Βαρέθηκα να ακούω πόσες αυτοκτονίες έχουμε κάθε μέρα. Ρε απλά μη τους κάνετε τη χάρη. Πως θα γίνει δηλαδή, θα πεθάνουμε εμείς γι'αυτούς;! Και μη μ'αρχίσετε ότι εγώ δεν έχω προβλήματα κι ότι δεν καταλαβαίνω, γιατί θα αρχίσω να σας απαριθμώ και δε θέλω το κρίμα στο λαιμό μου όταν θα αυτοκτονήσετε. Πάρτε τώρα και το τραγουδάκι που μου φτιάχνει τη διάθεση τον τελευταίο χρόνο:
Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εγώ θα στο πω αγαπητέ. Δε μπορείς να μπεις στο μυαλό ενός ανθρώπου απελπισμένου. Εγώ και εσύ, παρά τα προβλήματα που έχουμε, απέχουμε αρκετά από την απελπισία. Το ζήτημα είναι ότι αυτοκτονίες συνέβαιναν και θα συμβαίνουν, απλά τελευταία προβάλονται από τα κανάλια ως αποτέλεσμα της κρίσης, γιατί αυτό πουλάει. Θυμάσαι την εποχή που πηγαίναμε σχολείο περίπου, που κάθε μέρα μας έλεγαν πόσοι πέθαναν από ναρκωτικά; Ε, σήμερα είναι πολλάπλάσιοι και δεν ακούμε κουβέντα. Δατς δε σπίριτ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς δε μπορώ να κατανοήσω το μυαλό ενός απελπισμένου που αυτοκτονεί. Αλλιώς θα είχα αυτοκτονήσει. Ας κρατήσουμε ότι απλά δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη. Ό,τι και να'ναι το πρόβλημα, οφείλουμε να το παλέψουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή