Σελίδες

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια καλά, με λίγη τροφή για σκέψη

Αυτές τις ημέρες αισθάνομαι τύψεις.... Γιατί συμμετέχουμε όλοι  λίγο ή πολύ σε όλα αυτά τα φιλανθρωπικά και μη τεκταινόμενα. Γιατί όσα στραβά κι αν συμβαίνουν, με όσο κακεντρεχή σχόλια κι σε αντιμετωπίζουν, όσο κι αν υπάρχουν άνθρωποι που απλά don't get it, βάζουμε οι περισσότεροι τον εαυτό μας σε happy mode.

Και δια τίνα λόγο οι τύψεις θα μου πεις;

Μα γιατί να μην είμαστε έτσι όλο το χρόνο;

Γιατί να μην είμαστε  φιλάνθρωποι όλο το χρόνο, γιατί να μην είμαστε γενναιόδωροι όλο το χρόνο, γιατί να μην είμαστε καλοδιάθετοι και γλυκομίλητοι όλο το χρόνο; Γιατί να μην έχουμε τα σπίτια μας καθαρά και στολισμένα όλο το χρόνο; Και το κυριότερο, γιατί να μην τρώμε ψητά και γλυκά όλο το χρόνο; Μα γιατί θα μας ανέβαινε το ζάχαρο και η χοληστερίνη, θα μου πεις.  :)

Και σίγουρα δε φταίει το δώρο Χριστουγέννων, αφού ήδη έχει εξαντληθεί και ούτως ή άλλως είναι λιγότερο από το μισό των περισυνών Χριστουγέννων...
Θες τα λαμπιόνια , θες τα κάλαντα , θες ο Άη Βασίλης (έστω αυτός ο χοντρός της Coca Cola και όχι ο αληθινός), θες η ιστορία της γέννησης του Χριστού και το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων - έστω κι αν το Zitgeist μας λέει πως αποτελεί τη μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών - οι ιστορίες του Σκρουτζ στην τηλεόραση, το γεγονός ότι κινούμενα σχέδια έχουν πάρει τη θέση των μεσημεριανών εκπομπών στα κανάλια, ό,τι και να φταίει, είμαι λίγο περισσότερο αισιόδοξος για το μέλλον αυτή την περίοδο...

Αισιοδοξία λοιπόν, υγεία και αγάπη... Χρόνια σας καλά και πάρτε και ένα βιντεάκι που ναι μεν είναι κάπως στενάχωρο,  αλλά σε κάνει να θες να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, όλο το χρόνο. Αφιερώστε του τα λεπτά που διαρκεί. Πολλοί θα το'χετε ξαναδεί , αλλά αξίζει να το βλέπουμε που και που, ώστε να θυμόμαστε κάποια πράγματα.
Ευχαριστώ το φίλο μου το Μπάμπη που μου το θύμισε:




Kαι το αγαπημένο μου τραγούδι για αυτές τις ημέρες ,έτσι, για να μη σας αφήσω με γλυκόπικρη γεύση.
Eσείς τι θέλετε για τα Χριστούγεννα ?

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Πάμε στις απόκριες , απευθείας !! :)

Άκυρα τα Χριστούγεννα για φέτος στην Ελλάδα!!! 

Η γέννηση ματαιώνεται !!!
Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση,
η Φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος,
η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού,
οι Άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών
 

..........και οι 3 Μάγοι φοβούνται ότι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες..!!!

 

 

 



Και ένα τραγουδάκι που μου θύμισε το σχόλιο της A.L. :


Hohohoho !! "We don't need no water , burn! Burn motherf@cker , BURN " !

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Τα πιο περίεργα αστυνομικά οχήματα τον κόσμο(ΦΩΤΟ)




Και το καλύτερο κατά τη γνώμη μου για το τέλος :
        Luxury S.U.V. :50.000 $ 
       Custom Wheels :3.000 $

         Custom Stereo :3.000 $

Seizing it from a Drug Dealer :
PRICELESS !
http://to-kounavi.blogspot.com/

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Let it snow !



Xρόνια καλά στους Σπύρους , τις Σπυριδούλες και τις Δανάες !





Σα σήμερα γεννήθηκε ο Frank Sinatra

Ένα επίκαιρο για αρχή :

Και το αγαπημένο μου :
 

Σα σήμερα επίσης , ο Μπετόβεν, σε ηλικία 22 ετών, παίρνει το πρώτο μάθημά του στη μουσική σύνθεση από τον Γιόζεφ Χάιδν.

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Άμα σε θέλει...

Άντε και λίγο να γελάσει το χειλάκι μας....
Πόσο τυχερός μπορεί να είναι κάποιος...?

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Κουράστηκα....

Εδώ και μήνες , κρατάω στον περιηγητή ανοιχτές καρτέλες με θεματάκια στα οποία θέλω να αναφερθώ , αλλά και στο πίσω μέρος του μυαλού μου διάφορες ιστορίες και σκέψεις που θα άξιζε να τις μάθει ο πολύς ο κόσμος...
Τι για τις τρεις προκαταρτικές εξετάσεις που έχουν διενεργηθεί εις βάρος μου , μετά από άδικες καταγγελίες πολιτών , με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθώ και να απογοητευτώ..Θα σας πέσουν τα μαλλιά...
Τι για τα διόδια στις εθνικές οδούς , το καθεστώς που ισχύει και το γεγονός ότι εγώ είμαι υπέρ τους (?!)...
Τι για όλους τους καλο(κακο)μαθημένους που εκμεταλλεύονται την αναγνωσιμότητα διάσημων και ντεμέκ ενημερωτικών ιστολογίων και καταγγέλουν ό,τι τους καπνίσει...
Τι για τη λαθρομετανάστευση , στην οποία έχω αναφερθεί ξανά , το τι ισχύει και πως αντιμετωπίζεται από το ελληνικό κράτος το φλέγον αυτό ζήτημα και πως θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται....
Τι να χώσω το φίλο μου που σχεδίασε τη νέα μπάρα/εικόνα πάνω-πάνω όπως και το "λογότυπο" του Κογιότ "scepticus-batsicus" , να μου φτιάξει τόσα που έχω στο μυαλό για να τα δημοσιεύσω...

