίο αποτελεί μία εξιστόρηση από την οπτική γωνία εκείνων που διασφαλίζουν την τάξη.

Πριν από ένα χρόνο είχε καταγγείλει γραπτώς την ανάρμοστη συμπεριφορά που δείχνουν απέναντι στη γερμανική αστυνομία, άνθρωποι κυρίως με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Τότε ο αντίκτυπος ήταν μεγάλος, αλλά η ίδια δεν θέληση ποτέ να μιλήσει και να δώσει συνεντεύξεις για το θέμα.

Σήμερα, η ελληνικής καταγωγής αστυνομικός Τάνια Καμπούρη έχει καταγράψει τις εμπειρίες της σε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η Γερμανία σε συναγερμό – Κλήση έκτακτης ανάγκης από μια αστυνομικό» και σπάει τη σιωπή της για ένα πολύ σημαντικό θέμα: τη βία, λεκτική και σωματική, που υφίστανται στο δρόμο τα όργανα της τάξης, κυρίως από νεαρούς μετανάστες.


«Εφεκτική στάση δικαστών»

Το εξώφυλλο του βιβλίου της Τάνιας Καμπούρη Μιλώντας στο Γερμανικό Ραδιόφωνο, η κυρία Ταμπούρη περιγράφει τις συνθήκες εργασίας της όταν βρίσκεται με συναδέλφους της σε περιπολικό, την επιθετικότητα που βγαίνει ακόμη και από τη στάση του σώματος ορισμένων, όταν τους σταματά για απλό έλεγχο.

«Είναι δύσκολο» λέει. «Προσπαθούμε βέβαια να μην κλιμακώνουμε την κατάσταση, μιλάμε με τους πολίτες, τους εξηγούμε γιατί τους σταματήσαμε, άλλοι πείθονται, άλλοι μας κατηγορούν ότι τους σταματάμε επειδή είναι ξένοι. Προσπαθούμε γενικά να κάνουμε τον τρόπο δουλειάς μας πιο διαφανή, πιο κατανοητό. Κάποτε βέβαια ξεπερνάμε τα όριά μας, όταν ορισμένοι δεν αντιλαμβάνονται και δεν αποδέχονται ότι έργο της αστυνομίας είναι να ελέγχει».

Η νεαρή αστυνομικός με ελληνικές ρίζες δηλώνει ότι δεν διακατέχεται από φόβο, το ίδιο και οι περισσότεροι συνάδελφοί της. Η δυσκολία έγκειται στο ότι, για ασήμαντη αφορμή, ένας απλός έλεγχος ταυτότητας μπορεί να καταλήξει σε τραυματισμό του πολίτη και του αστυνομικού. Τότε ο αστυνομικός θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις ενώπιον δικαστηρίου για τα συμβάν.

Η Τάνια Ταμπούρη διακρίνει εφεκτική στάση των δικαστών σε συμβάντα που αφορούν σε αδικήματα σε βάρος αστυνομικών οργάνων. «Δεν είναι δυνατόν να φουσκώνει ο φάκελος ενός κατηγορούμενου, να μας εξυβρίζει, να μας προκαλεί σωματικές βλάβες και στο τέλος η υπόθεση να μπαίνει στο αρχείο ή ο κατηγορούμενος να παίρνει ποινή φυλάκισης με αναστολή και να αφήνεται ελεύθερος. Είναι αστείο αυτό που συμβαίνει σε μια δίκη», λέει η αστυνομικός.


«Καλή γνώση της γλώσσας, σεβασμός στις αξίες»

«Προσπαθούμε να μην κλιμακώνουμε την κατάσταση, να μιλάμε με τους πολίτες» λέει η Τ. Καμπούρη και υποστηρίζει ότι πολλές φορές το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο ζει και μεγαλώνει ο μετανάστης συμβάλει στην κακή συμπεριφορά του απέναντι στα όργανα της τάξης. «Πολλοί μουσουλμάνοι, νεαροί άνδρες, μεγαλώνουν σε αρχαϊκές οικογενειακές δομές, όπου επικρατεί η βία, όπου η γυναίκα δεν έχει ίσα δικαιώματα με τον άνδρα. Ένα μαχαίρωμα ανάμεσα σε μετανάστες μπορεί να έχει ως αφορμή τη χαμένη τιμή, κάτι που στο δικό μας πολιτισμικό κόσμο είναι αδιανόητο, αλλά στο δικό τους θεωρείται φυσιολογικό» επισημαίνει η Τάνια Ταμπούρη στη συνέντευξη με τη Γερμανική Ραδιοφωνία.
 
«Η δική σας οικογένεια έρχεται από την Ελλάδα, τι μπορούν να μάθουν οι μετανάστες από εσάς;», τη ρωτά ο γερμανός δημοσιογράφος. «Ότι έχω ενσωματωθεί πλήρως, ότι η οικογένειά μου σεβάστηκε τον περίγυρο και συμμετέχει στη γερμανική κοινωνία, ότι έμαθε τη γλώσσα και έκανε φιλίες με Γερμανούς. Θεωρώ τη γλώσσα πολύ σημαντικό εργαλείο όπως το σεβασμό στο γερμανικό αξιακό σύστημα»». Και συνεχίζει λέγοντας «παρόλα αυτά πρέπει να μένει κανείς Έλληνας ή στον πολιτισμό μέσα στον οποίο γαλουχήθηκε, και να σέβεται παράλληλα τους κανόνες σε αυτήν τη χώρα».


DLF/Κρίστοφ Χαϊνεμαν/Ειρήνη Αναστασοπούλου

www.dw.com
enosi-ast-karditsas.blogspot.gr

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η ζωγραφιά που έδωσε στους Αστυνομικούς ένας μικρός πρόσφυγας και συγκλόνισε τους Γερμανούς

Ένα μικρό αγόρι από τη Συρία, συγκλόνισε τη Γερμανία ζωγραφίζοντας τις δύο όψεις της μικρής και ταλαιπωρημένης ως τώρα ζωής του. Ο μικρός φιλοξενήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Βαυαρίας όπου έφτασε με τους συγγενείς του και άλλους πρόσφυγες.  

Εκεί, μόλις φτάσουν τα προσφυγόπουλα, οι Γερμανοί αστυνομικοί τους δίνουν χαρτί και μπογιές για να κάνουν την παραμονή τους πιο ευχάριστη μέχρι να γίνει η καταγραφή τους. Τις ζωγραφιές τις κρατάνε οι αστυνομικοί και τις κρεμάνε στους τοίχους.

Το παιδί, σύμφωνα με τον Fabian Hüppe, εκπρόσωπο της αστυνομίας στη Βαυαρία, ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της παραμονής του τις δύο όψεις της ζωής που ως τώρα έχει γνωρίσει: Τη φρίκη και την ελπίδα. Από τη μία πλευρά την ωμή κατάσταση στη χώρα του, την καταστροφή, το αίμα και το θάνατο και από την άλλη τη νέα ήρεμη ζωή που τον περιμένει στη Γερμανία.

Το παιδί άφησε εκεί τη ζωγραφιά του όταν αναχώρησε και παραμένει άγνωστο, όμως αυτός που την βρήκε αναγνώρισε αμέσως την αξία της. «Αυτή η ζωγραφιά μας έχει συγκλονίσει όλους μας», παραδέχτηκε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας στη Βαυαρία . "Έτσι αποφασίσαμε να τη διαδώσουμε. Πολλοί συνάδελφοι αποδέχονται τα σχέδια ως μια συναισθηματική μνήμη, αλλά το σχέδιο αυτό αποτελεί μια εξαίρεση ", είπε.

Δείτε τη συγκλονιστική ζωγραφιά:
πηγή: lifo.gr
 

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - Κάλεσαν Αστυνομικούς της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ., για... ξεχασμένο μωράκι σε παραλία

Ένα μωρό είχε εγκαταλειφθεί για τουλάχιστον μία ώρα από τους γονείς τους στην παραλία της Νέας Χώρας προκάλεσε την έντονη ανησυχία σε λουόμενους.

Το παιδί είχε αφεθεί σε καροτσάκι στην παραλία χωρίς να υπάρχει κάποιος ενήλικος δίπλα του. Η εικόνα αυτή ανησύχησε λουόμενους που άρχισαν να αναζητούν τους γονείς του εκεί κοντά. Όταν η προσπάθεια τους δεν είχε αποτέλεσμα, κάλεσαν την αστυνομία που με τη σειρά της αναζήτησε τους γονείς στην περιοχή χωρίς αποτέλεσμα.

Στο σημείο μετέβησαν αστυνομικοί της Ομάδας Δίκυκλης Αστυνόμευσης, ενώ λίγη ώρα μετά, εμφανίσθηκαν δύο γυναίκες, μία εκ των οποίων ήταν η μητέρα που ανάφερε στους αστυνομικούς ότι βρισκόταν εκεί κοντά.

Καταγράφηκαν τα στοιχεία των εμπλεκομένων από την αστυνομία, χωρίς όμως να ασκηθεί κάποια δίωξη για αξιόποινη πράξη.


cretalive.gr 
policenet.gr

Ο εφιάλτης στο δρόμο για το σπίτι με τις λεύκες


Το 2001, όταν τοποθετήθηκα στην Αθήνα, κατέβασα και ένα Golfάκι του '81 που μου ‘χε πάρει λίγους μήνες πριν ο πατέρας μου, για να μετακινούμαι.

Μου ‘βγαλε την ψυχή βέβαια, έμαθα όλα τα μηχανολογικά πάνω του, αφού έπαθε ό,τι βλάβη βάζει ο νους σας που μπορεί να πάθει ένα αυτοκίνητο και σε έξι μήνες το γύρισα πίσω για να αρκεστώ σε ένα Datsun Sunny του '83, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το Golfάκι πάνω από 130 χλμ/ώρα δεν πήγαινε κι αυτά με τετάρτη, γιατί τόσες ταχύτητες είχε. Όταν λίγες εβδομάδες μετά την τοποθέτησή μου, πήγα στα ΚΤΕΛ να παραλάβω τη μάνα μου και τα τάπερ της, στο δρόμο της επιστροφής με ρωτάει κάποια στιγμή:
«Γιατί τρέχεις;». (κλασική μάνα).

Κοιτάω το κοντέρ λοιπόν και τι να δω; Πήγαινα με 120 χλμ/ώρα στη Μεσογείων! Έτσι, χωρίς λόγο! Και το περίεργο είναι πως περισσότεροι με προσπερνούσαν, παρά προσπερνούσα.

Λίγα χρόνια μετά, οδηγούσα σε προσφάτως μονοδρομημένο κεντρικό δρόμο της πόλης απ' όπου κατάγομαι, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας και με τον πατέρα μου συνοδηγό (ωχ). Αυτός ο δρόμος, καταλήγει σε κάθετό του, με μία λωρίδα κυκλοφορίας και με υποχρεωτική κατεύθυνση οχημάτων προς τα αριστερά. Φθάνοντας λοιπόν στη διασταύρωση, υπήρχε ουρά αυτοκίνητων που περίμεναν να ανάψει πράσινο, όλα στην αριστερή, το ένα πίσω από το άλλο. Πάω κι εγώ λοιπόν και τσουπ, προσπερνάω όλη την ουρά από δεξιά και βρίσκομαι πρώτος και καλύτερος, μαζί με το διπλανό μου στην αριστερή.
«Αυτές τις εξυπνάδες, στην Αθήνα τις έμαθες;», παρατήρησε αμέσως ο συνοδηγός μου (κλασικός πατέρας).

Το τελευταίο παράδειγμα για να καταλήξω σ' αυτό που θέλω, έρχεται από τα ταξίδια της επιστροφής μου στην Αθήνα.
Ενώ μέχρι τη Θήβα ή την Κόρινθο κινούμαι με 120-140 χλμ/ώρα και με προσπερνά ένας κάθε πέντε χιλιόμετρα, από τη Θήβα ή την Κόρινθο και μετά και ενώ κινούμαι με την ίδια ταχύτητα, με προσπερνούν συνεχώς, από δεξιά, από αριστερά, από τη Λ.Ε.Α., από πάνω, από κάτω, απ' όπου υπάρχει και το παραμικρό κενό, μου αναβοσβήνουν τα φώτα, μου κορνάρουν, μου κάνουν χειρονομίες.

Είναι λες και υπάρχει μια κεραία που εκπέμπει μαλακία στην Πάρνηθα και μας πιάνει όλους όσους βρισκόμαστε σε ακτίνα εκατό χιλιομέτρων! 

Σοβαρά όμως τώρα. Γιατί είμαστε τόσο επιθετικοί οδηγοί στη Αθήνα;

Θα μου πεις, προσπαθώντας να μη δεχθείς το προφανές, πως η κάφρικη οδηγική συμπεριφορά (επιθετικότητα στην οδήγηση, στάθμευση όπου μας βολεύει και όχι όπου επιτρέπεται, αδιαφορία για τον Κ.Ο.Κ. και τους λοιπούς χρήστες της οδού, είτε οδηγούς είτε πεζούς κ.λ.π.), είναι γνωστό ιδιώνυμο του Έλληνα οδηγού και όχι του Αθηναίου συγκεκριμένα.

Αλήθεια όμως, μόνο εγώ έχω παρατηρήσει αυτή την κεραία στην Πάρνηθα;

Αν συνεχίσεις την προσπάθεια να αποφύγεις να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα πουλώντας μου δικαιολογίες, θα μου πεις για την υπερσυγκέντρωση ανθρώπων και οχημάτων, την έλλειψη καλών δρόμων, το άγχος της καθημερινότητας, τις μεγάλες αποστάσεις και άλλα τέτοια.

Μπούρδες!

Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία.
Ακούστε κάποιον που έχει κάνει μερικά χρόνια στο Ανακριτικό της Τροχαίας και έχει μαζέψει αρκετά πολτοποιημένα και καμένα πτώματα από την άσφαλτο. Θα μπορούσα να σας κουράσω με στατιστικά στοιχεία που μιλούν για εκατόμβες νεκρών κάθε χρόνο. Θα μπορούσα να σας διηγηθώ εκατοντάδες ιστορίες των πιο απίθανων τροχαίων ατυχημάτων. Επαναλαμβάνω όμως: τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία.

Πηγαίνετε να χαρείτε τις διακοπές σας στο πατρικό σας, στο ξενοδοχείο σας, στα rooms to let σας και επιστρέψτε χαλαροί, ήρεμοι και με γεμάτες μπαταρίες. 

Δέκα λεπτά πάνω, δέκα λεπτά κάτω, δεν πειράζει. Σημασία έχει να φτάσετε.

Όσο για τους υπόλοιπους που θα μείνουμε στο κλεινόν άστυ, έχουμε υποχρέωση να το ευχαριστηθούμε όσο μπορούμε περισσότερο.

Γιατί, τι πιο όμορφο και χαλαρωτικό, να οδηγείς με καλή παρέα και καλή μουσική, σε μια άδεια Αθήνα;

πρώτη δημοσίευση: eyedoll.gr

Tα 9 σημεία σε όλη τη χώρα που γίνονται πιο συχνά τροχαία ατυχήματα

Με ένα τουίτ της, η Ελληνική Αστυνομία παρουσίασε τον χάρτη με τα συχνότερα σημεία τροχαίων.

Παράλληλα τουίταρε το λινκ με τις οδηγίες που υπάρχουν στη σελίδα της.

Οδηγώ με Ασφάλεια σημαίνει:
  1. Μαθαίνω και εφαρμόζω τον Κ.Ο.Κ.
  2. Δεν οδηγώ όταν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά
  3. Σέβομαι τα όρια ταχύτητας
  4. Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα 
  5. Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη 
  6. Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα 
  7. Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες 
  8.  Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων 
  9. Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας 
  10. Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας 
  11. Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα, φορώ πάντα κράνος 
  12. Πριν ξεκινήσω για ταξίδι, ελέγχω το όχημα που θα οδηγήσω 

  Δείτε το tweet  με τον χάρτη των επικίνδυνων σημείων:


 lifo.gr


Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Έρευνα: Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, μας κάνουν πιο υγιείς



















Οι γονείς που διδάσκουν από μικρή ηλικία στα παιδιά τους να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, τα βοηθούν να μεγαλώσουν πιο καλά και να είναι πιο υγιή.

Αυτό υποστηρίζει μια ομάδα ψυχολόγων, η οποία διεξήγαγε ένα πείραμα αλτρουισμού σε 74 παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών, τα οποία δεν είχαν πάει ακόμη σχολείο.

Μάλιστα, όπως αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι ερευνητές ανακάλυψαν ακόμη, ότι τα παιδιά από λιγότερο εύπορες οικογένειες ήταν πιο πιθανό να είναι πιο γενναιόδωρα απέναντι στους φτωχούς και τους άπορος, σε σχέση με παιδιά από οικογένειες με υψηλά εισοδήματα.

Τα συμπεράσματα της μελέτης τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science. Σύμφωνα με αυτή, όσοι είναι πιο γενναιόδωροι, με προσωπικό κόστος, είναι σε καλύτερη θέση να ελέγχουν τα επίπεδα του άγχους τους μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου του σώματος.

Ο έλεγχος αυτού του νεύρου, που ρυθμίζει το στρες από τον εγκέφαλο στο υπόλοιπο σώμα, οδηγεί σε καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία καθώς μεγαλώνει κανείς, σύμφωνα με τους επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν παιχνίδια από τα οποία θα κέρδιζαν μάρκες, τις οποίες θα μπορούσαν να ανταλλάξουν με δώρα στο τέλος της συνεδρίασης. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι ερευνητές παρακολουθούσαν μέσω ηλεκτροδίων τον καρδιακό παλμό και το πνευμονογαστρικό νεύρο των παιδιών. Στο τέλος του πειράματος, είπαν στα παιδιά ότι μπορούσαν να δωρίσουν κάποιες ή όλες τις μάρκες τους σε άρρωστα παιδιά, τα οποία δε μπορούσαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Οι δωρεές θα ήταν μυστικές, θα τις έβαζαν σε κλειστά κουτιά, τα οποία θα τα έπαιρνε κάποιος χωρίς να τα ανοίξει.

Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά θα ήταν πραγματικά αλτρουιστικά, δίνοντας τις μάρκες τους για να ωφελήσουν κάποιον, χωρίς να «καυχιούνται» για το πόσο γενναιόδωρα είναι. Όσα δώρισαν τις περισσότερες μάρκες είχαν τις υψηλότερες «αναγνώσεις» πνευμονογαστρικού νεύρου –όσοι πιο υψηλός το τόνος, τόσο πιο ασφαλής και ήρεμος νιώθει κανείς, κάτι που οδηγεί σε καλύτερη υγεία και κοινωνικές δεξιότητες γενικότερα.

Όμως, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τις περισσότερες μάρκες τις δώρισαν παιδιά που προέρχονταν από λιγότερο εύπορες οικογένειες, υποδηλώνοντας ότι ήταν πιο αλτρουιστικά.

«Μπορεί να είμαστε έτσι "προγραμματισμένοι" από μικρή ηλικία, αντλώντας μια αίσθηση ασφάλειας από την παροχή φροντίδας στους άλλους» ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Jonas Miller. Οι πλούσιοι γονείς όμως, που προσπαθούν να συγκεντρώνουν πλούτο, μπορεί να περνούν άθελά τους ένα μήνυμα μειωμένης «κοινωνικής ευαισθησίας» στα παιδιά τους, πρόσθεσε ο ίδιος.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν, ότι η υιοθέτηση αλτρουιστικών τάσεων μπορεί να είναι ένας δρόμος για την προώθηση της καλύτερης υγείας και ευημερίας σε όλα τα παιδιά».


ereportaz.gr
isotimos.com

Απίστευτη φάρσα: Οδηγός αγώνων προσποιείται τη μαθήτρια στους εξεταστές για το δίπλωμα [VIDEO]

Τι συμβαίνει όταν ένας οδηγός αγώνων προσποιείται τη μαθήτρια στους εξεταστές για το δίπλωμα;

Η επαγγελματίας οδηγός Malásia Leona Chin μεταμορφώθηκε σε μικρή, αγνή και άδολη μαθητριούλα και πήγε να δώσει πρακτικές εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, οργανώνοντας μία μοναδική φάρσα.

Μπαίνοντας μέσα οι εξεταστές αντικρίζουν ένα κοριτσάκι που είναι αρχικά αγχωμένο και με την πρώτη του κιόλας προσπάθεια σβήνει η μηχανή, ενώ τα λάθη συνεχίζουν και είναι απανωτά.

Οι εξεταστές της λένε να ηρεμήσει και να χαλαρώσει… Τότε αυτή ξεκίνησε να πατάει το γκάζι και να κάνει drift σε έναν μεγάλο χώρο παρκινγκ. Η αντίδραση των εξεταστών; Στο παρακάτω βίντεο!

Δείτε τη ξεκαρδιστική φάρσα με την οδηγό αγώνων:


Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Ο σκύλος του Ξάνθιππου και η κακοποίηση ζώων στις μέρες μας

























Το 480 π.Χ. όταν ηττήθηκαν οι Έλληνες στις Θερμοπύλες, ο δρόμος για την Αθήνα ήταν πλέον ανοιχτός για τους Πέρσες. Ο Θεμιστοκλής νωρίτερα, ακολουθώντας το ένστικτό του, είχε πείσει με τη ρητορική του δεινότητα και διάφορα τεχνάσματα τους Αθηναίους να επενδύσουν σε "ξύλινα τείχη", κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο στόλο στον Ελλαδικό χώρο. Με τον ίδιο τρόπο, έπεισε τους περισσότερους να εκκενώσουν την πόλη τους, αφήνοντάς την βορά στους μαινόμενους Πέρσες, οι οποίοι ανέλαβαν όσους δεν πείστηκαν και κλείστηκαν πίσω από ξύλινα τείχη στην Ακρόπολη.

Μέσα σε αυτούς που πείστηκαν όμως, ήταν και ο πατέρας του νεαρού τότε Περικλή, ο Ξάνθιππος. Εύπορος αριστοκράτης, γνωστός πολιτικός και γενναίος στρατιωτικός, ο μύθος θέλει τον Ξάνθιππο να παίρνει στον Πειραιά -ώστε να μεταφερθούν με άλλους Αθηναίους στη Σαλαμίνα- μαζί με την οικογένειά του και τον αγαπημένο του σκύλο. Εκεί όμως, επειδή οι άνθρωποι ήταν πολλοί και ο χώρος λίγος, είτε κάποιος πέταξε από την τριήρη το σκύλο, είτε τον άφησαν από την αρχή στη στεριά.

Ο σκύλος βλέποντας τον κηδεμόνα του να απομακρύνεται πλέοντας στην απέναντι ακτή, μη αντέχοντας την ιδέα του αποχωρισμού, βούτηξε στο νερό και άρχισε να κολυμπά δίπλα στην τριήρη («τη τριήρει παρανηχόμενος»). Όταν έφτασε πια στη Σαλαμίνα, σωριάστηκε εξαντλημένος στην άμμο. Κάποιοι τότε, εντυπωσιασμένοι από το κατόρθωμα και την αφοσίωσή του, φώναξαν τον Ξάνθιππο και αυτός έτρεξε κοντά στον πιστό του σκύλο. Το μόνο όμως που πρόλαβε το άτυχο ζώο να κάνει, ήταν να του κουνήσει για λίγο την ουρά και να αφήσει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του κηδεμόνα του. Συγκινημένος τότε ο Ξάνθιππος, έθαψε τον αγαπημένο του σκύλο σε εκείνο ακριβώς το σημείο, το οποίο έγινε γνωστό ως "Κυνός Σήμα». Το ίδιο σημείο που θάφτηκαν λίγες εβδομάδες μετά, οι ήρωες Σαλαμινομάχοι.

Το 2014 μ.Χ. ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά πολλές συγκινητικές ιστορίες για ζώα, σε όλη την Ελλάδα. Από Σητεία, Αγρίνιο, Σέρρες, Ρόδο, Στύρα και άλλα μέρη, μαθαίνουμε για αποκεφαλισμό κουταβιών, παλούκωμα γατιών και κρέμασμα κυνηγόσκυλων.

Δεν πλήθυναν οι ιστορίες φρίκης όμως, ούτε οι άνθρωποι ξαφνικά εξαχρειώθηκαν. Από μικροί μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που δεν πείραζε κανέναν να βασανίζουν τα παιδιά της γειτονιάς μας τις αδέσποτες γάτες, ούτε έτρεχε κάτι όταν πετούσε στον κάδο τα νεογέννητα κουτάβια η γιαγιά μας. Τουναντίον μάλιστα. Τα περιστατικά είναι σαφώς λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν, αλλά τώρα πια, με τη βοήθεια του διαδικτύου και των Μ.Μ.Ε. αυτά γίνονται ευρέως γνωστά και ευαισθητοποιούν όλο και περισσότερο κόσμο.

Επιπλέον, επίσημες πια μελέτες συνδέουν την κακοποίηση ζώων με την κακοποίηση ανθρώπων. Αυτός που μπορεί ανερυθρίαστα να κάψει ζωντανό ένα κουτάβι, δεν θα σταματήσει εκεί. Θα βιαιοπραγήσει πρώτα στους οικείους του και έπειτα σε όποιον άλλον πυροδοτήσει τον άρρωστο ψυχισμό του.

Εδώ και τρία χρόνια υπάρχει ο Νόμος 4039/12.
Ένας σαφέστερος και αρκετά περιεκτικός νόμος αφιερωμένος στην ευζωία δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων. Με μετέπειτα τροποποιήσεις, αλλά και εγκυκλίους προς τις αρμόδιες υπηρεσίες, έγινε πλέον πιο εύκολη από ποτέ, η καταδίκη λανθασμένων συμπεριφορών κατά των πιστών μας φίλων.

Το μόνο εμπόδιο είναι ένα: η αδιαφορία.

Η αδιαφορία των μαρτύρων και η αδιαφορία των διωκτικών αρχών.
Ειδικά για το τελευταίο, δεν λείπουν οι καταγγελίες για άρνηση λήψης καταγγελιών σε διάφορα Τμήματα της Ελλάδας και για συναδέλφους μη συνεργάσιμους ή απλά αδιάφορους. Αυτό όμως, δυστυχώς, δεν είναι άξιο απορίας, καθώς οι Αστυνομικοί είναι κοινωνοί μιας γενικότερης μη φιλοζωικής νοοτροπίας, που χρειάζεται πολλά παραπάνω από έναν νόμο και μερικές εγκυκλίους για να αλλάξει. 

Ακόμη, τα Τμήματα Τάξης που είναι αρμόδια για τη λήψη αυτών των καταγγελιών, ασχολούνται παράλληλα με χίλια δυο αντικείμενα, από οικοδομικές εργασίες, μέχρι και εγκλεισμό ψυχασθενών και είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον να μπορέσει να γίνει γνώστης ενός τόσο ευρέως νομικού πλαισίου.

Αυτό που έχουν να κάνουν λοιπόν οι καταγγέλοντες, είναι να οπλιστούν με υπομονή και ψυχραιμία. Να είναι ευγενικά επίμονοι, σύντομοι και ξεκάθαροι, αλλά και να ζητούν ενίοτε τη βοήθεια κάποιου από τα δεκάδες φιλοζωικά σωματεία της χώρας. Να θυμούνται επίσης, πως δεν απαιτείται παράβολο ή οτιδήποτε σχετικό για την υποβολή μήνυσης για παραβίαση του Ν. 4039/12.

Και κάπως έτσι, με υπομονή, επιμονή και πάταξη της αδιαφορίας, θα αλλάξουμε σιγά-σιγά, όχι μόνο τη μη φιλοζωική νοοτροπία μας, αλλά και τον κόσμο.

Ρομαντικός; Ίσως. Εγώ το έχω δοκιμάσει όμως, και πιάνει. Εσύ;



πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr


Απίστευτη "δοκιμασία" ενός Έλληνα Αστυνομικού που έκοψε κλήση σε μία "άτακτη" κυρία


Δημοσιεύουμε μήνυμα αστυνομικού που εσταλη στη σελίδα του policenet.gr στο facebook. Oμολογουμένως πρόκειται για σπάνιο "συμβάν"

"Kάποιοι νομίζουν πως η δουλειά του αστυνομικού είναι απλή, όμως πολλές φορές ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και μπορεί εύκολα να εκτεθείς. Ξερετε τι μου έτυχε εμένα πριν λίγες εβδομάδες;

Ενώ κάναμε περιπολία, χρειάστηκε να βεβαιώσουμε μια τροχονομική παράβαση για παράνομη στάθμευση σε αυτοκίνητο το οποίο ενοχλούσε και για το οποίο είχε γινει καταγγελία τηλεφωνικά.

Ενώ είχα βγάλει το μπλοκ και άρχισα να γράφω ήρθε η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου φορτωμένη με πολλές σακκούλες με ψώνια. Με πλησίασε και αρχικα ζήτησε απο τον συναδελφο μου το λόγο που την γραφαμε. Εγω άφησα για εκεινη τη στιγμη το στυλο πάνω στο καπο για να της εξηγήσω.

Τότε μου αρπάζει το στυλό και το ρίχνει μεσα στο φόρεμα της μέσα στο μπούστο της. Τότε φωνάζοντας δυνατά μου λέει, ότι αν θέλω να την γράψω να τραβήξω μόνος μου το στυλό μέσα απο το στήθος της.

Και πού να αρχίσουν οι ζέστες....

Ασφαλώς σε κάποιους μπορεί να φαίνεται αστείο, όμως κατι τέτοια μπορούν εύκολα να σε φέρουν σε δύσκολη θεση και χρειάζεται και προσοχή γιατί μετά δεν ξέρεις αυτή η "πλάκα" πως μπορεί να εξελιχθεί και τι μπορεί να ισχυριστεί η συγκεκριμένη κοκκινομάλλα κυρία.... Άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας ...

