Η βίλα Αμαλίας και το άβατο της αυθαιρεσίας.

Λες και βγαίνουν απ'το στόμα μου ένα πράμα:

"Η κατάληψη της βίλας Αμαλίας και ο εμμονικός τρόπος με τον οποίο οι υποστηρικτές της επικροτούν το καθεστώς ανομίας που τη διέπει, είναι κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικό παράδειγμα του τέλματος της σύγχρονης Αριστεράς. Γιατί, όχι, δεν είναι μόνο η ακροαριστερά που προασπίζει με σθένος την πολιτική ακρότητα, όταν οι περιστάσεις δεν την δικαιολογούν. 

Η Αριστερά εν γένει μοιάζει να βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση με την τάξη, βαφτίζοντας ως φασισμό κάθε κίνηση που αποβλέπει στον εξορθολογισμό και τη νομιμότητα. 

Η αντίδραση ως αυτοσκοπός και προληπτική πρακτική δεν είναι γόνιμο δημοκρατικό μέσο, αλλά εφηβικό σύμπτωμα, που πρέπει κάποτε να δει το φως της ενηλικίωσης. Η υπόθεση της κατάληψης ενός δημόσιου κτιρίου με το προκάλυμμα της αντιστασιακής αναγκαιότητας απηχεί την παραδοσιακή φοβία της Αριστεράς απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας. Επειδή όμως το στοιχείο της εξουσίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δημοκρατικού πολιτεύματος, ίσως κάποτε θα πρέπει να σταματήσει αυτή η σχεδόν μυθικού χαρακτήρα τάση δαιμονοποίησής του από υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις με ή χωρίς βουλευτικό έρεισμα.

Η δημόσια περιουσία, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται, δεν γεννά δικαίωμα που μπορεί ο καθένας να διαθέτει ελεύθερα, απλώς επειδή είναι «δημόσια» και όχι ιδιωτική. Πέρα από τη νομική σφαίρα του πράγματος, το περιεχόμενο της οποίας δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανές και εύλογο, το concept της κατάληψης δημιουργεί πρακτικά δημοκρατικά κωλύματα. Δε νοείται καθεστώς που να επιτρέπει στους πολίτες να καταλαμβάνουν αυθαίρετα δημόσιους χώρους, επειδή θεωρούν ότι η αξιοποίηση που τους επιφυλάσσουν είναι ανώτερη από αυτή που επιφυλάσσει το κράτος. Ο ολοκληρωτισμός που συνεπάγεται αυτός ο τρόπος κοινωνικής δράσης είναι αντίθετος προς κάθε έννοια ευνομίας και μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει συγκρούσεις και μεταξύ των πολιτών. Με ποια λογική άραγε δικαιούνται οι καταληψίες να νέμονται κατ' αποκλειστικότητα τη βίλα;

Η ανεπαρκής λειτουργία του δημοσίου και της διοίκησης δε νομιμοποιεί καμία ομάδα πολιτών να τα υποκαθιστά κατά το δοκούν. Η δε πρόφαση του πολιτιστικού χαρακτήρα της συγκεκριμένης κατάληψης, εκτός από αστεία (οι μπάφοι και τα υλικά παρασκευής μολότωφ είναι ενδεικτικά της πνευματικής της προσφοράς), είναι και παντελώς αδιάφορη. Όποιος θέλει να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της γειτονιάς του, ας το κάνει από το σπίτι του και πάντως όχι οικειοποιούμενος μέσα που δεν του ανήκουν. Η μαγκιά που γίνεται σε πλάτες άλλων και δε συνεπάγεται προσωπικό κόστος και αυτοθυσία, είναι τζάμπα μαγκιά. 

Διάβασα το μανιφέστο των καταληψιών και εξεπλάγην από την ανέξοδη αερολογία και το σουρεαλιστικό του πνεύμα, αφού μοιάζει να προέρχεται από ανθρώπους που δεν αρνούνται απλώς μια άδικη κοινωνική συνθήκη, αλλά μια παγκόσμια οικονομική και νομική πραγματικότητα. Φοβάμαι ότι κανένα σύγχρονο καθεστώς δεν θα τους ικανοποιούσε, από τη στιγμή που δικαιολογούν την άρνησή τους να συμμορφωθούν στο νόμο επί τη βάσει της αδιέξοδης σύγκρισης «Πολεμάτε εμάς ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΣΑΣ». Πάντα το ένα άκρο θα αποτελεί δικαιολογία για την εκτράχυνση του άλλου.

Γιατί κανείς δεν μας αναγνωρίζει το δικαίωμα να θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι αλλά εναρμονισμένοι με δίκαιους νόμους; Ποιός μας εγκλωβίζει στο δίλημμα του φασισμού και της ασυδοσίας; 

Άρης Αλεξανδρής

www.lifo.gr"

Και παραθέτω τέλος το ανακοινωθέν του Αρχηγείου:

"21-12-2012: Δελτίο Τύπου της Γ.Α.Δ.Αττικής σχετικά με τα αποτελέσματα της χθεσινής αστυνομικής επιχείρησης στο υπό κατάληψη κτίριο "Βίλα Αμαλία"

 ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ 

 Αθήνα, 21 Δεκεμβρίου 2012 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Χθες (20-12-2012) το πρωί, αστυνομικές δυνάμεις παρουσία Εισαγγελικού Λειτουργού, ενήργησαν έρευνα στο υπό κατάληψη κτίριο (Βίλα Αμαλία), ιδιοκτησίας Δήμου Αθηναίων, το οποίο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν. 

 Κατά την έρευνα βρέθηκαν μεταξύ άλλων και κατασχέθηκαν : 

Χίλιες διακόσιες σαράντα επτά (1.247) κενές φιάλες μπύρας. 

Ένα (1) πλαστικό δοχείο χωρητικότητας τεσσάρων (4) λίτρων, με ποσότητα εύφλεκτου υγρού. Δεκατέσσερις (14) κροτίδες. 

Τέσσερα (4) σπρέι εκτόξευσης πιπεριού. 

Μία (1) ναυτική φωτοβολίδα. 

Ένα (1) μεταλλικό πτυσσόμενα γκλομπ. 

Ένα (1) μαχαίρι με μήκος λάμας δεκαεπτά -17- εκατοστών. 

Μία (1) χειροβομβίδα χημικών. 

Μία (1) διαρρηγμένη χειροβομβίδα κρότου λάμψης. 

Ένα (1) πυροτέχνημα. 

Δεκαεννέα (19) καψύλλια για πιστόλι εκτόξευσης φωτοβολίδων. 

Τέσσερις (4) σφεντόνες. 

Εξήντα δύο (62) μεταλλικά σφαιρίδια. 

Πενήντα ένα (51) μεταλλικά παξιμάδια. 

Έντεκα (11) αντιασφυξιογόνες μάσκες με φίλτρο. 

Δύο (2) μάσκες χειρουργείου. 

Είκοσι (20) ξύλινα κοντάρια. 

Μία (1) αυτοσχέδια νάιλον συσκευασία με ποσότητα ακατέργαστης κάνναβης βάρους -1,2- γραμμ. Εννέα (9) ηλεκτρονικοί υπολογιστές. 

Επίσης, εντός του χώρου υπήρχαν οκτώ (8) άτομα, έξι (6) ημεδαποί και δύο (2) αλλοδαποί, τα οποία συνελήφθησαν και σε βάρος τους σχηματίσθηκε δικογραφία από την Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής. Η δικογραφία αφορούσε σε παραβάσεις των Νόμων περί όπλων, φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων, εκρηκτικών υλών, ναρκωτικών, καθώς και διατάραξη οικιακής ειρήνης. 

Οι ανωτέρω με τη σχηματισθείσα σε βάρος τους δικογραφία θα οδηγηθούν στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών."

