Αστυνομικός: Έτοιμος για το γυφτάκι αλλά και τον Αρμαγεδώνα…!

Άρθρα σαν κι αυτό, μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε. Ευχαριστούμε.

Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Είναι μεγάλο το διάστημα που παρακολουθώ στενά τη δράση της Ελληνικής Αστυνομίας στη Λακωνία. Το αστυνομικό ρεπορτάζ με φέρνει σε απόσταση αναπνοής από το έργο των Αστυνομικών και μπορώ να έχω άποψη τόσο για τις συνθήκες που επικρατούν όσο και για τις ιδιαιτερότητες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα στην εκτέλεση του αστυνομικού καθήκοντος. Σε γενικές γραμμές το προσωπικό της Αστυνομίας ανήκει στην κατηγορία εκείνη των Ελλήνων που εργάζονται σκληρά και πιεστικά. 

Η Ελληνική Αστυνομία καλείται σήμερα να διαχειριστεί όλες τις συνέπειες μιας απαράδεκτης πολιτικής που τήρησε και τηρεί η χώρα σε θέματα καθημερινής παραβατικότητας, εξελιγμένης εγκληματικότητας, σοφρωνιστικής πολιτικής, απόδοσης δικαίου, πολιτικής στη μετανάστευσης κ.α. 

Η Αστυνομία, με πενιχρά μέσα και ελλείψεις σε ύλη και προσωπικό πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει από το γυφτάκι έως τον Αρμαγεδδώνα*… Από τον στυγνό – δολοφόνο ληστή μέχρι το μικρό τσιγγανόπουλο και από τον αδίστακτο λαθρέμπορο τσιγάρων μέχρι τον άθλιο λαθρομετανάστη. Από το θανάσιμο τροχαίο έως τον καυγά στη γειτονία. Από την γραφειοκρατία της καθημερινότητας έως το όγκο των ανακριτικών έγγράφων. 

Την ίδια ώρα είναι μεγάλο το βάρος της ευθύνης που έχουν όλοι οι αστυνομικοί, να αποτελούν κάθε μέρα την ζωντανή εικόνα ενός σύγχρονου, ασφαλούς και δίκαιου κράτους. Αφού το Κράτος αυτό δεν υπάρχει ας αναλογιστούμε πόσο δύσκολο είναι το έργο του Αστυνομικού και πόσο μάταιη η προσδοκία του πολίτη να δεί τα «πάντα όλα» και καλά στο πρόσωπο του Αστυνομικού. 

Πάντα υπήρχε μια προκατάληψη έναντι του Αστυνομικού Σώματος που θεωρείται από κάποιους ως εν δυνάμει Σώμα υπέρβασης εξουσίας, εκόλαψης ακραίων ιδεών ή άσκησης βίας κ.λ.π. Φυσικά υπάρχουν τέτοια περιστατικά όπως και σε όλη την κοινωνία και σε όλους του κλάδους υπαλλήλων. Δεν είναι ακράια ιδέα αυτή που εκκολάπτεται σε συγκεκριμένες δημόσιες υπηρεσίες για κατάχτηση χρήματος αφού προηγουμένως έχει γίνει κατάχρηση εξουσίας;. Άραγε δεν υπερβαίνει ποτέ την εξουσία του ο δημόσιος γιατρός, ο δημόσιος υπάλληλος, ο δημοσιογράφος, ο συνδικαλιστής ..; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να «μετρήσει» σε βάθος χρόνου ποιος κλάδος (οι επίορκοι του κλάδου)έκανε μεγαλύτερη ζημιά στην κοινωνία;

Η ελληνική κοινωνία μετα από τα κατοχικά διατροφικά σύνδρομα απέκτησε και τα αστυνομικά σύνδρομα της Χούντας που την χαρακτηρίζουν 40 χρόνια μετα… Δυστυχώς, πολίτες και πολιτικοί, θέσαμε την Αστυνομία στο περιθώριο εκσυχρονισμού (εκτός εισαγωγικών ο όρος) και εξέλιξης της κοινωνίας μας και έτσι «πετύχαμε», μεταξύ άλλων τα εξής:

 - Επιτρέψαμε το Σώμα να άγεται και να φέρεται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίας και από υπερυπουργούς αμφιβόλων προθέσεων και στόχων. 

 - Δεν απαιτήσαμε ποτέ κοντά στην Δημόσια Παιδεία και Υγεία να πορεύεται και η Δημόσια Ασφάλεια. Τελικά τα χάσαμε και τα τρία.

 - Δεν εμπνεύσαμε περισσότερους εκλεκτούς πολίτες να στελεχώσουν της ΕΛΑΣ και να στηρίξουν τον κρίσιμο ρόλο της σε μια μεταλλασσόμενη κοινωνία.

 - Δεν συνεργαστήκαμε με την Αστυνομία φοβούμενοι παλαιά κατάλοιπα και σύγχρονα ταμπού σύμφωνα με τα οποία ο Αστυνομικός είναι όργανο μιας σάπιας εξουσίας και «πας συνεργαζόμενος ρουφιάνος εστί». 

 - Δεν αναδείξαμε, δεν προστρέξαμε, δεν στηρίξαμε τα προβλήματα του Αστυνομικού, όπως πράξαμε με πείσμα τουλάχιστον για τα αιτήματα άλλων κλάδων εργασίας.

 - Δεν καταγγείλαμε τον επίορκο Αστυνομικό κι έτσι αποθαρρύναμε τον έντιμο.