Έχει περάσει πάνω από μισός χρόνος από τότε που αποφάσισα να ασχοληθώ με το ιστολογείν (σ.σ. blogging) και αντιμετώπισα (και αντιμετωπίζω) κάφρους συναδέλφους που είπαν μεταξύ άλλων ότι "αποκλείεται να'σαι εσύ συνάδελφος" , κάφρους αριστερούς που με είπαν δεξιό, κάφρους δεξιούς
που με είπαν αριστερό , κάφρους μηδενιστές που τα ισοπεδώνουν όλα , κοριτσάκια που μου την πέσανε χωρίς να με έχουν δει ποτέ , ούτε καν σε φωτό( και παραπονιέμαι , κατάλαβες ? :ρ ) ,αυτιά και μυαλά κλειστά  και λίγους , μα πολύ λίγους να θέλουν πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα , όχι όπως ακριβώς το θέλουν αυτοί , αλλά όπως ακριβώς πρέπει...
Τέλος πάντων μονολογώ και γίνομαι και ρεζίλι μοιραζόμενος μίζερες σκέψεις με ανθρώπους που δε γνωρίζω και δε θα γνωρίσω ποτέ , αλλά κάπου πρέπει να τα πω κι εγώ βρε αδερφέ !

Μάλλον θέλω λίγο κούρδισμα ,δεν είναι τίποτα...Λίγο επαναφόρτιση του ηθικού και back on the road !
Θα βγάλω τους σκελετούς από το ντουλάπι κάποια στιγμή και ελπίζω να επανακεντρίσω το τυχόν χαμένο ενδιαφέρον στον περαστικό αναγνώστη ( και να βρω και το δικό μου) ...

Tελικά όμως , ένα χελιδόνι , φέρνει την Άνοιξη ?

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Σαν σήμερα (06/12/2010) / στον Π.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι ακόμη ένας σπουδαίος άνθρωπος , ένας αντικομφορμιστής , ακόμη ένας μπροστά από τον καιρό του που σε κάνει να αναρωτιέσαι , αν δεν ήταν τόσο μαλάκας και δεν έπαιρνε ναρκωτικά σα καραμέλες , τι ακόμη θα είχε να δώσει...
Πόσα τραγούδια έγραψε , πως τα ερμήνεψε , πόσα νερά τάραξε , πόσο αγαπηθηκε , πόσο μισήθηκε... Ασχέτως από το αν σου αρέσει ή όχι , ο Elvis , o Cobain , Mercury , ο Σιδηρόπουλος και τόoσοι άλλοι που παραδώθηκαν στον αδύναμό τους εαυτό και έφυγαν νωρίς είτε από τα ναρκωτικά είτε από ο,τιδήποτε άλλο , δε μπορείς παρά να παραδεχτείς το πόσο ταλαντούχοι ήταν και πόσο πολύ επηρέασαν σ'αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που έζησαν εμάς τους κοινούς θνητούς...




Σα σήμερα λοιπόν , πέθανε ο Πάυλος Σιδηρόπουλος...


Και ένα που δεν είναι δικό του , αλλά το έμαθα από αυτόν.. 
" Έχε το νου σου στο παιδί , κλείσε την πόρτα με κλειδί , ΨΕΜΜΑΤΑ ΛΕΝΕ " !
 

"Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.
Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».
Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».
Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».
Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, βρίσκεται νεκρός στο πατρικό του σπίτι, μετά από υπερβολική δόση ηρωίνης."
sansimera.gr

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Καφρίλα , παντού... #2

Πριν από λίγο γύρισα από το Ο.Α.Κ.Α. ...
Και το θέμα μου δεν είναι το πέναλντι που δε δόθηκε στον Πανσεραϊκό (:ρ) ,ούτε ο συνάδελφος που άκουσα ότι του'σκασε μια μωλότωφ στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο 401 Γ.Σ.Ν. ...Πέρα από πολλά καμμένα-συνηθισμένα περιστατικά , απρόκλητα επεισόδια , κλοπές , διαρρήξεις , ναρκωτικά κ.α. , είχαμε και ένα που με έκανε να αηδιάσω , για ακόμη μια φορά..

Στο ημίχρονο , βγήκαν λίγο έξω από μια θύρα δυο φίλοι , γύρω στα 28 , όπως και πολλοί άλλοι να ξεμουδιάσουν ...
Κάποια στιγμή , τους πλησιάσανε καμιά δεκαριά νεαροί , άλλοι με κουκούλες , άλλοι με φανέλες του Π.Α.Ο. και τους ζήτησαν ταυτότητα (?!) .


Συγκεκριμένα τους είπαν :  
- " Ταυτότητα! "
- " Δεν έχουμε ρε παιδιά μαζί μας ταυτότητα, έχουμε τα διαρκείας μόνο "
απάντησαν αυτοί .
Και τότε αρχιζει το πανηγύρι...
" Για να μην έχετε ταυτότητα είστε Αστυνομικοί ! (?!) " 
Ξεκινούν να τους χτυπούν και να τους βρίζουν :
" Κωλόμπατσοι να μην ξανάρθετε " και άλλα ωραία που δεν κάνει να τα γράψω εδώ και εν τω μεταξύ από τις φωνές "κατάλαβαν" και οι γύρω ότι "πρόκειται" για Αστυνομικούς και μαζεύτηκαν γύρω στα 25 -30 άτομα συνολικά και βαρούσαν και έβριζαν...
Ο ένας καταφέρνει και ξεφεύγει και τρέχοντας έρχεται σε μας ελαφρά τραυματισμένος.. Ο άλλος μένει εκεί και τελικά μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό σοβαρά τραυματισμένος....
Φυσικά , δεν ήταν Αστυνομικοί.. Ήταν δυο φίλοι , ο ένας μάλιστα είχε έρθει από τη Χαλκίδα να δει την αγαπημένοι του ομάδα από κοντά...

Και θυμήθηκα αυτό :
Kαφρίλα παντού... Απ'τη Βουλή , μέχρι τις διαδηλώσεις...

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Θα τα καταφέρουμε ρε, μη φοβάσαι !!!

Το κλέβω γιατί πολύ με άρεσε και με συγκίνησε κιόλας......



<< Ξυπνάω ζαλισμένη, κοπανώντας με μανία, να το σπάσω θέλω σου λέω, το ηλεκτρονικό μου ξυπνητήρι που μου’χει πάρει τ’αυτιά «ίου ίου ίου», σηκώνομαι παραπατώντας, πάλι δεν κοιμήθηκα καλά, ανάβω το φως, χαίρομαι που ακόμα μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, ξέρεις σε πόσα σπίτια την ημέρα κόβουν το ρεύμα γιατί δεν μπορούν να το πληρώσουν;  
Μπορείς να φανταστείς πώς είναι να ζεις χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα
Τέλος πάντων, πάλι χάνω το θέμα…
Βγαίνω στο δρόμο και κοιτάω τις φάτσες των συμπολιτών μου που περιμένουν το τραμ. Κάθε μέρα βλέπω σχεδόν τις ίδιες φάτσες, μόνο που οι ρυτίδες τους βαθαίνουν μέρα τη μέρα όλο και πιο πολύ και το βλέμμα τους κάτι ψάχνει στις ράγες… Μα τι χάσανε στις ράγες και όλο ψάχνουν να το βρουν; Γιατί κοιτάνε συνεχώς κάτω;
Φτάνω στο γραφείο και ανοίγω τον υπολογιστή μου κρατώντας κλεισμένο το ένα μάτι. Το ίδιο κάνω και όταν βλέπω ταινίες τρόμου. Κλείνω το ένα μάτι με την παλάμη μου και με μισόκλειστο το άλλο κοιτάω την αιματηρή σκηνή που ξέρω ότι θα με τρομάξει και θα γεμίσει τον ύπνο μου εφιάλτες. Τι παράξενη αντίδραση κι αυτή! Θέλω να τον δω τον φόνο κι ας μην το αντέχω! Έτσι ανοίγω το Internet και το email μου: με κλεισμένο το ένα μάτι και μισόκλειστο το άλλο. Τι θα δω πάλι σήμερα; Τι άλλο πια;
Οι ειδήσεις που τρέχουν μπροστά μου, τα παράθυρα που ανοίγω το ένα μετά το άλλο δικαιώνουν τους φόβους μου. Άλλη μια αιματηρή μέρα ξημέρωσε. Φόνοι επί φόνων! Απολύσεις, περικοπές κι άλλες απολύσεις, ποιος φίλος μου θα μείνει άνεργος σήμερα, στο στοίχημα το βάζουμε πια, δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει, Αποστολία πάρε τηλέφωνο την Βάσω, ποια Βάσω την έδιωξαν από την προηγούμενη εβδομάδα, την έδιωξαν ε, πάρε τον Θανάση τότε, πάει κι ο Θανάσης, μα καλά τι κάνουν σε αυτό το μαγαζί, θα μείνει κανένας να σηκώνει το τηλέφωνο; Δεν ξέρω, δεν ξέρω πια τι συμβαίνει, δεν ξέρω τι ξημερώνει και τα χαμόγελα των παιδιών μου, σφίγγουν την ψυχή μου αντί να με γεμίζουν χαρά.
Πολύ έχω μπερδευτεί. Μα πάρα πολύ! Από εκεί που ήμουν λέει ο κυρίαρχος λαός, αυτός που αποφασίζει για την τύχη του λέει, με μια χώρα που του ανήκει λέει, έγινα μικρό λαμόγιο, φοροφυγάς, κλέφτης του δημόσιου πλούτου, προσκύνησα σε γραφεία πολιτευτών, φίλησα κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο, για μια θέση κάτω από τον πράσινο, μπλε, κόκκινο, κίτρινο ήλιο. Έτσι έκανα λέει εγώ, γιατί εγώ δεν ήθελα να δουλεύω λέει, ήθελα να δανείζομαι από το μέλλον των παιδιών μου λέει και να το μετατρέπω (το μέλλον ντε, τι δεν καταλαβαίνεις) σε προσωρινή δανεική ευημερία κάνοντας γύρω γύρω όλοι στις καρέκλες του δημοσίου… Πότε τα έκανα εγώ όλα αυτά και χαμπάρι δεν πήρα;
Κι εγώ; Τι να κάνω τώρα; Ποια θέση να πάρω; Σε ποια πλευρά να σταθώ;
Πολύ έχω μπερδευτεί σου λέω… Μα κάθε φορά που μπερδεύομαι θυμάμαι τι κάνει η Αλεξάνδρα, η μικρή μου κόρη όταν μπλέκεται και δεν ξέρει τι να αποφασίσει. Να ζωγραφίσει ή να παίξει με τις κούκλες; Να δει τηλεόραση ή να παίξει με τη φάρμα της; Να διαβάσει ένα βιβλίο ή απλά να κοιτάξει το ταβάνι και να ονειρευτεί; Να πάρει την φανταχτερή κούκλα από το ράφι του μαγαζιού, το μαγεμένο ραβδί ή μήπως να προσέξει τη διαφήμιση που ακούγεται δυνατά από τα μεγάφωνα του για τη μπάλα που κάνει γκελ και θα την πάει στ’ αστέρια; Μήπως να προτιμήσει τα καινούρια ρούχα που θα την κάνουν να νιώσει σταρ «έλα κι εσύ να παίξεις, έλα κι εσύ». Αυτά θα προτιμήσει, το πήρε απόφαση! Απλώνει το χεράκι να πάρει το ροζ κουτί με τα γκλίτερ και τις παντοφλίτσες με τη φούξια γούνα αλλά τινάζεται τρομαγμένη από τη φωνή του υπερήρωα που θα σώσει τον κόσμο «Διάλεξε τους κακούς ή τους καλούς, στο χέρι σου είναι», κοιτάει δεξιά, κοιτάει αριστερά, τι αγριοφωνάρα ήταν αυτή; Μαζεύεται, με κοιτάει παραξενεμένη & μπερδεμένη και μου πιάνει το χέρι σφιχτά

-Μ’αγαπάς; με ρωτάει,
-Πολύ, της λέω
-Θα μ’αγαπάς για πάντα;
-Για πάντα
-Κι ας είμαι κακό παιδάκι μερικές φορές;
-Δεν είσαι κακό παιδάκι, κάνεις μερικές σκανταλίτσες, δεν είσαι όμως κακό παιδάκι και θα σ’αγαπάω για πάντα.
-Το βράδυ θα με πάρεις αγκαλίτσα
-Θα σε πάρω
-Και θα μου πεις ένα τραγουδάκι;
-Δεν έχω καλή φωνή το ξέρεις, της λέω γελώντας
-Καλά, θα με δεις τότε που θα χορεύω; Αλλά δε θα με κοροϊδέψεις
-Δε θα σε κοροϊδέψω
-Σ’αγαπάω μαμά μου, ποτέ δε με κοροϊδεύεις εσύ.

Θα μου πεις τι σχέση έχουν αυτά που γράφεις με την τρέλα που επικρατεί… Τι βοήθεια μπορεί να σου δώσει η στάση της Αλεξάνδρας στο καθημερινό μακελειό. Να μωρέ δεν είναι τίποτα αλλά εμένα με βοηθάει: όταν είμαι τρομαγμένη, όταν δεν ξέρω τι να κάνω, όταν μπερδεύομαι, όταν πιάνω τη ματιά μου παγιδευμένη στις ράγες,  θυμάμαι τους αγαπημένους μου και ακουμπάω τις απαντοχές μου σ’αυτούς.
Στις καθημερινές στιγμές μας, σε μια ματιά που χαϊδεψε το ξυλιασμένο μου δέρμα, σε μια καλή κουβέντα «θα τα καταφέρουμε ρε, μη φοβάσαι», σ’ένα «εγώ θα είμαι εδώ για σένα», σ’ένα «εγώ σ’αγαπάω κι ας μην είσαι τέλεια, κι ας κάνεις βλακείες κι ας φέρεσαι παράξενα μερικές φορές», σ’ ένα άγγιγμα περαστικό, σ’ ένα χαμόγελο, σ’ένα «είσαι η πιο γαμάτη μαμά του κόσμου» και ηρεμώ προσπαθώντας να πάρω κουράγιο για τη νέα μάχη.
Βλακείες θα μου πεις αλλά για μένα είναι κάτι… >>

http://amelielaw.wordpress.com/

Τα παραπάνω ,μου θύμισαν ένα τραγουδάκι...