Σεξ και...πολιτική...

Έκανα ένα τεστ πριν λίγες ημέρες, που υποτίθεται μέσα από μερικές ερωτήσεις, σε τοποθετεί στον πολιτικοιδεολογικό χάρτη. π.χ. :

1. Τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα πρέπει να βαφτίζονται υποχρεωτικά Χριστιανοί Ορθόδοξοι

2. Σε κάποιες περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων πρέπει να επιβάλλεται η θανατική ποινή

4. Οι χρήστες ναρκωτικών είναι ασθενείς γι' αυτό πρέπει να νοσηλεύονται, κι όχι να φυλακίζονται

5. Πρέπει να ελέγχεται αυστηρά ο αριθμός των μεταναστών που νομιμοποιούνται

7. Ο στρατός πρέπει να επεμβαίνει σε διαδηλώσεις όταν υπάρχει καθεστώς έκτακτης ανάγκης

9. Η αστυνομία δε μπορεί να διοικηθεί δημοκρατικά

11. Το ποσοστό φορολογίας πρέπει να είναι υψηλό ώστε να χρηματοδοτείται το κοινωνικό κράτος

12. Ο κρατικός παρεμβατισμός σε μερικές περιπτώσεις είναι αναπόφευκτος

14. Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες (εκτός των δικαστηρίων και του στρατού) μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν

15. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας θα πρέπει να καταργηθούν και ο κάθε εργαζόμενος να συνάπτει ατομική σύμβαση εργασίας

17. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις συνεισφέρουν θετικά στην Οικονομία της χώρας

18. Η παγκοσμοιοποίηση είναι μια θετική εξέλιξη για την ανθρωπότητα

  Οι περισσότερες τέλος πάντων έχουν μάλλον αυτονόητες απαντήσεις και τελικά με έβγαλε...κομμουνιστή!  :)

  Κάτι που αποδεικνύει περίτρανα ότι η κοινή λογική, δε γνωρίζει χρώμα και είναι κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να ξαναβρούμε.
  Και γιατί δηλαδή να είναι αποκλειστικό προνόμιο ενός αριστερού η θέληση για κοινωνική δικαιοσύνη? Ή γιατί μόνο ένας δεξιός να θέλει να εφαρμόζονται αυστηρά οι Νόμοι, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, θρησκείας ή περιουσιακής κατάστασης? 

    Ευτυχώς πάντως, γιατί εψές διάβασα το παρακάτω αρθράκι με τίτλο....

Σεξ με το σταγονόμετρο για τους Δεξιούς!

"Λιγότερο σεξ, δραματική μείωση των γάμων, με παράλληλη αύξηση της απιστίας, διαπιστώνει η ALCO στην Αττική. Πόσο έχει επηρεάσει το Μνημόνιο τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Σοβαρές είναι οι συνέπειες από την εφαρμογή του μνημονίου, εκτός των άλλων, στη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ζευγαριών. Λιγότερο σεξ, δραματική μείωση των γάμων, με παράλληλη αύξηση της απιστίας, είναι τα ευρήματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε 22- 29 Φεβρουαρίου 2012, στο λεκανοπέδιο Αττικής. 

Την έρευνα διεξήγαγε η εταιρεία ALCO για λογαριασμό της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ) και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, σε δείγμα 600 ανδρών και γυναικών, ηλικίας 25- 64 ετών, με προσωπικές συνεντεύξεις. 

Σύμφωνα με την έρευνα, το τελευταίο τρίμηνο η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων μειώθηκε σε ποσοστό 34%, ενώ η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά το 47% όσον αφορά στην επαγγελματική τους ζωή και 46% στις διαπροσωπικές σχέσεις των ζευγαριών. Περισσότερο φαίνεται να επηρεάζονται οι ψηφοφόροι της δεξιάς παράταξης (58%) συγκριτικά με αυτούς της αριστεράς σε ποσοστό 33%. 

Η έλλειψη διάθεσης για σεξ ερμηνεύεται από το άγχος και την ανασφάλεια, αλλά και η σεξουαλική απιστία από την αμφισβήτηση του θεσμικού μοντέλου. Σήμερα, οι περισσότεροι Έλληνες αμφισβητούν την πολιτική εξουσία και τους θεσμούς που αυτή υποστηρίζει, με αποτέλεσμα η αμφισβήτηση αυτή να περνά στην προσωπική τους συμπεριφορά και στις ερωτικές τους επιλογές. Οι άνδρες σε ποσοστό 36% (σε έρευνα του 2011 το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 18%) και ηλικία 55- 64 ετών και οι γυναίκες (27%) οδηγήθηκαν στην απιστία εξ΄αιτίας των σοβαρών ενδοοικογενειακών προβλημάτων που αναδύθηκαν μετά την κατάρρευση των οικονομικών δεδομένων που υπήρχαν στην οικογένεια. Η μόνη σταθερή αξία η οποία αντέχει στη δοκιμασία του μνημονίου είναι η φιλία η οποία δεν φαίνεται να επηρεάζεται από τις συνέπειές του. 

Το Ανδρολογικό Ινστιτούτο και η ΕΜΑΣ, τα τελευταία 10 χρόνια πραγματοποιούν δύο φορές τον χρόνο, πανελλαδικές έρευνες με προσωπικές συνεντεύξεις, καταγράφοντας τη σεξουαλική συμπεριφορά των Ελλήνων και πώς αυτή επηρεάζεται από πολιτικά, οικονομικά και άλλα σημαντικά θέματα της κοινωνίας."

http://news247.gr

http://www.politicalmap.gr/

Το μάθημα του συντεχνιασμού

Tου Πασχου Μανδραβελη

Γράφτηκαν πολλά για την κατάσταση στην Κερατέα. Τα περισσότερα ήταν οι γνωστές μεγαλοστομίες, λόγια ρηχά και άκρως «επαναστατικά». Ακούσαμε για το «δικαίωμα στην ανυπακοή», «την αντίσταση στη χούντα του ΔΝΤ» (λες κι ενδιαφέρεται προσωπικώς ο κ. Στρος Καν για τα σκουπίδια της Αττικής), μέχρι και για «ωμή επιβολή της βίας εναντίον αμάχων» (Μίκης Θεοδωράκης).

Μια ενδιαφέρουσα παρέμβαση ήταν του κ. Θανάση Καρτερού στην «Αυγή» της περασμένης εβδομάδας. Να θυμίσουμε ότι ο κ. Καρτερός δεν είναι τυχαίο στέλεχος της Αριστεράς. Εχει αντιστασιακές περγαμηνές κατά τη διάρκεια της χούντας, υπήρξε ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ (συνιδρυτής του εκδοτικού οίκου «Σύγχρονη Εποχή» και διευθυντής του «Ριζοσπάστη») και σήμερα είναι βασικός αρθρογράφος της «Αυγής».

Εγραψε λοιπόν ο κ. Καρτερός για «Το μάθημα της Κερατέας»: «καμιά δημοκρατία, όσο καλή και άγια κι αν είναι, δεν προσφέρει αυτοματισμούς κοινωνικής συναίνεσης και τυφλοσούρτες κοινωνικής πειθαρχίας. Αν μια μεγάλη περιοχή, ένας μεγάλος κλάδος, μια μεγάλη πλειοψηφία, λέει όχι σε μια κρατική απόφαση που την αφορά και μάλιστα με την απόλυτη και συμπαγή αποφασιστικότητα της Κερατέας, τότε ας το πάρουν απόφαση ότι η απόφαση δεν περνάει. Κι αυτό είναι απολύτως δημοκρατικό» (Αυγή 1/4/2011).

