Το 480 π.Χ. όταν ηττήθηκαν οι Έλληνες στις Θερμοπύλες, ο δρόμος για την Αθήνα ήταν πλέον ανοιχτός για τους Πέρσες. Ο Θεμιστοκλής νωρίτερα, ακολουθώντας το ένστικτό του, είχε πείσει με τη ρητορική του δεινότητα και διάφορα τεχνάσματα τους Αθηναίους να επενδύσουν σε "ξύλινα τείχη", κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο στόλο στον Ελλαδικό χώρο. Με τον ίδιο τρόπο, έπεισε τους περισσότερους να εκκενώσουν την πόλη τους, αφήνοντάς την βορά στους μαινόμενους Πέρσες, οι οποίοι ανέλαβαν όσους δεν πείστηκαν και κλείστηκαν πίσω από ξύλινα τείχη στην Ακρόπολη.
Μέσα σε αυτούς που πείστηκαν όμως, ήταν και ο πατέρας του νεαρού τότε Περικλή, ο Ξάνθιππος. Εύπορος αριστοκράτης, γνωστός πολιτικός και γενναίος στρατιωτικός, ο μύθος θέλει τον Ξάνθιππο να παίρνει στον Πειραιά -ώστε να μεταφερθούν με άλλους Αθηναίους στη Σαλαμίνα- μαζί με την οικογένειά του και τον αγαπημένο του σκύλο. Εκεί όμως, επειδή οι άνθρωποι ήταν πολλοί και ο χώρος λίγος, είτε κάποιος πέταξε από την τριήρη το σκύλο, είτε τον άφησαν από την αρχή στη στεριά.
Ο σκύλος βλέποντας τον κηδεμόνα του να απομακρύνεται πλέοντας στην απέναντι ακτή, μη αντέχοντας την ιδέα του αποχωρισμού, βούτηξε στο νερό και άρχισε να κολυμπά δίπλα στην τριήρη («τη τριήρει παρανηχόμενος»). Όταν έφτασε πια στη Σαλαμίνα, σωριάστηκε εξαντλημένος στην άμμο. Κάποιοι τότε, εντυπωσιασμένοι από το κατόρθωμα και την αφοσίωσή του, φώναξαν τον Ξάνθιππο και αυτός έτρεξε κοντά στον πιστό του σκύλο. Το μόνο όμως που πρόλαβε το άτυχο ζώο να κάνει, ήταν να του κουνήσει για λίγο την ουρά και να αφήσει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του κηδεμόνα του. Συγκινημένος τότε ο Ξάνθιππος, έθαψε τον αγαπημένο του σκύλο σε εκείνο ακριβώς το σημείο, το οποίο έγινε γνωστό ως "Κυνός Σήμα». Το ίδιο σημείο που θάφτηκαν λίγες εβδομάδες μετά, οι ήρωες Σαλαμινομάχοι.
Το 2014 μ.Χ. ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά πολλές συγκινητικές ιστορίες για ζώα, σε όλη την Ελλάδα. Από Σητεία, Αγρίνιο, Σέρρες, Ρόδο, Στύρα και άλλα μέρη, μαθαίνουμε για αποκεφαλισμό κουταβιών, παλούκωμα γατιών και κρέμασμα κυνηγόσκυλων.
Δεν πλήθυναν οι ιστορίες φρίκης όμως, ούτε οι άνθρωποι ξαφνικά εξαχρειώθηκαν. Από μικροί μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που δεν πείραζε κανέναν να βασανίζουν τα παιδιά της γειτονιάς μας τις αδέσποτες γάτες, ούτε έτρεχε κάτι όταν πετούσε στον κάδο τα νεογέννητα κουτάβια η γιαγιά μας. Τουναντίον μάλιστα. Τα περιστατικά είναι σαφώς λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν, αλλά τώρα πια, με τη βοήθεια του διαδικτύου και των Μ.Μ.Ε. αυτά γίνονται ευρέως γνωστά και ευαισθητοποιούν όλο και περισσότερο κόσμο.
Επιπλέον, επίσημες πια μελέτες συνδέουν την κακοποίηση ζώων με την κακοποίηση ανθρώπων. Αυτός που μπορεί ανερυθρίαστα να κάψει ζωντανό ένα κουτάβι, δεν θα σταματήσει εκεί. Θα βιαιοπραγήσει πρώτα στους οικείους του και έπειτα σε όποιον άλλον πυροδοτήσει τον άρρωστο ψυχισμό του.
Εδώ και τρία χρόνια υπάρχει ο Νόμος 4039/12.
Ένας σαφέστερος και αρκετά περιεκτικός νόμος αφιερωμένος στην ευζωία δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων. Με μετέπειτα τροποποιήσεις, αλλά και εγκυκλίους προς τις αρμόδιες υπηρεσίες, έγινε πλέον πιο εύκολη από ποτέ, η καταδίκη λανθασμένων συμπεριφορών κατά των πιστών μας φίλων.
Το μόνο εμπόδιο είναι ένα: η αδιαφορία.
Η αδιαφορία των μαρτύρων και η αδιαφορία των διωκτικών αρχών.
Ειδικά για το τελευταίο, δεν λείπουν οι καταγγελίες για άρνηση λήψης καταγγελιών σε διάφορα Τμήματα της Ελλάδας και για συναδέλφους μη συνεργάσιμους ή απλά αδιάφορους. Αυτό όμως, δυστυχώς, δεν είναι άξιο απορίας, καθώς οι Αστυνομικοί είναι κοινωνοί μιας γενικότερης μη φιλοζωικής νοοτροπίας, που χρειάζεται πολλά παραπάνω από έναν νόμο και μερικές εγκυκλίους για να αλλάξει.
Ακόμη, τα Τμήματα Τάξης που είναι αρμόδια για τη λήψη αυτών των καταγγελιών, ασχολούνται παράλληλα με χίλια δυο αντικείμενα, από οικοδομικές εργασίες, μέχρι και εγκλεισμό ψυχασθενών και είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον να μπορέσει να γίνει γνώστης ενός τόσο ευρέως νομικού πλαισίου.
Αυτό που έχουν να κάνουν λοιπόν οι καταγγέλοντες, είναι να οπλιστούν με υπομονή και ψυχραιμία. Να είναι ευγενικά επίμονοι, σύντομοι και ξεκάθαροι, αλλά και να ζητούν ενίοτε τη βοήθεια κάποιου από τα δεκάδες φιλοζωικά σωματεία της χώρας. Να θυμούνται επίσης, πως δεν απαιτείται παράβολο ή οτιδήποτε σχετικό για την υποβολή μήνυσης για παραβίαση του Ν. 4039/12.
Και κάπως έτσι, με υπομονή, επιμονή και πάταξη της αδιαφορίας, θα αλλάξουμε σιγά-σιγά, όχι μόνο τη μη φιλοζωική νοοτροπία μας, αλλά και τον κόσμο.
Ρομαντικός; Ίσως. Εγώ το έχω δοκιμάσει όμως, και πιάνει. Εσύ;
πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr