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Σε ποιους ανήκεις εσύ ?

Mία ενδιαφέρουσα ιστορία :

Στα νησιά Τσάταμ, 800 χιλιόμετρα ανατολικά της Νέας Ζηλανδίας, αιώνες ανεξαρτησίας για τον λαό των Μοριόρι τερματίστηκαν με βάναυσο τρόπο τον Δεκέμβριο του 1835. Στις 19 Νοεμβρίου εκείνου του έτους έφτασε ένα πλοίο με 500 Μαορί οπλισμένους με πυροβόλα όπλα, λοστούς και τσεκούρια, ακολουθούμενο στις 5 Δεκεμβρίου από μια καραβιά με 400 ακόμα Μαορί. Ομάδες Μαορί άρχιζαν να διασχίζουν τους οικισμούς των Μοριόρι, αναγγέλλοντας ότι οι Μοριόρι ήταν τώρα σκλάβοι τουςκαι σκοτώνοντας όσους είχαν αντίρρηση. Κάποια οργανωμένη αντίσταση των Μοριόρι θα μπορούσε τότε ακόμα και να είχε νικήσει τους Μαορί, οι οποίοι υπολείπονταν αριθμητικά κατά δύο πρός έναν. Εντούτοις, οι Μοριόρι είχαν παράδοση στην ειρηνική επίλυση των διαφορών τους. Αποφάσισαν σε συνέλευση να μην αντισταθούν, αλλά να προσφέρουν ειρήνη, φιλία και διανομή των πόρων.


Προτού προλάβουν οι Μοριόρι να πραγματοποιήσουν την προσφορά τους, οι Μαορί επιτέθηκαν μαζικά. Κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων ημερών σκότωσαν εκατοντάδες Μοριόρι, έψησαν και έφαγαν πολλά από τα σωματά τους και εξανδραπόδισαν όλους τους άλλους, σκοτώνοντας επίσης τους περισσότερους κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων ετών κατά το κέφι τους. Ένας επιζών Μοριόρι θυμόταν:
"[Οι Μαορί] άρχιζαν να μας σκοτώνουν σαν πρόβατα. [...] Ήμασταν τρομοκρατημένοι, καταφύγαμε στις ερημιές, κρυβόμασταν σε υπόγειες τρύπες και σε οποιοδήποτε μέρος για να ξεφύγουμε από τους εχθρούς μας. Ήταν μάταιο· μας ανακάλυπταν και μας σκότωναν- άντρες, γυναίκες και παιδιά αδιακρίτως." Ένας κατακτητής Μαορί εξηγούσε: "Προχωρήσαμε στην κατοχή [...] σύμφωνα με τις συνήθειες μας και συλλάβαμε όλους τους ανθρώπους. Δεν ξέφυγε κανείς. Μερικοί δραπέτευαν, τους σκοτώναμε, σκοτώναμε και άλλους- αλλά και τί μ'αυτό; Ήταν σύμφωνα με τα έθιμα μας."


Η βάναυση κατάληξη αυτής της σύγκρουσης ανάμεσα στους Μοριόρι και τους Μαορί θα μπορούσε εύκολα να είχε προβλεφθεί. Οι Μοριόρι ήταν ένας μικρός, απομονωμένος πληθυσμός κυνηγών- τροφοσυλλεκτών, εξοπλισμένος μόνο με την απλούστερη τεχνολογία και όπλα, χωρίς καμία πολεμική εμπειρία και χωρίς ισχυρή ηγεσία ή οργάνωση. Οι εισβολείς Μαορί(από τη Βόρεια Νήσο της Νέας Ζηλανδίας) προέρχονταν από έναν πυκνό πληθυσμό γεωργών, οι οποίοι βρίσκονταν σε μόνιμη κατάσταση άγριων πολέμων, ήταν εξοπλισμένοι με πιο προηγμένη τεχνολογία και όπλα και λειτουργούσαν υπό ισχυρή ηγεσία. Φυσικά, όταν τελικά ήλθαν σε επαφή οι δύο ομάδες, οι Μαορί ήταν εκείνοι που κατέσφαξαν τους Μοριόρι και όχι το αντίστροφο.



Jared Diamond, Guns, Germs and Steel, σελ.59-60, εκδόσεις κάτοπτρο.
http://nihilspot.blogspot.com

Joe Bar , τρελογκαζάκηδες κάγκουρες και τρελοί Τροχονόμοι !!

Αφιερωμένο στους κάγκουρες , τρελογκαζάκηδες , γκαζοφονιάδες , αδιόρθωτους φίλους μου αλλά και στην Τροχαία που τόσο αγαπάω και δεν ξεχνάω...
(κλικ στις εικόνες αν θέλετε να τις μεγαλώσετε)

No further comments...
 



Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Οι άνθρωποι του Νόμου που όλοι αγαπήσαμε !!

Όταν όλοι ήμασταν παιδιά , δεν είχαμε ιδεολογικές διαφορές και ήμασταν ευχαριστημένοι μόνο με ένα ξένοιστο πρωινό μπροστά στην τηλεόρασή μας , τρώγοντας μια φέτα ψωμί με μέλι και βούτυρο... Δε μας ένοιαζε ποιος θα βγει πρώτος στις εκλογές (τις ποιες?!), αν άνοιξαν τα σύνορα και γιατί, αν έπεσε το τοίχος (των pink floyd?), αν συμμετείχε στην οικουμενική κυβέρνηση (wtf ?!) το Κ.Κ.Ε., αν μόλις πριν λίγα χρόνια είχαμε δικτατορία και όλα αυτά που ταλαιπωρούσαν το πολύπλοκο μυαλουδάκι των μεγάλων...
Αυτό που μας ένοιαζε όλους είναι να βγαίνουν πάντα νικητές οι αγαπημένοι μας ήρωες και να επικρατεί πάντα ο Νόμος και η τάξη ! 

Μερικοί αγαπημένοι άνθρωποι του Νόμου λοιπόν , από αυτούς που όλοι αγαπήσαμε...


Ο Σερίφης του Διαστήματος

Με τη δύναμη της αρκούδας !! Ένας ακόμη Σερίφης , αυτή τη φορά του Νέου Τέξας !!
 

