Δημοκρατία (?) 2

Αρκετά χρόνια μετά την καθιέρωση ενός πολιτεύματος που για πρώτη φορά στον κόσμο, η εξουσία βρίσκονταν στα χέρια των πολλών(ή τέλος πάντων, των περισσοτέρων), για τα ιδιοτελή ίσως κίνητρα του εμπνευστή του Κλεισθένη, με τα τόσα προβλήματα εφαρμογής του σε πεισματάρηδες και φιλόδοξους αριστοκράτες και ανεύθυνους πολίτες, ενώ το ευγενές κίνητρο του να μάχεσαι για ιδέες, τις αξίες και την ελευθερία σου, είχε αποδώσει ήδη στο Μαραθώνα και ενώ ο Κλεισθένης είχε ήδη ξεχαστεί από τον αχάριστο αθηναϊκό λαό, ο Αριστείδης φιλονικούσε με το Θεμιστοκλή για το αν θα πρέπει να δώσουν το βάρος στη στεριά και τους οπλίτες(Αριστείδης) ή τη θάλασσα και τις τρήρεις(Θεμιστοκλής).

Ο Ξέρξης θυμόταν πως ο πατέρας του, είχε έναν υπηρέτη να του ψιθυρίζει  απαλά στο αυτί: "Δέσποτα, μη λησμονείς τους Αθηναίους", από τότε που οι τελευταίοι συνέδραμαν τους Ίωνες, στα πλαίσια της επανάστασής τους, να πυρπολήσουν τις Σάρδεις. Ούτε  ο Ξέρξης είχε ξεχάσει και γι' αυτό μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των Περσών, Μηδών  και λοιπών στρατιωτών που κατηφόριζαν, υπήρχε και ένας πανίσχυρος στόλος Φοινίκων, Ιώνων, Αιγυπτίων και άλλων, που ο συνασπισμός των Ελλήνων θα καλούνταν να αντιμετωπίσει.

Γι' αυτό και ο Θεμιστοκλής, προσπαθούσε να πείσει τους συμπολίτες του, πως αν θέλουν να έχουν αξιώσεις στον πόλεμο εναντίων των Περσών, έπρεπε να ξοδέψουν τη νέα φλέβα ασημιού στο Λαύριο, όχι σε πεζικό, αλλά σε ναυτικό, πράγμα πρωτάκουστο για την Αθήνα.

Ο Αριστείδης, παλαιάς κοπής αριστοκράτης, που όμως έχαιρε της εκτίμησης όλων-έφερε μάλιστα το προσωνύμιο "ο Δίκαιος"-πίστευε πως τα χρήματα έπρεπε να τα ξοδέψουν στο πεζικό, που τους έβγαλε άλλωστε ασπροπρόσωπους πριν δέκα χρόνια στο Μαραθώνα.

Επειδή η πλάστιγγα όμως, δεν έγερνε στην Εκκλησία του Δήμου, υπέρ των επιχειρημάτων του ενός ή του άλλου και οι ορδές κοντοζυγώναν, αποφασίστηκε να γίνει δημοψήφισμα, με τη μέθοδο του εξοστρακισμού(αρνητική ψήφος, για όσους καταλαβαίνουν μόνο όρους reality). Όποιος εξοστρακίζονταν, θα εξορίζονταν και θα άφηνε τον άλλο να εφαρμόσει την πολιτική του.

Έχει ξεκινήσει λοιπόν η ψηφοφορία και ενόσω ο Αριστείδης με τους συνεργάτες του, στεκόταν στα εκλογικά παραπήγματα, κάποιος αναλφάβητος παππούς τον πλησίασε, κρατώντας μια κεραμίδα και χωρίς να γνωρίζει σε ποιον απευθύνεται, του την έδωσε με την παράκληση να γράψει πάνω της το όνομα "Αριστείδης" ! Αποσβολωμένος, ο Αριστείδης ζήτησε από τον παππού να μάθει το λόγο και αυτός του απάντησε :

"γιατί βαρέθηκα συνέχεια που τον φωνάζουνε δίκαιο και δίκαιο!"

Ας εξαφανίσουμε τους παππούδες σε αυτές τις εκλογές,
από το χάραμα, μέχρι το σούρουπο!

Μία, αν μη τι άλλο, διδακτική ιστορία, που μας λέει ότι η υπερβολή βλάπτει, μα και ότι οι Έλληνες από παλιά, ψηφίζαμε ό,τι να'ναι για ό,τι να'ναι λόγους..

Φυσικά όλοι γνωρίζουμε πως κατέληξε η ιστορία. Ευτυχώς η ψήφος του παππού , αν και για λάθος λόγους, έκανε τη διαφορά....Και φυσικά, οι Αθηναίοι λίγα χρόνια μετά, εξοστράκισαν και τον Θεμιστοκλή(που πήγε και έγινε σατράπης) και τον Κίμωνα και τον πατέρα του Περικλή κ.α. .....