Ας συμφωνήσουμε. Πώς θα ορίσουμε όμως την «μεγάλη περιοχή»; Δεν ξέρουμε τα μέτρα και σταθμά της αριστερής σκέψης, αλλά η Λαυρεωτική είναι μικρότερη της Αττικής. Επίσης: πώς ορίζεται ο «μεγάλος κλάδος»; Αφού οι φαρμακοποιοί είναι μεγάλος κλάδος και στύλωσε τα πόδια, τότε ορθώς ο υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Λοβέρδος δεν περιέκοψε τα εξωφρενικά ποσοστά κέρδους που πληρώνουν τελικώς όλοι οι ασφαλισμένοι; Και οι αγρότες είναι μεγάλος κλάδος. Το αίτημά τους να επιδοτούνται αντί να παράγουν είναι θεμιτό και κατά τον κ. Καρτερό «απολύτως δημοκρατικό»; Κι αν δείξουν τη «συμπαγή αποφασιστικότητα της Κερατέας» και κλείσουν για κανένα μήνα τις εθνικές οδούς το αίτημά τους γίνεται δημοκρατικότερο; Μη μιλήσουμε για φορτηγατζήδες, δικηγόρους, μηχανικούς κ.λπ. Κάθε συντεχνία αν δείξει «συμπαγή αποφασιστικότητα» μπορεί να επιβάλλει το δίκιο της σε βάρος του κοινωνικού συνόλου; Με αυτό το σκεπτικό οι «μεγάλες» συγκεντρώσεις των διακοσίων ατόμων νεκρώνουν το κέντρο της Αθήνας, ταλαιπωρώντας το προφανώς μικρό σύνολο των εκατομμυρίων πολιτών.

Η Αριστερά ιστορικά δεν είχε καλές σχέσεις με τη δημοκρατία, αυτή που αποκαλεί και αστική. Τη θεωρούσε κάτι σαν αναγκαίο κακό, αφενός για να μην τρώνε τα νιάτα τους οι αριστεροί στα ξερονήσια κι αφετέρου ένα στάδιο -κάτι σαν το Καθαρτήριο του Δάντη- από το οποίο πρέπει να περάσουν οι κοινωνίες πριν καταλήξουν στον σοσιαλιστικό παράδεισο. Μόνο που το καθαρτήριο έχει δύο πόρτες και η άλλη οδηγεί στην Κόλαση. Σ’ αυτή μπορεί να μας οδηγήσουν οι «μεγάλες περιοχές» και οι «μεγάλοι κλάδοι» όταν νομοθετούν στο πεζοδρόμιο με τις μολότοφ και τη «συμπαγή αποφασιστικότητά» τους.

Η συκοφαντημένη αστική δημοκρατία έχει ένα απλό κανόνα. Να κυβερνά η πλειοψηφία και όχι οι συντεχνίες, όσο μεγάλες κι αν αυτές θεωρούν ότι είναι. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει κάποια στιγμή να το μάθει και η Αριστερά.

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_77_06/04/2011_438277

Ας αποφασίσουμε επιτέλους, τι Αστυνομία θέλουμε!

Τα μάζευα εδώ και λίγο καιρό με αποτέλεσμα η παρακάτω ανάρτηση να γίνει λίγο πιο μεγάλη απ'όσο ήθελα , αλλά αξίζει τον κόπο να φτάσετε μέχρι την τελευταία σειρά ...

Πριν από αρκετό καιρό μου έστειλε ένας φίλος έναν σύνδεσμο από το protagon.gr .

Μιλάει για παλιά γεγονότα που επαναλαμβάνονται πολλές φορές το χρόνο όμως , κάθε χρόνο...

Without further ado :

Όλοι το παίζουν «μπάτσοι»

07/12/2009

του Σταύρου Θεοδωράκη

"Χθες το βράδυ στα δελτία ειδήσεων κατηγορούσαν την αστυνομία γιατί άφησε τους κουκουλοφόρους να σπάσουν την πόστα της Πρυτανείας, να κατεβάσουν την ελληνική σημαία από το Πανεπιστήμιο και να ξυλοκοπήσουν τον Πρύτανη.

