"H ξανθιά και ο πακιστανός" - Ανέκδοτο + βιντεάκι + πραγματικό περιστατικό

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση: 

Μια ξανθιά οδηγεί το αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά της. Κάποια στιγμή φτάνει σε ένα κόκκινο φανάρι και σταματάει.

Εκεί που περιμένει έρχεται ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Όμως εκείνη μόλις έχει πάρει από το πλυντήριο το αμάξι της κι έτσι του κάνει αρνητικό νόημα και του δίνει 50 λεπτά.

Εκείνος της λέει σε σπαστά ελληνικά:

- Ευχαριστώ κυρία, είστε πολύ όμορφη!

Ανάβει πράσινο το φανάρι και η ξανθιά συνεχίζει τη διαδρομή της.

Στο επόμενο φανάρι εμφανίζεται πάλι ο ίδιος Πακιστανός, πάει πάλι να της καθαρίσει το τζάμι και ακολουθεί η ίδια διαδικασία. Στο επόμενο φανάρι πάλι ο ίδιος Πακιστανός και γίνονται ξανά και ξανά τα ίδια. Επαναλαμβάνεται αυτό καμιά δεκαριά φορές.

Αφού φτάνει σε ένα ακόμα κόκκινο φανάρι , η ξανθιά βλέπει τον ίδιο Πακιστανό, του κάνει νόημα να πλησιάσει και του λέει:



- Αν σου δώσω 10 ευρώ, θα μου πεις πώς το κάνεις και εμφανίζεσαι σε όλα τα φανάρια;

- Αν μου δώσετε 10 ευρώ, λέει ο Πακιστανός χαμογελώντας, θα σας πω πώς να βγείτε από την πλατεία!

Και τέλος , δανείζομαι από http://cellblogtango.blogspot.com/

<<Γιατρέ μου δεν είμαι ρατσιστής.

Ίσα-ίσα που μενω στο καρα-κέντρο της Αθήνας σε μια αρκετά πολυπολιτισμική γειτονιά και πολύ μου αρέσει. Καταλαβαίνω απόλυτα τον αγώνα των αλλοδαπών που ζουν στην πολη αυτή για το μεροκάματο, την καθημερινή επιβίωση, τη μαχη για το ονειρο του καλυτερου με το οποιο ξεκινησαν απο την πατριδα τους.

Ενα λάθος ομως που κανουν οι αλλοδαποί συμπολίτες μας ειναι πως νομιζουν οτι ολοι εμεις οι "ντόπιοι" εχουμε ήδη εξασφαλίσει το μεροκάματο και την πραγμάτωση του καλύτερου για τη ζωή μας. Οτι εμεις ζουμε καλύτερη ζωή απο αυτούς, σε καλύτερα σπίτια, με καλύτερους μισθούς και αρα ωφείλουμε να βοηθήσουμε τους ασθενέστερους. Ναι το ωφείλουμε εφ όσον ολα τα παραπάνω ισχύουν. Αλλα ΔΕΝ ισχύουν.

Στην πολυκατοικία που μένω, στο ισόγειο, μενουν 5 πακιστανοί. Μου ειναι γενικά πολύ συμπαθείς, χαιρετιώμαστε στην είσοδο, "κρατάμε" την εξώπόρτα ο ενας στον αλλο οταν γυρναμε φορωμένοι απο τη λαϊκή ή το super market καθε Σάββατο και γενικά ειναι πολυ ευγενικοί. Ο ενας απο αυτούς "εργάζεται" ως τζαμοκαθαριστής αυτοκινήτων στο φανάρι της επόμενης γωνίας απο αυτη του σπιτιού. Καθε μερα περνάω απο μπροστα του πηγαίνοντας να παρω το αυτοκίνητο μου απο το γκαράζ για να παω στη δουλειά μου, χαιρετιόμαστε, και 5 λεπτά αργότερα που βρίσκομαι μεσα στο αυτοκίνητο και περιμένω στο εν λόγω φανάρι έρχεται για να μου καθαρίσει τα τζάμια. Κάθε μέρα.

Στην αρχή θες λίγο απο ντροπή, θες λίγο απο συμπόνια τον άφηνα και στο τέλος του έδινα και 50 cents. Καθως όμως, οπως προείπα αυτό επαναλαμβανόταν κάθε μέρα, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα οτι μεσα σε ενα μήνα ο κύριος αυτός θα έβγαζε μονο απ μενα 100€. Έτσι άρχισα να μην τον αφήνω να μου καθαρίζει τα τζάμια, παρ όλη την επιμονή του (και ξέρετε πως επιμένουν!!).

Σήμερα το πρωί τον συνάντησα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αφου είπαμε τη συνιθισμένη καλημέρα του είπα χαμογελόντας :

- Μην έρθεις σήμερα να μου καθαρίσεις τα τζάμια, θα βρέξει ειπε η τηλεόραση

- Καί τι πειράζει; Εσύ βοηθήσεις εμενα. Εσυ καλός ανθρωπος.

- Ναι μπορει να ειμαι καλος ανθρωπος αλλα δεν μπορω να σου δίνω καθε μερα.

- Εσυ εχει δουλεια. Βγάζει λεφτά. Εχει αυτοκίνητο. Βοηθήσει.

- Γιατι εσυ δεν βγάζεις αρκετά λεφτα με αυτο που κάνεις;

- Λίγο, πολύ λίγο.

Του χαμογέλασα ευγενικά και του απάντησα

- Δεν νομίζω οτι βγάζεις λίγα γιατι αν ηταν έτσι θα ειχες βρει άλλη δουλειά η θα είχες αλλάξει πόστο. Για να το κάνεις εδω και δύο χρόνια θα πει οτι ειναι καλό το πόστο και εχει και καλά λεφτά.

Προς μεγάλη μου έκπληξη έπεσα διάνα. Μολις άκουσε τα παραπάνω χαμήλωσε το κεφάλι, χαμογέλασε πονηρά και είπε.

- Εσύ έξυπνος ανθρωπος. Δεν ξανακαθαρισω εσενα τζάμια.

Κι έφυγε. Και στο φανάρι με προσπέρασε χωρις να σταματησει και πήγε στο πίσω αυτοκίνητο.

Απο εκείνη την ώρα εχω ενα ανάμεικτο αίσθημα έκπληξης & θυμού.

Ο συμπαθής κατα τ' άλλα πακιστανός με αντιμετώπιζε καθε μέρα οχι ως άνθρωπο που βοηθάει το συνάνθρωπο αλλα ως θύμα που κατάφερνε να ξεγελάσει και να του αποσπάσει τα 50 cents.

Τον φαντάζομαι μαζι με τους υπόλοιπους συγκατοίκους του να με κουτσομπολευουν και να γελάνε με το "κοροϊδο" που μένει στην πολυκατοικια τους.

Ξέρω, θα μου πεις γιατρέ μου "κάνε το καλό και ριξ' το στο γυαλό"

Αμα μαζί με το καλό ομως , ρίξω στο γυαλό και τον αποδέκτη του θα φταίω εγω μετα γιατρέ μου;>>