 - Αφήσαμε κενά να καλυφθούν απο αυτόκλητους σωτήρες και ραβδούχους που έχουν δύναμη, συνοχή και στόχο αλλά δεν έχουν κοινωνικό αισθητήριο και δημοκρατικό γονίδιο. 

Σήμερα, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, αναζητούμε μέσα στο πλήθος τον Αστυνομικό και απαιτούμε από αυτόν να είναι λίγο «όργανο», λίγο δημοκράτης, λίγο «Batman», λίγο «σαϊνης», λίγο φίλος, λίγο απόμακρος, καλός σκοπευτής, γυμνασμένος,, γνώστης του εγκλήματος αλλά και καθημερινός άνθρωπος, πάντα παρών αλλά και διακριτικά κινούμενος, σκληρός στους δράστες αλλά ευγενής στα θύματα – δράστες, λίγο δικηγόρος, λίγο δικαστής, ψυχολόγος με ακαριαία αντίδραση, καλός οδηγός, συνεπής οικογενειάρχης, μακριά από τη διαπλοκή αλλά να μας σβήνει την κλήση, κ.ο.κ. 

Και Τζέιμς Μπόντ και Ηλίας του 16ου, δεν γίνεται! 

Παρακολουθώ από κοντά τη δράση των Αστυνομικών. Πιστέψτε, ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό, οι όποιες αποδώσεις, επιτυχίες, κατορθώματα και εύσημα οφείλονται πρώτα και πάνω απ’ όλα στην "κατάθεση ψυχής και ζωής" της μεγάλης πλειοψηφίας των Αστυνομικών. 

Μόνοι ανανεώνουν τον όρκο τους στο καθήκον τους, μόνοι καθορίζουν τη θέση τους στην κοινωνία, μόνοι ασκούν πνεύμα και σώμα σε ένα ένοπλο επάγγελμα – λειτούργημα. Μόνοι αντιμετωπίζουν τα βουνά γραφειοκρατίας που τους συσσώρευσε ένα «απίθανο και ανεκδιήγητο» κράτος! Μόνοι καθορίζουν τη θέση τους στην κοινωνία, στην οικογένεια… 

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ο Αστυνομικός πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και στο όριο των αρμοδιοτήτων του. Χρειάζεται βοήθεια, στήριξη και ενθάρρυνση. Για να αντέχει, για να θέλει, για να διακρίνει... Μονο οι ελλείψεις σε υποδομές, υλικό, αμοιβές, εκπαίδευση θα ήταν αρκετές για να καταρρεύσει το Σώμα. Μόνον το σύστημα που θέτει καθημερινά σε αμφισβήτηση αξιωματικούς, αστυνομικούς και υπαλλήλους θα ήταν αρκετό να εδραιώσει και στην Αστυνομία, όπως σε τόσους άλλους χώρους του Δημοσίου, την αδιαφορία, την απαξίωση και την απορρύθμιση. 

Αστυνομικοί καθημερινά αμφισβητούνται βάναυσα για λάθη, ελλείψεις και συνέπειες πολιτικών αποφάσεων για τις οποίες δεν ευθύνονται. Εκτίθενται σε κινδύνους πάνω από αυτούς που τους αναλογούν. «Εκτίθενται» κοινωνικά και υπηρεσιακά με εξαιρετική ευκολία και άνεση. Πόσοι δημόσιοι λειτουργοί στη Λακωνία τέθηκαν σε διαθεσιμότητα για παράλειψη καθήκοντος; Και αν κάποιος, κάποτε τέθηκε, αυτό πότε το έμαθε ο πολίτης; Ποιος υπάλληλος του δημοσίου κρίνεται καθημερινά για το έργο του δημόσια ( στα μούτρα που λέμε) όπως και όσο κρίνεται ο Αστυνομικός; 

Σε αυτόν που θα σπεύσει να διαπιστώσει ότι υπάρχουν στην Αστυνομία και επίορκοι αστυνομικοί με λάθος στάση ή ύποπτη δράση θα απαντήσω το εξής: Αυτούς, που σίγουρα υπάρχουν, δεν μπορεί να τους περιορίσει ούτε η μια απόμακρη συμφεροντολόγα κοινωνία, ούτε η πυραμίδα μιας πολιτικοκρατούμενης ηγεσίας. Αυτούς θα τους απομονώσει και τους αποβάλει το ίδιο το υγιές σώμα των Αστυνομικών όταν νιώσει την έντιμη στήριξη και την δημόσια αποδοχή του πολίτη. Όταν αντιληφθεί ότι υπάρχει λόγος και σκοπός να αγωνίζεται και να υπερβαίνει εαυτόν για μια κοινωνία που έχει αξίες, όραμα και προοπτική. Αν μάλιστα σεβαστούμε την αρχή της φύσης - που επιτρέπει να υπάρχει πάντα το διαφορετικό - και αν δεν θέλουμε μια ΕΛΑΣ με στρατοκρατική προπαρασκεύη στελεχών, ας νοιαστούμε για την δικαίωση και στήριξη των Αστυνομικών που τιμούν τον όρκο τους, ώστε να παραμείνουν οι πολλοί και να γίνουν οι δυνατοί. 

 * Ο όρος Αρμαγεδδών, είναι η λέξη που χρησιμοποιείται στο βιβλίο της Αποκάλυψης (16:16)[1] ώστε να προσδιορίσει τον τόπο μιας πολεμικής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή στις "έσχατες ημέρες", λίγο πριν από τη 2η Παρουσία του Χριστού.

 http://www.notospress.gr