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν επενέβησαν!», απορούσε ένας έμπειρος δημοσιογράφος.
«Γιατί ο εισαγγελέας δεν διέταξε τους αστυνομικούς να μπουν στο Πανεπιστήμιο και να συλλάβουν τους κουκουλοφόρους;» αναρωτιόταν ένας αναλυτής.

Τους άκουγα και γέλαγα. Είμαι σίγουρος ότι αν η αστυνομία είχε μπει στο Πανεπιστήμιο και είχε πιάσει τους κουκουλοφόρους οι ίδιοι άνθρωποι θα φώναζαν «γιατί ανακατεύθηκε η αστυνομία» και «γιατί έριξε λάδι στη φωτιά».

Το ίδιο παράλογο «διάλογο» έχουμε τους τελευταίους μήνες και για τα Εξάρχεια. Είναι παρούσα η αστυνομία; Προκαλεί. Είναι απούσα η αστυνομία; Αδιαφορεί. Είναι διακριτικά παρούσα; Αυτό είναι ημίμετρο. Είναι διακριτικά απούσα; Αυτό δείχνει αναποφασιστικότητα.

Γενικότερα πάντως το τελευταίο διάστημα οι υποδείξεις και η κριτική στην Αστυνομία είναι το νέο εθνικό μας σπορ. Κάποτε όλοι είχαμε λύσεις για την πολιτική. Τώρα όλοι είναι ειδικοί σε θέματα ασφαλείας και αστυνόμευσης. Ο Συνασπισμός, ο Καρατζαφέρης, οι καθηγητές, οι πρυτάνεις, οι φοιτητές, οι γονείς και κηδεμόνες.

Όλοι λένε στην αστυνομία τι να κάνει αλλά κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει (ώστε να μην έχουμε ανάγκη την αστυνομία που θα κάνει αυτό που δεν θέλουμε να κάνει). "

Και ένα άρθρο του Μ. Κοττάκη λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του επαίσχυντου περιστατικού στο Α.Τ. Ομονοίας πριν μερικά χρόνια:

"Αριστερά και ΕΛ.ΑΣ.

Προχθές επικρίναμε από αυτήν εδώ τη θέση τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. οι οποίοι επιδόθηκαν σε βασανιστήρια εις βάρος αλλοδαπών μεταναστών. Σήμερα πρέπει να δούμε και την άλλη όψη.

Οφείλουμε κάποια στιγμή να συζητήσουμε ειλικρινώς τι Αστυνομία θέλουμε σε αυτό τον τόπο.

Διότι όταν η ΕΛ.ΑΣ. είναι απούσα από επεισόδια, τότε τής κάνουμε κριτική γιατί δεν κάνει συλλήψεις. Οταν πάλι είναι παρούσα, αμύνεται και δέχεται επιθέσεις από κουκουλοφόρους, τότε τής κάνουμε κριτική επειδή ρίχνει… δακρυγόνα. 

Για μια στιγμή, πρέπει να επιλέξουμε.

Διότι, όπως διαμαρτυρόμαστε και ενοχλούμαστε για όσα απάνθρωπα έγιναν στο Τμήμα της Ομόνοιας, έτσι πρέπει να ενοχλούμαστε και να διαμαρτυρόμαστε όταν με πράξεις βίας τίθενται σε διακινδύνευση η σωματική ακεραιότητα πολιτών, η δημόσια ασφάλεια, οι ιδιοκτησίες πολιτών, η ελευθερία των οικονομικών συναλλαγών.

Στην πατρίδα μας είναι γνωστό πως υπάρχει ευαισθησία για τη δράση αστυνομικών οργάνων, καθώς την περίοδο του 1960 έλαβαν μέρος στην πολιτική αντιδικία, χτύπησαν και δίωξαν πολίτες για την ιδεολογία τους, έβγαλαν προς τα έξω μια άσχημη εικόνα. Είναι λοιπόν κατανοητό...