Όπως και να έχει εμείς είχαμε και δεύτερο στυλό. Τελειώσαμε τη δουλειά μας στα γρήγορα και φύγαμε... Πάντως δεν μου είχε ξανατυχεί αυτο.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους τους συναδέλφους και προσέξτε γιατί η θερμοκρασία θα ανέβει κι άλλο!"


policenet.gr

 Διαβάστε επίσης: Ατάκες - νέα εσοδεία (ή αλλιώς, "Το φιλάκι")


Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Η απίστευτη "απαίτηση" που άκουσε τηλεφωνήτρια της Άμεσης Δράσης


















Στην κλήση που έκανε στην Άμεση Δράση της Μ. Βρετανίας, ο άνδρας ζητούσε από την Αστυνομία να παρέμβει και να συλλάβει τη φίλη του, αλλά και τη γάτα της διότι... του έφαγαν το μπέικον.

Ο τηλεφωνητής ο οποίος βάζει υποψηφιότητα για Νόμπελ Ψυχραιμίας ρωτάει τον καλώντα τι ακριβώς θέλει να γίνει.

"Θέλω να γίνουν συλλήψεις" απαντά εκείνος.

Ο τηλεφωνητής ρωτά: "Σύλληψη της φίλης σας ή της γάτας;"

"Και των δύο", απαντά ο καταγγέλλων.

Το σερί ψυχραιμίας συνεχίζεται με τον τηλεφωνητή να εξηγεί στον άνδρα ότι η Αστυνομία δε συλλαμβάνει γάτες αφενός και αφετέρου δεν υπάρχει κατηγορία για γάτες που τρώνε το μπέικον κάποιου.

Στη Μεγάλη Βρετανία όλα αυτά...

Δείτε το βίντεο με το ηχητικό ντοκουμέντο:

Man calls the police because his cat ate his bacon
Posted by NowThis on Τρίτη, 4 Αυγούστου 2015



defencenet.gr

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Αφροαμερικανός βοηθά λευκό, μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης ΚΚΚ (ΦΩΤΟ)





Aν υπήρχε νόμπελ ανθρωπισμού, τότε σίγουρα αυτός ο αφροαμερικανός Αστυνομικός θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής του καθώς, δεν σκέφτηκε στιγμή πως ο άνθρωπος αυτός τον οποίο βοηθά, είναι μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης της Κου Κλουξ Κλαν!

Η κορυφαίου ψυχικού μεγαλείου σκηνή διαδραματίστηκε σήμερα στη Νότια Καρολίνα και κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης μελών της ΚΚΚ, όταν, ένας μεσήλικας διαδηλωτής ο οποίος μάλιστα φορά και ένα T-shirt με τη σβάστικα (!!!) καταρρέει λόγω θερμοπληξίας που υπέστη, για να δεχθεί την βοήθεια ενός αξιωματικού, που έδωσε ένα μάθημα ανθρωπισμού, προσφέροντας τη φροντίδα του σε κάποιον που αν περνούσε από το χέρι του, θα τον εξαφάνιζε από προσώπου γης. Αργότερα έγινε γνωστό πως πρόκειται για τον Leroy Smith, Διοικητή του Τμήματος Ασφαλείας της Νότιας Καρολίνας, ο οποίος λάμβανε μέτρα τάξης, προστατεύοντας τους διαδηλωτές από επεισόδια εναντίον τους.

Η φωτογραφία αναρτήθηκε στο Twitter και ήδη κάνει τον γύρο των ΜΜΕ όλου του κόσμου:



Δείτε επίσης:

Ένας πιτσιρικάς της Κ.Κ.Κ. παίζει με έναν μαύρο Αστυνομικό και δίνει μαθήματα κατά του ρατσισμού

 

 

Αστυνομικός παίζει με τρίχρονο ενώ απεγκλωβίζεται η μητέρα του (ΦΩΤΟ)

Αστυνομικός από την Ferntree Gully στην Αυστραλία θεωρείται ήρωας όταν κυκλοφόρησε στα μίντια η συγκεκριμένη εικόνα, συνοδευόμενη φυσικά και με την ιστορία που τη συνδέει.

Ο αξιωματικός κάθεται στο οδόστρωμα και απασχολεί τον χαριτωμένο πιτσιρικά. Σκοπός του να του αποσπάσει τη προσοχή καθώς ταυτόχρονα σωστικά συνεργεία επιχειρούν να απεγκλωβίσουν την έγκυο μαμά του από το αναποδογυρισμένο αυτοκίνητό της. Οι ένστολοι και οι πυροσβέστες που κλήθηκαν στο συμβάν, κατάφεραν και απεγκλώβισαν με επιτυχία τον τρίχρονο γιο της πριν ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης της γυναίκας.

Ευτυχώς, η μητέρα απεγκλωβίστηκε με επιτυχία και νοσηλεύεται με τραύματα στο πόδι και σε άλλα σημεία του σώματός της. Το ευτύχημα είναι ότι εκείνη και το αγέννητο μωρό της είναι καλά στην υγεία τους – όπως φυσικά και ο τρίχρονος γιος της.

Δείτε τη φωτογραφία που κάνει το γύρο του κόσμου:


newsbeast.gr

Ένας Ρομά, σ΄ένα δωμά


Πριν μπω στην Αστυνομία, η εντύπωση που είχα για τον κόσμο περιελάμβανε ουράνια τόξα και αγγελάκια που πετούσαν παίζοντας άρπες, φτερωτούς πολύχρωμους μονόκερους και τέλος πάντων, το πιάσατε το νόημα. Καθώς στην οικογένειά μου μέχρι τότε δεν είχαμε διαζύγια, θανάτους στενών συγγενών, έντονους καυγάδες και γενικά δράματα, απ' ό,τι κατάλαβα αργότερα, ζούσα απομονωνένος σε μια γυαλιστερή φούσκα, προστατευμένος από οτιδήποτε πιπεράτο θα "νοστίμιζε" την άνοστη ζωή μου. Η μόνη επαφή μου με κάτι τέτοιο, ήταν τα σενάρια του Φώσκολου και των χολυγουντιανών action movies.

Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κανείς, το σοκ που υπέστη από την πρώτη μου κιόλας πρακτική, στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα. Μιας και είχα καλή σειρά, επίλεξα να την κάνω εκεί και όχι σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί, όπως έκαναν οι περισσότεροι δόκιμοι.

Μέγα λάθος!

Κλέφτες, απατεώνες, επίδοξοι δολοφόνοι, ναρκομανείς, σχιζοφρενείς που κυνηγούσαν με το τσεκούρι τους γονείς τους, αντιδραστικοί φωνακλάδες, μεθυσμένοι, κατ' επάγγελμα ψεύτες, δικομανείς και γενικά άνθρωποι του περιθωρίου, ήταν πλέον η καθημερινή μου συναναστροφή. 

Το σοκ μου δε, γιγαντώνονταν στη σκέψη ότι όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι της πόλης όπου μεγάλωσα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μέλη ενός κόσμου που νόμιζα πως υπάρχει μόνο στα πιο φανταστικά σενάρια της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Την πρώτη μου κιόλας ημέρα, χρειάστηκε να αναζητήσουμε έναν γνωστό ναρκομανή αθίγγανο, ο οποίος επιτέθηκε με μαχαίρι σε έναν ταξιτζή.

Μέχρι και σήμερα, 14 χρόνια μετά, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ο δρόμος μου διασταυρώθηκε με αυτόν πολλών αθιγγάνων. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες όμως, είναι αυτή ενός 16χρονου που τον συλλάβαμε πριν μερικά χρόνια επ' αυτοφώρω, να οδηγεί το 18τονο φορτηγό του θείου του στην Αττική Οδό.

Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά κακά τα ψέμματα, κυρίως επειδή ήταν καλαμπουρτζής, μέχρι την επομένη οπότε και οδηγήθηκε στον αρμόδιο εισαγγελέα, δεν τον τοποθέτησαμε στα κρατητήρια, πάρα μόνο όταν χρειάστηκε. Έχοντάς τον λοιπόν όλη μέρα μέσα στα πόδια μας, εντρυφήσαμε στην κοσμοθεωρία τη δική του και της "φυλής" του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Ήταν ενδεικτικό πως δεν μπορούσε να πιστέψει μια 23χρονη συνάδελφο, ότι δεν έχει κάνει ακόμα παιδιά, καθώς ο ίδιος ήταν ήδη παντρεμένος και είχε ένα γιο. Είχε πάει μόνο στην πρώτη δημοτικού και μετά παράτησε το σχολείο για να βοηθάει τον πατέρα του στη συλλογή παλιοσίδερων, κάτι που θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό και ήθελε να κάνει και ο γιος του στο μέλλον. Δεν είχε ταυτότητα και δεν ήξερε την ημερομηνία γέννησής του, καθώς η μητέρα του από τα έξι συνολικά αδέρφια, είχε δηλώσει τα τέσσερα. Έτσι, τα στοιχεία του ήταν κατά δήλωσή του, μιας και ούτε πιστοποιητικό γέννησης υπήρχε. Μας είπε ακόμη, ότι σε μια καλή εβδομάδα, μπορεί να βγάλουν και 10.000 € από τα παλιά σίδερα, "επειδή είναι μεγάλο το φορτηγό του θείου" και ακολούθως "να πάνε να τα φάνε το ίδιο βράδυ στο Μάκη".

Κατά τα λεγόμενά του, αν και ο ίδιος δεν είχε κάνει ποτέ ναρκωτικά, ούτε είχε πουλήσει,
παραδέχονταν με θλίψη ότι τα ποσοστά ομόφυλών του που έκαναν χρήση, κυρίως ηρωίνης, ήταν πολύ μεγάλα. Επίσης μεγάλα έλεγε πως ήταν τα ποσοστά αυτών που είτε πουλούσαν ναρκωτικά για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, είτε ως αποκλειστική πηγή εισοδήματος, "γιατί ήταν το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν και ήταν εύκολο". Κάτι άλλο που μας έκανε εντύπωση, ήταν πως, κατά τα λεγόμενα του πάντα, υπάρχουν αρκετοί αθίγγανοι, όπως ο θείος του στα Άνω Λιόσια, οι οποίοι έχουν σπίτι, αλλά προτιμούν ενίοτε να μένουν στο τσαντήρι στην πίσω αυλή, "γιατί αισθάνονται πιο άνετα".

Γενικά, σε όλες τις φάσεις της συζήτησης, μας καθιστούσε σαφές πως ο τρόπος σκέψης τους, η νοοτροπία τους και η άποψή τους για τη ζωή, ήταν τελείως διαφορετικά από ό,τι είχαμε οι υπόλοιποι στην ομήγυρη συνηθίσει και αυτό ήταν κάτι που οι ίδιοι επιδίωκαν, χωρίς να έχουν καμία πρόθεση να το αλλάξουν.

Φυσικά, είχα πάψει προ πολλού να σοκάρομαι από αυτά που συναντάω κατά τη διάρκεια της βάρδιάς μου. Είχα μάθει καλά πλέον, πως δουλειά μου δεν είναι να κρίνω αυτόν που έχω απέναντί μου, αλλά να εφαρμόζω το Νόμο, όσο βέβαια αυτό περνούσε από το χέρι μου.
Οι υπόλοιποι απλά έπρεπε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να φροντίσουν να μην τον παραβιάσουν για να μη με βρουν μπροστά τους.

Όποιας..."φυλής" κι αν είναι...


πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Ήρωας Αστυνομικός, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να πεθάνει για να σώσει 300 μικρά παιδιά (φωτογραφίες)

Το πραγματικό της περιεχόμενο βρήκε η λέξη «ηρωισμός» στην πράξη ενός αστυνομικού από την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Χακασίας, Αμπακάν, όταν, συνοδεύοντας ένα κονβόι εννέα τουριστικών πούλμαν με 300 συνολικά παιδιά, δεν σκέφτηκε ούτε δευτερόλεπτο να προσφέρει τη ζωή του γι′ αυτά προκειμένου να αποδείξει πως οι τρέχουσες… «αξίες» που συμπυκνώνονται υπέροχα στο «ο θάνατός σου η ζωή μου», δεν είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να επιλέξει κάποιος…

Πρόκειται για τον 39χρονο Aleksandr Kosolapov από την… «άγνωστη» αυτή Δημοκρατία της νότιας Σιβηρίας, ο οποίος, όταν είδε πως ένα αυτοκίνητο κατευθυνόταν σαν ακυβέρνητο προς το καραβάνι των λεωφορείων μέσα στα οποία βρίσκονταν οι μικροί μαθητές, πάτησε το γκάζι και κατευθύνθηκε προς τα πάνω του, για να γίνει ο ίδιος το τείχος που θα χώριζε τα 300 παιδιά από τον θάνατο.


To περιστατικό συνέβη το Σάββατο 25 Ιουλίου και στην εθνική οδό Abakan-Ak-Dovurak όταν, με το περιπολικό του ο Kosolapov, επικεφαλής μιας πομπής εννέα τουριστικών λεωφορείων με τα οποία τα εκατοντάδες παιδιά επέστρεφαν από κατασκήνωση στα σπίτια τους, είδε ένα Toyota στο τιμόνι του οποίου βρισκόταν μια γυναίκα οδηγός, να φεύγει ανεξέλεγκτο και με μεγάλη ταχύτητα από τη λωρίδα του, να περνά στο αντίθετο ρεύμα και να ετοιμάζεται να προσκρούσει στη φάλαγγα των πούλμαν.


Αδιαφορώντας πλήρως για τη ζωή του και χωρίς να σκεφτεί ούτε μισό δευτερόλεπτο, ο ρώσος αστυνομικός επιτάχυνε και, απολύτως συνειδητά, έριξε μετωπικά το Ford Focus περιπολικό πάνω στο Toyota, μη επιτρέποντας στην ασυνείδητη οδηγό του να μετατρέψει τη χαρά 300 παιδιών σε τραγωδία.

Τα δυο οχήματα μετατράπηκαν κυριολεκτικά σε μια άμορφη μάζα σιδερικών ωστόσο, της υπέροχης πράξης αλτρουισμού του Aleksandr Kosolapov ένα ακόμη «θαύμα» ακολούθησε όταν, από το δεύτερο όχημα, μέσα στο οποίο βρισκόταν και ένα δεκάχρονο αγόρι, βγήκαν όλοι σώοι με ελαφρείς τραυματισμούς.


Βαριά τραυματισμένος, ανασύρθηκε ωστόσο ο ίδιος ο Kosolapov, ενώ οι γιατροί κρίνουν την
κατάστασή του ως «σταθερή», χωρίς όμως να διευκρινίζουν αν έχει διαφύγει τον κίνδυνο. Από όλον τον ρωσικό Τύπο αλλά και στη συνείδηση του κόσμου, ο Alexander Kosolapov ήδη έχει καταχωρηθεί ως ένας πραγματικός ήρωας που όπως φαίνεται, δεν έσωσε μόνο 300 παιδιά αλλά και την τιμή της ανθρώπινης (σ.σ. και αστυνομικής) ηθικής.



ereportaz.gr

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Αστυνομικός αποσπά την προσοχή κοριτσιού, ενώ ανασύρουν νεκρό τον πατέρα της από το αυτοκίνητο (PHOTOS)


Ήρωες υπάρχουν παντού και την κατάλληλη στιγμή προσφέρουν τη βοήθειά τους. 

Αυτή η φωτογραφία δείχνει έναν ήρωα αστυνομικό από το Brighton του Κολοράντο των ΗΠΑ να παρηγορεί και να αποσπά την προσοχή ενός μικρού κοριτσιού από τη σκηνή του τροχαίου ατυχήματος οπου πέθανε ο πατέρας του. 

6 άτομα εκ των οποίων 4 παιδιά επενέβαιναν σε ένα SUV που στις 9.30 το πρωί ανατράπηκε. Όλοι οι επιβαίνοντες επέζησαν εκτός από τον πατέρα. Το μεγαλύτερο παιδί ήταν μόλις 5 ετών και το μικρότερο ένα βρέφος που ήταν το μόνο που βρέθηκε δεμένο στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου. 

Σύμφωνα με μάρτυρες το όχημα έχασε τον έλεγχο όταν ένα από τα πίσω του λάστιχα έσκασε. 

73% των επιβατών που φορούν ζώνη ασφαλείας επιζούν, σύμφωνα με μια μελέτη του 2003.





tilestwra.gr

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Oι ακατάλληλες παραλίες της Αττικής και κοντινών περιοχών


Συνολικά 151 παραλίες του Nομού Αττικής και των γύρω περιοχών εξετάστηκαν και φέτος από τον ΠΑΚΟΕ. Το Πανελλήνιο Κέντρο Οικολογικών Ερευνών προχώρησε και το 2015, για 36η χρονιά, στην πραγματοποίηση εκτεταμένων δειγματοληψιών και αναλύσεων στα μικροβιολογικά εργαστήρια που διαθέτει.

Οι μετρήσεις διενεργήθηκαν από τις 2 έως και τις 25 Μαΐου, και οι τιμές που εμφανίζονται δίπλα σε κάθε περιοχή είναι το αποτέλεσμα τριπλής δειγματοληψίας από κάθε σημείο, έτσι ώστε να περιοριστεί δραματικά - σύμφωνα με το ΠΑΚΟΕ - ο παράγοντας της «τυχαιότητας», κάτι το οποίο συμβάλλει στην αξιοπιστία αλλά και στην ακρίβεια του αποτελέσματος.

Τα αποτελέσματα 

Από τα 151 σημεία που ελέγχθηκαν 96 θάλασσες κρίθηκαν κατάλληλες (63,6%) (σε διάφορες διαβαθμίσεις), ενώ 55 (36,4%) ήταν αυτές στις οποίες δεν θα έπρεπε ούτε καν να πλησιάζουμε.

Σύνολο σημείων δειγματοληψίας: 151
Κατάλληλες παραλίες: 96 (63,6%)
Ακατάλληλες παραλίες: 55 (36,4%)


NOTΙΟΣ ΕΥΒΟΙΚΟΣ:



 ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ:





ΣΧΟΙΝΙΑΣ - ΛΑΥΡΙΟ:
--->

Related Posts with Thumbnails