Σε πεζή περιπολία : Άμποοοοοοτ !!!!!
 

Πίσω στα φουτουριστικά (που ήταν και τα αγαπημένα μας)
"WINGS OF SILVER , NERVES OF STEEL !!"
 

"MAN MACHINE ,POWER EXTREME !"
 

O επόμενος πρωταγωνιστής είναι από την πλευρά των "κακών" , αλλά ο δικός μας αγαπημένος , είναι ο καημένος επιθεωρητής που τον κυνηγάει !
 

Τα αδέρφια ΚΙΤ !  ( :ρ)
 

Ποιος ρίχνει πιο γρήγορα κι απ'τη σκιά του ?!
 

Ο επόμενος δεν ανήκει στο "Σώμα" (μάλιστα στο ΙΙ καθάρισε και μερικούς "συναδέλφους") , αλλά με τον τρόπο του (ανατινάζοντας πράγματα και καυτηριάζοντας τις πληγές του(:ρ) ) , φρόντιζε να αποδοθεί δικαιοσύνη ... Άλλωστε δε σας σηκωνόταν οι τρίχες κάθε φορά που ξεκινούσε να ...δένει τα κορδόνια του ? (διαβάστε το σχόλιο του kylesullivan)
 

Λίγο πριν το τέλος , λίγοι θα θυμούνται , πως όλοι θέλαμε να αποκτήσουμε ένα τέτοιο πιστόλι !

Kαι φυσικά , last but not least , ο ένας , ο μοναδικός , ο ανεπανάληπτος (:ρ)


Βέβαια , θα μπορούσα να προσθέσω δεκάδες άλλα, που είτε δε θυμάμαι , είτε δεν ανήκαν ακριβώς στην πλευρά του Νόμου , είτε ήταν πιο στρατιωτικοποιημένα (π.χ. G.I. JOE) , είτε απλά δε μου άρεσαν ...

:)


Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Θυμόμαστε τα θύματα , παραδειγματιζόμαστε ...

Το παρελθόν έχει νόημα να το αναμοχλεύεις μόνο αν είναι να πάρεις κάτι από αυτό. Να κερδίσεις, να διδαχθείς. Το 'χει πει και ο Ηρόδοτος άλλωστε. Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει. Αυτό έχει εφαρμογή από τα πιο μεγάλα μέχρι και τα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα στη ζωή μας.
Δυστυχώς ακόμη και εγώ που έχω υπηρετήσει σε διάφορες υπηρεσίες Τροχαίας ακόμα και στο Ανακριτικό για πολλά χρόνια, έχω εμπλακεί σε τροχαία ατυχήματα αρκετές φορές , με τη μία μάλιστα που ήταν και η μοναδική που έφταιγα να υπάρχει και τραυματισμός, ελαφρύς ευτυχώς αγαπημένων μου προσώπων (ήμουν ο μόνος που φορούσε ζώνη)... 
Όλοι έχουμε γνωστούς, φίλους, συγγενείς που έχουν εμπλακεί σε τροχαία ατυχήματα, αν έχουμε υπάρξει τόσο τυχεροί και δεν εμπλακήκαμε ποτέ οι ίδιοι. 
Τόσες διαφορετικές ιστορίες, τόσα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε διαφορετικά, τόσος πόνος, τόση οδύνη...
Χθές λοιπόν (σ.σ. 21/11), ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων (και η Παγκόσμια Μέρα Χαιρετισμού, κατά την οποία πρέπει κάποιος να χαιρετίσει 10 άγνωστα άτομα, αλλά άσχετο). 
Ας θυμηθούμε τους δικούς μας ανθρώπους λοιπόν και ας διδαχθούμε από τα λάθη τους ή την ατυχία τους. 

Κίμωνα, θα'σαι για πάντα στην καρδιά μας . Το έχω ξαναπεί, αλλά ακόμη μια φορά δεν πειράζει . Ακόμα νιώθω πως λείπεις με άδεια και όταν θα γυρίσεις θα τα πούμε..............

"Παγκόσμια Μέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων η σημερινή και η Ελλάδα μετρά κατά μέσο ετησίως 2.000 χιλιάδες θανάτους, 4.000 βαριά και 30.000 ελαφρά τραυματισμένους από τροχαία.

Από τους νεκρούς και τους τραυματίες το 1/3 είναι παιδιά. Το τραγικό γεγονός γίνεται ακόμα σοβαρότερο αν αναλογισθεί κάποιος ότι πέρα από τους θανάτους πολλοί από τους τραυματίες μένουν ανάπηροι και μάλιστα σε μικρή ηλικία.

Στην Αθήνα η Πρωτοβουλία «Να σταματήσουμε τα τροχαία εγκλήματα» οργάνωσε το πρωί στο Σύνταγμα συγκέντρωση-ενημέρωση ευαισθητοποίησης. Κεντρικό μήνυμα που ακουγόταν από τα μεγάφωνα: «Κάθε ημέρα έξι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Άδικα. Βίαια. Τραγικά. Αύριο μπορεί να είναι το παιδί σου, η μητέρα σου, ο αδελφός σου, η φίλη σου, εσύ… Τα τροχαία είναι εγκλήματα που μπορούν να αποτραπούν. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα μαζί. Να θυμηθούμε τα θύματα. Να σταματήσουμε τη σιωπή. Να σταματήσουμε τα τροχαία εγκλήματα».

Οι θάνατοι από τροχαία στην Ελλάδα είναι σχεδόν δύο φορές συχνότεροι απ’ ότι παγκοσμίως. Η χώρα μας μετρά 130 θύματα ανά εκατομμύριο κατοίκων, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 69 θύματα ανά εκατομμύριο κατοίκων.

Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας 1.300.000 άνθρωποι πέθαναν το 2009 από τροχαία. Τη δεκαετία 2001 - 2010 η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε ως στόχο τη μείωση των θανάτων από τροχαία κατά 50%, χωρίς όμως κάποιο δεσμευτικό μέτρο. Σύμφωνα με στοιχεία που κατέθεσαν οι χώρες, στη διάρκεια των 10 χρόνων τα τροχαία δυστυχήματα μειώθηκαν κατά μέσο όρο 36% στα κράτη-μέλη.

Όμως στην Ελλάδα η μείωση ανήλθε σε 23%. Οι θάνατοι μειώθηκαν από 172 ανά εκατομμύριο κατοίκων σε 130 ανά εκατομμύριο κατοίκων. Παρόλα αυτά παραμένουμε η χώρα με τον υψηλότερο αριθμό θυμάτων.

Όπως σημειώνει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο γιατρός κ. Γιώργος Κουβίδης από τους πρωτεργάτες της Πρωτοβουλίας, που έχασε το παιδί του από οδηγό αυτοκινήτου που έτρεχε με ταχύτητα 120 χλμ. την ώρα, βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, «δεν υπάρχει μόνιμη, διαχρονική και συστηματική πολιτική στο ζήτημα της οδικής ασφάλειας. Το 2000 η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, χαρακτήρισε την επιθετική οδήγηση ως πρώτη αιτία πρόκλησης τροχαίων. Όμως, η κρίση αυτή δεν συνοδεύτηκε από κανένα μέτρο».

«Για τη Δικαιοσύνη όλα τα τροχαία δικάζονται ως φόνοι εξ αμέλειας και ατυχήματα. Θεωρείται αυτονόητο στην Ελλάδα, όταν σκοτώσεις, να μην σου αφαιρεθεί το δίπλωμα». Αντιθέτως «στην Κύπρο έχει καταργηθεί ο όρος τροχαίο ατύχημα. Μιλάνε μόνο για συμβάν ή δυστύχημα. Έχουν γίνει αλλαγές στον ποινικό κώδικα και ανά περίπτωση μπορεί να υπάρξουν σοβαρές ποινές.

Συγχρόνως, έχει ξεκινήσει καμπάνια από μεικτά συνεργεία αστυνομίας και μηχανικών του υπουργείου Συγκοινωνιών που κατάσχουν τα οχήματα στα οποία έχει γίνει παράνομη αλλαγή μηχανής για να αυξηθεί ο κυβισμός τους. Εδώ βρίθουμε από τέτοια συνεργεία και δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο».

«Οι δρόμοι έχουν εγκαταλειφθεί στους οδηγούς, στους οποίους η ατιμωρησία έχει δημιουργήσει μια αίσθηση ασυδοσίας ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Προσδιορισμός των ορίων ταχύτητας με βάση τις σύγχρονες μελέτες δεν υπάρχει. Αυτές για παράδειγμα λένε ότι σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή το όριο πρέπει να είναι 30 χλμ. Παράλληλα υπάρχουν εκκρεμή θέματα όπως οι παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, η χρήση του κινητού, προσθέστε και την αύξηση της επιθετικότητας των ανθρώπων στους δρόμους».

Επιπλέον «παρότι πρόκειται για μαζικό φαινόμενο θανάτων και τραυματισμών δεν έχει υπάρξει καμία κρατική δομή ψυχολογικής στήριξης για τις οικογένειες των θυμάτων. Πρέπει να υπάρξει ριζική ανατροπή της ιεραρχίας στην κυκλοφορία» καταλήγει ο κ. Κουβίδης.

«Πρέπει να γίνει συνείδηση των οδηγών ότι προτεραιότητα έχουν ο πεζός, ο ποδηλάτης, η μητέρα με το καροτσάκι, ο ηλικιωμένος, ο ανάπηρος. Στο εξωτερικό η άποψη αυτή έχει διαπεράσει την αντίληψη του κόσμου. Εδώ…»

Το γεγονός είναι ότι αν στην Ελλάδα με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού προγράμματος τα θύματα μειώθηκαν κατά 23%, στη Λετονία τα θύματα μειώθηκαν κατά 54% (από 236 σε 112 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων), στην Ισπανία κατά 53% (από 136 θανάτους το 2001 στους 58 το 2009), στην Εσθονία και την Πορτογαλία κατά 50%. Η Γερμανία μείωσε τους θανάτους κατά 40% (από 85 θανάτους σε 51) και η Σουηδία κατά 39% (από 66 σε 39 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων). "


ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.real.gr
http://www.sansimera.gr/

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ένα μικρό παράδειγμα του πως δεν αφήνουν την Αστυνομία να δουλέψει...

 Να το σοβαρέψουμε λίγο .
 Τον Άδωνι Γεωργιάδη τον ξέρουμε όλοι . Προσωπικά πιστεύω ότι είναι γραφικός σα χαρακτήρας αλλά όποιος και να΄ναι , όταν κάποιος λέει αλήθειες , εγώ τον σέβομαι, άσχετα αν το κάνει και για βρίσκει ερείσματα στους κόλπους της Ελληνικής Αστυνομίας , ψαρεύοντας ψηφαλάκια .
Ο Πάγκαλος π.χ. , είναι εμετικός . Αλλά ο τρόπος που βγάζει μια ειλικρίνια του τύπου "σας γράφω στ'@rhIDi@ μου" , όταν ξεφεύγει από τη σοβαροφάνεια και τον ξύλινο λόγο της μάζας , ε , εμένα με κάνει να τον σέβομαι παρόλο που πιστεύω ότι το θράσος του είναι σα την όρεξή του , απύθμενα .

 Δεν ξέρω αν έχετε υπ'όψιν σας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εχθές , με αλλοδαπούς να καταλαμβάνουν την Πλατεία Κοτζιά , να καίνε κάδους κ.λ.π. , διαμαρτυρόμενοι για την άδικη σύλληψη ενός Ιρακινού λαθρομετανάστη , παράνομου μικροπωλητή .
Πάρτε λοιπόν μια ιδέα , και να ξέρετε ότι το ηθικό του μέσου Αστυνομικού είναι στο ναδίρ και πιο κάτω δεν πάει . Πόσο φιλότιμο και πόσα να καταπιείς πια ?!

ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΡΕ !! 

Χωρίς φανφάρες , χωρίς υπερβολές , με τα στραβά της και τα καλά της .

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Βουλευτές - ανέκδοτο

Ένα σύντομο ανέκδοτο και μετά βουρ για τη δουλειά !

Μια μέρα ένας ανθοπώλης πήγε σε ένα κουρείο για κούρεμα. Μετά το κούρεμα, ρώτησε για τον λογαριασμό του και ο κουρέας απάντησε, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο ανθοπώλης ευχαρίστησε και έφυγε από το κατάστημα. Όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει το κατάστημά του το επόμενο πρωί, στην πόρτα του βρήκε να τον περιμένει μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τριαντάφυλλα.
Σε λίγο ένας φούρναρης μπήκε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει, ο κουρέας και πάλι απάντησε: «Δεν μπορώ να δεχθώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο φούρναρης ήταν ευτυχής και έφυγε από το κατάστημα. Το πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, στην πόρτα του υπήρχε μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τσουρέκια.
Στη συνέχεια, ένας βουλευτής ήρθε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει το λογαριασμό του, ο κουρέας και πάλι απάντησε, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο βουλευτής ήταν πολύ χαρούμενος και έφυγε από το κατάστημα. Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, υπήρχαν μια ντουζίνα βουλευτές που περίμεναν στην ουρά για ένα δωρεάν κούρεμα.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Το τραγούδι της νύχτας...

Απόψε το μυαλό μου με πήγε αρκετά χρόνια πίσω , γυμνάσιο-λύκειο που είχα φάει κόλλημα με τα Διάφανα Κρίνα...Άκουγα όλο το απόγευμα διάφορα τραγουδάκια τους αλλά αυτό που θα'θελα να μοιραστώ είναι το "Βάλτε να πιούμε" . Ήθελα να γράψω πολλά γι'αυτό το τραγούδι - ποίημα , αλλά γκουγκλάροντας βρήκα μια ανάρτηση σαν αυτή που ήθελα να φτιάξω και καλύτερη , οπότε θα δανειστώ εκείνη !  :)




ΒΑΛΤΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα

πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα.

Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφθαστα θα ζητούμε;

Βάλτε να πιούμε



Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δεν θα μείνει

τροφή των χοίρων έγιναν κι οι πιο λευκοί μας κρίνοι

μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;

Βάλτε να πιούμε


Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει

Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι

στο περιγιάλι το φαιδρό κι ας γλεντοτραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε


Τάχατε κι όποιος δεν μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει

κι όποιος στ' αγκάθια περπατά μια μέρα δεν θ' αφήσει

τ' αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε

Βάλτε να πιούμε

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει

πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει

σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε

Βάλτε να πιούμε


Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα

Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα

καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε

Βάλτε να πιούμε


Άκουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη

μα σαν είναι ώρα, γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη

μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε

Βάλτε να πιούμε


ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΘΑΙΟΣ (ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ)
Υ.Γ. Ένα κολληματάκι με τα "Διάφανα Κρίνα" το έχω πάθει το τελευταίο διάστημα (και για αυτό φταίνε οι ονειρικοί τους στίχοι), το συγκεκριμένο κομμάτι είναι από το c.d. τους "Κάτι σαράβαλες καρδιές". Μου άρεσαν πάρα πολύ οι στίχοι, γιατί μιλούν για τον θάνατο και το "ταξίδι μετά", αλλά με έναν πολύ ανδρίκιο τρόπο... Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν στίχοι του Καρυωτάκη, ψάχνοντας όμως ανακάλυψα ότι πρόκειται για στίχους του Κ. Καρθαίου, τον οποίο και δεν γνώρισα μέχρι τώρα...

Περισσότερα στοιχεία για το Ποιητή:
Κ. Καρθαίος (Αθήνα, 1878 - 1955)


Ποιητής και μεταφραστής (πραγματικό όνομα Κλέανδρος Λάκωνας). Το 1900 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων ως αξιωματικός του Πεζικού και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και την ...

περισσότερα στο
 http://a-kakies.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html 

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Παντρεμένοι - ανέκδοτο

Έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση από τότε που παντρεύτηκα σε ανέκδοτα που έχουν να κάνουν με παντρεμένους , δε ξέρω , κάτι μου κάνουν βρε παιδάκι μου !
Το γεγονός ότι οι άντρες και οι γυναίκες μοιάζουν μερικές φορές να έρχονται από διαφορετικό πλανήτη , φαντάζομαι το ξέρετε . 
Ετοιμάζω μια αναρτησούλα που σίγουρα μερικοί θα πέσουν να με φάνε οπότε μέχρι τότε καλό είναι να ευθυμήσουμε !

Ένα παλιό αλλά καλό λοιπόν , από τους Ράδιο Αρβύλα :



Και θυμήθηκα και ένα all time classic τραγουδάκι , από τον Μάκη Χριστογουλοποθλο (?!) , οπότε πάρτε το κι αυτό :

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Aποχή ή ....άκυρο ? :)

γαμήθηκαν τα πάντα
 Περιπλανώμενος σε διάφορα ιστολόγια βλέπω πως δε μπορώ να πείσω κανέναν για τη μη αποχή στις εκλογές και στο τέλος θα παρεξηγηθώ κιόλας . Για να το αλαφρύνουμε λοιπόν λιγάκι να πω πως από το να απέχεις τελείως πιο πολύ σε τιμά να ρίξεις άκυρο (όχι λευκό προς Θεού ! )  :

Αποχή ? Πφφφ.....


Δε μπορώ να καταλάβω τί έχουν στο κεφάλι τους οι δήθεν επαναστάτες που ενσυνείδητα απέχουν από τις εκλογές . Τί διαφορά έχουν αυτοί δηλαδή , από τις ξανθιές και τους κάγκουρες , που ρωτούσε χθες το STAR στις καφετέριες του MALL γιατί δεν πήγαν να ψηφίσουν .


ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΝΙΣΧΥΕΤΕ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ?



Και πες ότι συμφωνώ με αυτό το πανό :
Όντως , αν δεν υπάρξει μια μαζική αντίδραση , κάτι εξαιρετικά απίθανο , για λόγους που δε θέλω να αναφέρω επί του παρόντος ,
οι εκλογές 
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ !

Αυτό είναι όμως μοιρολατρεία ! Και αντιγράφω ένα σχόλιό μου από ένα "αριστερίζον" ιστολόγιο που εξυμνεί την αποχή :
Ειδικά στις δημοτικές , έχουμε τη δυνατότητα να ψηφίσουμε ανθρώπους που τους ξέρουμε,είναι γείτονές μας , πηγαίνουμε και ψωνίζουμε από τα μαγαζιά τους , πηγαίνουν τα παιδιά μας στα σχολεία τους κ.λ.π. και που θα επηρεάσουν τη ζωή μας άμεσα , ίσως  για πιο ασήμαντα αλλά συνάμα καθημερινά πράγματα της ίδιας μας της γειτονιάς .
Και 5 δημοτικούς συμβούλους της αρεσκείας σου να βάλεις σαν αντιπολίτευση (αν δε σε ικανοποιεί κανένας του υποψήφιου-φαβορί) , θα έχεις κάνει κάτι για τη γειτονιά σου .

Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλοι συνδέουν τις δημοτικές εκλογές άρρηκτα με τα κομματικά ! Υπάρχουν ικανοί , έξυπνοι και ορεξάτοι άνθρωποι που ανήκουν σε διάφορους πολιτικούς χώρους. Για τις δημοτικές θα μπορούσα με την ίδια ευκολία να ψηφίσω έναν υποψήφιο του Κ.Κ.Ε. όπως θα ψήφιζα και έναν υποψήφιο του ΛΑ.Ο.Σ. , εφόσον αγαπούν τον τόπο που διαμένουν(απαραίτητη προϋπόθεση) και μου βγάζουν μία ειλικρίνια(και όχι σοβαροφάνεια και ξύλινο λόγο) και μία διάθεση να βοηθήσουν και να ξεστρατίσουν από την πεπατημένη . Στις δημοτικές ψηφίζουμε ανθρώπους και όχι κόμματα (κανονικά) !
Και το άλλο που δεν καταλαβαίνω , είναι γιατί συνδέεται το μνημόνιο με τις δημοτικές εκλογές ?
ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ! Τι σχέση έχει ποιον Δήμαρχο θα ψηφίσετε με το ότι λέμε όχι στο μνημόνιο ? Λες και αν θα βγει ένας δήθεν αντιμνημονιακός υποψήφιος , θα του πέσει λόγος για το αν θα εφαρμοστεί το μνημόνιο ή όχι. Δε θα τον ρωτήσει κανένας ! Δε μπορεί να το αλλάξει ! Έχει ενδιαφέρον η άποψή του για το αν το υποστηρίζει ή όχι , αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα'πρεπε να συνδέεται με την εκλογή του στον τόπο που διαμένει γιατί όλες οι αποφάσεις που θα πάρει θα τις πάρει με βάση το μνημόνιο , άσχετα από το εαν συμφωνεί ή όχι !
Το δικό μου αγαπημένο από τους Μαύρη Μαγιονέζα είναι το Μέντορες .   ;) 
Αφιερωμένο  στο φίλο μου το Νίκο , γιατί τα ακούγαμε μαζί αυτά στα νιάτα μας !
Προσέξτε τους στίχους , ανοιξτε καλά τα αυτιά και τα μυαλά σας !

 

Και αυτό αφιερωμένο στους ACABίτες γιατί όταν μερικοί μπάτσοι ακούγαμε Μαύρη Μαγιονέζα , αυτά ήταν ακόμη στο νηπιαγωγίο , αν όχι αγέννητα...
 

"Ωωω ! Μες το περιπολικό , θα σου πω πως σ'άγαπώ ...!"

;)

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

"Αντιστασιακοί ...υπόδουλοι" - 'Αλλος ένας Νόμος μένει ανεφάρμοστος...

Πέρασαν δύο μήνες από την την ίσχυση του νέου αντικαπνιστικού Νόμου και ένας μήνας από τη λήξη της "περιόδου χάριτος" (WTF?!).

Το τί ισχύει τελικά και τι μπ0@$d$lo είμαστε δε θα σας το πω εγώ.

Απλά θα παραθέσω ένα αρθράκι από www.nonsmokersclub.com , το οποίο δημοσίευσε και την ανάρτησή μου πριν λίγο καιρό με την παρανοϊκά ηλίθια αφίσα που ανακάλυψα στου Ψυρρή ( "Η Απαγόρευση του Καπνίσματος είναι Φασισμός σε μαλακό πακέτο" ) .

Αντιστασιακοί ...υπόδουλοι 
 
"Ο δημοσιογράφος του BBC αδυνατούσε να κατανοήσει την συμπεριφορά των Ελλήνων. Όχι δεν επρόκειτο για την διαφθορά, ή τα σκάνδαλα, για το μνημόνιο ή το έλλειμμα. Γι' αυτά προφανώς είχε βρει απαντήσεις. Αυτό που δεν μπορούσε να καταλάβει ήταν η ολοσχερής απόρριψη της απαγόρευσης του καπνίσματος.

Μα ακόμα και οι Ιρλανδοί πειθάρχησαν, μου είπε από το τηλέφωνο.
Για ένα καθαρόαιμο Βρετανό, οι Ιρλανδοί είναι το πρότυπο της αναρχίας.
Ναι, του απάντησα. Όχι μόνο οι Ιρλανδοί αλλά και οι Ιταλοί – που μας μοιάζουν περισσότερο.
- Είσαστε μοναδικοί στον κόσμο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε το γιατί;

Αν μπορούσα; Δεν ήμουν σίγουρος. Πρόχειρες απαντήσεις σε συνάρτηση με στερεότυπα (π. χ. για τον «τράχηλο του Έλληνα») δεν με ικανοποιούσαν και φοβάμαι ούτε και αυτόν. Άρχισα, μιλώντας, να το ψάχνω. Και συνέχισα να το ψάχνω κι αφού τελείωσε η συνέντευξη. Μερικές απαντήσεις που είχα δώσει με κάλυπταν, άλλες όχι. Συνειδητοποίησα πως μέσα στο αίνιγμα του καπνίσματος βρίσκονται μερικές ουσιαστικές αλήθειες για μας, που πάνε πολύ πέρα από αυτό.

  •  Πρώτα η ανάγκη μας να επιδειχθούμε ως ανεξάρτητοι και ελεύθεροι (ίσως επειδή στα ουσιώδη είμαστε υποταγμένοι. Αν όλοι αυτοί που κάνουν αντίσταση στην απαγόρευση του τσιγάρου, έκαναν αντίσταση στην δικτατορία, θα είχε πέσει από την πρώτη εβδομάδα). Και βέβαια πάντα «τζάμπα μάγκες». Αν υπήρχε επιτήρηση, θα ήταν αλλιώς. (Ποιος τρώει στο Μετρό;).
  •  Δεύτερο η απόλυτη αδιαφορία μας για τον διπλανό μας. Δεν πάει να δηλητηριάζεται – τι με νοιάζει εμένα.
  • Τρίτο, η αδυναμία του διπλανού, του μη καπνίζοντα, να επιβάλει το δικαίωμά του σε καθαρό αέρα. Έτσι και διαμαρτυρηθεί σταμπάρεται ως αντικοινωνικός. Έτσι και καταγγείλει, γίνεται χαφιές και καρφί.
Υπάρχει λοιπόν πρόβλημα σε αυτό που ονομάζουμε ανεξαρτησία και ελευθερία. Την επιβεβαιώνουμε με επιπολαιότητες (περνάμε με κόκκινο, ανάβουμε τσιγάρο) και την αμελούμε στα ουσιώδη. Διότι σαφώς πιο ουσιώδες είναι το δικαίωμα του μη καπνιστή στην υγεία του (εκεί εδρεύει ελευθερία) από το «δικαίωμα» του καπνιστή στην πρέζα του. Που δεν είναι καν δικαίωμα – αλλά μόνο επιβάρυνση για τον ίδιο και το σύνολο.
nonsmokersclub.com/

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Bird On A Wire

Λίγα λόγια και καλά μιας και δεν έχω και πολύ χρόνο τις τελευταίες μέρες να ασχοληθώ με το ιστολόγιο ! Ανακάλυψα ένα κάφρικο ιστολόγιο που θα σας το συστήσω τις επόμενες μέρες να πεθάνετε και εσείς στα γέλια όπως και εγώ , αν και οι περισσότεροι που ασχολείστε με τη μπλογκόσφαιρα θα τον έχετε ήδη στα υπ'όψιν σας. Μέχρι τότε , δείτε αυτό την υπέροχη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων !!
Καλημέρα !




Related Posts with Thumbnails